مــــروری بر آثار نقاشـــــــی خط جمشید حکیمی
آثار ســــال های ۱۳۵۶-۱۳۹۴
گشایش: جمعه ۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۴ | ساعت ۱۶ تا ۲۱
نمایش تا ۹ اسفند ماه ادامه دارد | ساعات بازدید: ۱۰ تا ۱۸
مجموعه فرهنگی هنری آسمان(فرهنگستان هنر)
خیابان ولیعصر (عج)، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه)
بالاتر از خیابان شیرکوه، نبش فیروز کوه، شماره ۴۷
- بیانیه
سازو کار نقاشی خط دارای دو نقطه عزیمت می باشد از خوشنویسی و نقاشی ، این دو رسانه دارای بستری متفاوت و در عین حال در ستیزی مدام می باشند . این مفهوم که تطور معاصر صرفا در فرم و صورت شکل گرفته اند ساده اندیشی از جنس گذشته هنر است.
خواست عقل جمعی ایرانی در پی راهی است تا جریان زیبایی شناسی نوینی را شکل دهد . این کار بصورتی خود انگیخته وبی واسطه در حال شکل گیری است.
الزام وجود سبک فردی در قالب نظریات پس از دهه نود میلادی اشاره به چگونگی دید هنرمند از جهان دارد. این مهم در مقابل
سبک زدگی مدرنیسم که دارای مشخصه صنعت مداری است قرار می گیرد. در واقع گریز از سرقت سبکی شخص، از خودش منظور است. (زمانی که اثری مورد استقبال قرار می گیرد و هنرمند این اثر را تکرار می کند).
آنچه وحدت فرم و سبک را شرط حضور حرفه ای می دانست در جهان امروز مفهوم ندارد. آنچه مهم تر گشته واکنش هنرمند به جریان هنر است یا واکنش او به وجه نظری و زمینه شکل گیری اثر هنری.
به دید من عدم توجه به همین مفهو م شکل گیری زیبایی شناسی نوین خط نقاشی را به تعویق افکنده گر چه مانع بزرگتر وجود هنرمندان درجه دو یا همانندهای اساتید پر فروشی است که در بازار اقتصادی موفق عمل می کنند.
آثار ارائه شده در نمایشگاه جمشید حکیمی خود گواه این نظریه می باشد، چرا که هنرمند با قدرتی مثال زدنی و در عین تمایز رد پای چندین هنرمند مطرح گذشته را در این کارنما ارائه داده است او در پی تقلید یک فرد نیست بلکه صادقانه جستجوی فکری و عملیش را در معرض دید عموم قرار می دهد. و تاکید می کند آنچه در فضایی تسلط مدرنیسم رخ داده امروز در یک نمایشگاه قابل ارائه است .
این نمایشگاه در بستر خود مفهوم تکثر و چند گونگی فضای معاصر را در جریان خط نقاشی مطرح کرده است. حکیمی در پی کسب سرمایه های فرهنگی و اقتصادی نبوده و از مسیر متداول بازار حرکت نمی کند .
با اولین نگاه به آثار نمایشگاه قدرت و استحکام صنعت هنرمند واضح می باشد و از سویی حیرت در برابر گستره امکانات بصری ارائه شده توسط حکیمی مخاطبان را در برابر تجربه ای متفاوت قرار می دهد که تنها از پی نگاهی فرا گیر به گستره آثار حاصل می گردد.
از منظر من آنچه حکیمی را متمایز کرده است . استهزاء مشخصی است، که نثار جریانات مدرن کرده که در پی جستجوی تداوم و استمرار تاریخ هنری می باشند. در پی هنرمندانی که یا از آثار خودشان تقلید کرده اند و یا از دیگری و این خود خواستگاهی
در پســـــند بازار دارد .
جاوید رمضانی، زمستان ۹۴
