تندیس: نشست خبری بررسی حضور ایران در بینال ونیز ۲۰۱۵ با حضور مزدک فیض‌نیا و مارکو منگوتزو، کیوریتورهای پاویون ایران در ونیز دوشنبه ۲۰ مهرماه در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
به گزارش تندیس به نقل از هنرآنلاین،مزدک فیض‌نیا مدیر هنری بنیاد فیض‌نیا، یکی از دستاوردهای ویژه این بی‌ینال را توجه خبری رسانه‌های داخلی و خارجیبه آن دانست که فارغ از بررسی نقاط مثبت و منفی آن، برای اولین بار این اتفاق شکل گرفت و نسبت به دوره‌های قبل بسیار پررنگ دیده شد.
فیض‌نیا افزود: غرفه ایران در فضایی بالغ بر ۲۰۰۰ متر مربع با دو پروژه “بازی بزرگ” و “برگزیده ایران” با دعوت از ۵۲ هنرمند در بی‌ینال ونیز حضور داشت. از این تعداد ۳۱ نفر از هنرمندان ایرانی بودند که شامل سه نسل از اساتید و هنرمندان با سابقه تا نسل جوان هستند و ۲۱ نفر نیز از کشورهایی چون هند، افغانستان، پاکستان، اذربایجان، عراق و مناطق کردنشین هستند.
کیوریتور ایرانی غرفه ایران در بی‌ینال ونیز با بیان این که ایران سابقه خیلی طولانی برای حضور در این بی‌ینال را ندارد گفت: ایران در سال‌های ۱۹۵۶، تا ۱۹۶۶ یعنی پیش از انقلاب اسلامی سابقه حضور در بی‌ینال ونیز را دارد و پس از آن نیز از سال ۲۰۰۳ در این رویداد فرهنگی هنری شرکت کرده و تا سال ۲۰۱۳ و بعد از آن با یک وقفه امسال با حضور بخش خصوصی حضوری دوباره در این رویداد هنری یافتیم.
فیض نیار اظهار کرد: بخش زیادی از بازدید کنندگان پاویون ایران ، فقط به قصد بازدید از این غرفه آمده بودند و این امر باعث آمار بالای بازدید ازغرفه ایران بود. وی افزود: وقتی ما جایی هستیم که این تعداد مخاطب فقط برای غرفه ایران می‌آید و وارد یک مجموعه دیگر نمی‌شود و تمام حواسش به یک کشور است قابل اهمیت بوده و مهم است. در واقع این تعداد بیننده متعلق به سایر کشورها نیست و تنها به ایران اختصاص دارد. موقعیت ما یک موقعیت استراتژیک بود و مهم بود که بیشترین حضور را داشته باشیم. در واقع ما در ساعات ابتدایی روز و ساعات پایانی روز اوج بازدید کننده را داشتیم و این برای ما بی سابقه است. چرا که ایران یک پتانسیل قوی است و با در نظرگرفتن تمام مسائل به این موفقیت دست یافته است.
: در واقع هنر به عنوان سفیر و ارائه کننده یک کشور در جهان عمل میکند و ما در بی‌ینال ونیز دقیقا خودمان را سفیر ایران میدانستیم و کار سفیر به جز ارائه کشور خود چه چیز میتواند باشد؟ ممکن است بپرسید که چرا من باید سفیر ایران باشم؟ اما پاسخ این است که من به تنهایی عهده‌دار این موضوع نبودم و به همراه مزدک فیض‌نیا وظیفه کیوریتوری این نمایشگاه را برعهده داشتم و هدف من و مزدک این بود که با تلفیق یک نگاه خارجی و یک نگاه داخلی به دیدی متواضع از هنر دست پیدا کنیم.
وی همچنین افزود: ما میخواستیم مخاطب با تنوعی که در آثار انتخاب شده از سوی ما مواجه شود افزود: میخواستیم بازدید کننده پاویون ایران به این نتیجه برسد که کار ما با چه سیستم درست و منظمی انجام شده است تا به این ترتیب بتواند نمادی از هنر ایران را ببیند. طبیعتا هر کسی میتواند انتخاب کند که چه اثری را دوست دارد یا چه اثری را دوست ندارد. اما آنچه ما به دنبال ارائه آن بودیم انبوهی از آثار قابل نقد بود که مبیین وجود یک فضای شکوفا در هنر ایران باشند.
منگوتزو همچنین گفت: دوست دارم توجه شما را به بعضی از جزییات که به نظرم از اهمیت بسیاری برخوردار هستند جلب کنم ما در غرفه ایران از تعدادی از هنرمندان ساکن خارج ایران دعوت کردیم، زیرا باور داریم که آنها هم جزیی از ایران هستند و ریشههای تفکر آنها در ایران است. به علاوه ما در این فهرست هنرمندانی را داریم که ایرانی نیستند زیرا عقیده داریم که فرهنگ ایرانی در تمام این منطقه و کشورهای اطراف ایران وجود دارد زیرا اساسا جغرافیای ایران محدود به آنچه امروز میشناسیم نیست و مرزهای ایران گسترده‌تراز آنچه امروز میشناسیم هستند و عنوان بازی بزرگ نیز به همین دلیل انتخاب شده است.
منگوتزو همچنین درباره انتخاب هنرمندان این بی‌ینال نیز توضیح داد: دلیل اولیه ما برای برگزاری پاویون ایران به این شکل بود که تنوع هنر ایران را نشان دهیم و این تنوع هم گرایشات هنری مشابه را نشان دهد و هم تنوع نسلها در آن وجود داشته باشد. همانطور که از فهرست هنرمندان میتوان فهمید در بخش “بازی بزرگ” آثار هنرمندان جوان ارائه شده است. به هر حال نباید فراموش کرد که این پروژه یک پروژه کیوریتوری است؛ ما یک ایده اولیه داشتیم که از آن آغاز کردیم و به دنبال کسانی بودیم که به این ایده جواب دهند و با ان همخوانی داشته باشند.
وی درباره موضوع تبادل فرهنگی در بی‌ینال ونیز نیز گفت: با توجه به اینکه تبادل فرهنگی در بی‌ینال ونیز یک موضوع عادی است، اما این تبادل از سوی دیگران و برای دعوت از هنرمندان ایرانی به این دلیل وجود ندارد که ایران هنوز به عنوان امری اسرارآمیز برای دیگر کشورها باقی مانده است و هنوز مشخص نیست که در آینده چه اتفاقی برای آن خواهد افتاد. به هر حال ما برای آنکه خود را به دیگران بشناسانیم او را به خانه خود دعوت میکنیم و این کاری بود که ما با دعوت از هنرمندان کشورهای دیگر به غرفه خود انجام دادیم.
