نمایشگاه انفرادی نقاشی های سحر افتخارزاده
در حال کامل استمراری
دوم تا یازدهم بهمن۱۳۹۴
نـــگـــارخـــانـــه صــــــا
ساعت ۱۶ تا ۲۰
نگارخانه روزهای دوشنبه تعطیل است
نشانی: خیابان پاسداران، بوستان هشتم،پلاک ۱۳۴، طبقه همکف
تلفن: ۲۲۵۸۹۱۰۱
مجموعه «در حال کامل استمراری» در پی یک بازی فرمی ساده پدید آمده؛ هر آنچه از یک سمت کادر بیرون می رود، دوباره از سمت دیگر وارد خواهد شد- اینچنین، کادر دیگر نه به مثابه یک محدودیت که همچون امکانی برای تولید فرم و معنای تازه عمل می‌کند.
این تداوم فرمی و نیز تکرار آن، تعریفی از زمان را وارد تصویر می‌کند که در آن، زمان با مختصاتی مکانی در دو امتداد افقی و عمودی معنا میابد؛ حال، بدنی که در این مختصات مکانی-زمانی قرار بگیرد، دچار نسبت تازه‌ای با خود می‌شود. این بدنِ‌درخود اگر بتواند راهی برای رهایی از رنج تکرار و استمرار در افق زمان بیابد، شاید بتواند به ابدیتی در امتداد اکنون دست یابد و ورای زمان و مکان، در خود باشد.
سحر افتخارزاده-۱۳۹۴
درباره هنرمند:
سحر افتخارزاده – متولد ۱۳۶۲ – تهران
کارشناسی طراحی صنعتی از دانشگاه “علم و صنعت ایران”؛ ۱۳۸۵
نقاشی؛ نمایشگاه‌های گروهی: گالری ایگرگ ۱۳۹۳/ تابلوهای کوچک۴ – گالری آریا – ۱۳۹۳/ آرت فر آنکارا (توسط گالری ایگرگ)- ۱۳۹۳/ من ۴ – ریشه ها-گالری لاله- ۱۳۹۴٫
دیگر فعالیت های هنری؛
تئاتر: بازیگری، کارگردانی و طراحی لباس ؛ ۱۳۹۰ – ۱۳۸۱/ گرافیک: طراحی گرافیک ۹ شماره فصلنامه تخصصی “معماری و ساختمان” ؛ ۱۳۸۸ ۱۳۸۶- / نقد و گزارش هنر: همکاری با سایت هنرهای تجسمی “تندیس”؛ ۱۳۹۳ تا کنون .
Solo Painting Exhibition
Sahar Eftekharzadeh
«In The Present Perfect Continuous»
۲۲ – ۳۱ Jan. 2016
SA Art Gallery
۱۶:۰۰ to 20:00
Gallery is closed on Mondays
Ground Floor, No.134, 8th Boustan St.
Pasdaran Ave. Tehran-Iran
Tel: +98-21-22589101
The “in the Present Perfect Continuous” series is shaped by a simple form-based study, in which; everything that goes out of the frame, will come back in, from the other side of the frame -so the frame doesn’t act as a limitation anymore, unless it acts as a new possibility for creating a variety of new images and contexts-. This continuity and its repetition as well, inject a conception of Time into the painting, in which Time has a locational dimension and is extended in both horizontal and vertical directions. Then The body which is placed in this locatiotemporal* situation, treats itself in a new manner. If this in-self-body could find a way for emancipating from the suffering of temporal repetition, maybe it would reach a kind of eternity throughout the very moment of present, and beyond time and space, it could be into itself.
*A compound word suggested for “Locational -Temporal”
Sahar Eftekharzadeh- 2016
