تندیس: موزه هنر پریش در نیویورک مجموعه ای از عکسهای آندریاس گورسکی هنرمند مطرح آلمانی را تحت عنوان «آندریاس گورسکی؛ منظره ها» به نمایش گذاشته است.
این مجموعه شامل بیست عکس کوچک و بزرگ مربوط به دهه هشتاد تا امروز است که بیشتر آنها تا به حال در آمریکا به نمایش در نیامده اند. نمایشگاه «آندریاس گورسکی؛ منظره ها» در موزه پریش از ۲ آگوست آغاز شده و تا ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵ ادامه دارد.
آندریاس گورسکی متولد 1955 لایپزیک آلمان ، فارغ التحصیل آکادمی مشهور هنر دوسلدروف (Kunstakademie) است که هنرمندان مطرح بسیاری چون گرهارد ریشتر، توماس روف، زیکمار پولکه و … را به هنر دنیا تحویل داده است . وی به حق شاگرد خلفی برای استادان به‌نامش، هیلا و برند بکر در مدرسه دوسلدورف بوده است. گفته می شود گورسکی علاوه بر بکرها ،در آفرینش آثارش از جان دیویس انگلیسی عکاس منظره نیز تاثیر پذیرفته است.
درعکسهای پر جزئیات گورسکی هم محیط‌های طبیعی و هم محیط‌های دست ساز بشر وجود دارد. بعضی از این عکسها مانند Klausen Pass )۱۹۸۴) با دوربین قطع کوچک گرفته شده اند، و یا مانند راین۲ (۱۹۹۹) ترکیب مجموعه عکسهای دیجیتال است.
از طریق ابعاد بزرگ و دقت بالا، هنرمند یک دیدگاه بدون احساس را با یک حس عظمت متعالی ترکیب می کند. علیرغم استفاده از تکنیک های مختلف و موضوعات گوناگون، این نمایشگاه بیان کننده دیدگاه شخصی گورسکی است. او می گوید برای من فرقی نمی کند که از یک منظره، طبیعت بی جان، فضای داخلی و یا یک بنای معماری عکاسی کنم. برای من فقط دیدگاهم نسبت به دنیا اهمیت دارد.
نمایشگاه «آندریاس گورسکی؛منظره ها» توسط مدیر موزه هنر پریش «تری سلطان» برگزار شده است، او که رویکردی نامتعارف به کارهای گورسکی دارد، سعی بر یافتن انطباق زیبایی شناسانه و فلسفی بین این هنرمند معاصر و هنرمندان قرن نوزدهم دارد. سلطان در مقاله خود پیشنهاد می کند که این رویکرد گورسکی که منظره ای را خلق می کند که تصور می کند نه منظره ای که وجود دارد، او را در فضای تاریخی نقاشان آمریکایی مدرسه هادسون ریور قرار می دهد. افرادی که به عنوان هنرمند-مکتشف به مسافرت و کشف مکان های عجیب و غریب می پرداختند و آنها را به تصویر می کشیدند، که عموما ترکیبی بود از مکانهای مختلف .
سلطان می گوید به خاطر رابطه عمیق موزه پریش با تاریخ تصویر نگاری منظره توسط نقاشی و عکس، دیدن کارهای گورسکی با این دید مناسب است. من به این مسئله می اندیشیدم که چگونه نقاشان مدرسه هادسون ریور مانند فردریک چرچ و آلبرت بیرستات و عکاسانی مانند کارلتون واتکینز، اجداد زیبایی شناسی و فلسفی گورسکی بوده اند.
مناظر گورسکی تراکم و گسترش را به نمایش می گذارند، متضاد هایی که در آثار او یک فضا را اشغال می کنند. در بعضی از عکسها ما توده های انبوهی می‌بینیم، مانند عکس بدون نام ۱۳ (۲۰۰۲) که توپوگرافی یک توده آشغال است و یا مانند عکس پیونگ یانگ (۲۰۰۷). بر عکس مناظر وسیعی که در راین۲ (۱۹۹۹) یا اقیانوس ۶ (۲۰۱۰) دیده می شود بیان کننده تهی بودن بی نهایت است بدون ردی از هیچ انسانی به جز خود عکاس.
آندره گورسکی در سال ۲۰۱۳ یک نمایشگاه انفرادی در مرکز ملی هنر توکیو داشته است، که سپس در موزه ملی اوساکا (۲۰۱۴) به نمایش گذاشته شد، همچنین در Stiftung Museum Kunstpalast۲۰۱۳ و موزه هنرهای مدرن لوئیزیانا ۲۰۱۲.
از دیگرنمایشگاه های وی در موزه ها می توان به Kunstmuseum Baselدر سویس (۲۰۰۷)،Haus der Kuns مونیخ (۲۰۰۷)، موزه هنرهای مدرن،نیویورک (۲۰۰۱) اشاره کرد. وی هم اکنون در دوسلدورف مشغول به زندگی و کار است.
