گالری سیحون| علی سبوکی

| هنرمند: علی سبوکی
| نمایشگاه:  انفرادی عکس پرتره.

| گالری سیحون ۲

| عنوان: من‌ها

 

| گشایش: جمعه ۲۰ فروردین ۱۳۹۵ ، (۲۰-۱۶)

| پایان:  ۱اردیبهشت ۱۳۹۵

| بازدید: همه روزه ۱۱-۱۹  و جمعه ها ۱۶-۲۰ (گالری دوشنبه‌ها تعطیل است)

 

| آدرس: تهران، خیابان مقدس اردبیلی ، خیابان کیهان ،کوچه سینایی پلاک ۲۴

| تلفن :۲۲۱۷۴۳۴۶

|نمابر :۸۸۷۱۱۳۰۵

|تلفکس :۸۸۷۱۱۳۰۵

 

علی سبوکی

 

علی سبوکی متولد ۱۳۶۵،شیراز ، ایران. تحصیلات در رشته تئاتردر دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تهران مرکز .فعالیت در زمینه های چهره نگاری مفهومی ، ویدئو آرت ، طراحی صحنه.

مجموعه ی پیش رو حاصل تلاش و مکاشفه ام در سالهای اخیر برای درک درونیات انسان معاصر در جغرافیای خودم بوده است . انسانهایی که حال میدانم همه شان به من و یکدیگر شبیه بوده اند و در عین تفاوت های ظاهری ، هویتی واحد را در ذهن من ساخته اند . انسانهایی مملو از حس نفرت ، اضطراب ، آرامش ، در خود ماندگی ، یاس و امید .انسانهایی با داستان هایی از حقیقت درونشان که  می شود در این روزگار تظاهرات تاریک ظاهری به تماشای ذات روشن ونهاد پاکشان نشست .

صورتها درونند

 

” درباره صورت های علی سبوکی”

روزها از پی هم می گذرند و ما از پی هم . شب ، روز می شود و روز هفته . هفته ماه و ماه سال وسال قرن . انسان می آید و می ماند و می میرد و تکرار می شود همین آمدن و رفتن ها . انسان را از مرگ گریزی نیست . به آگهی های ترحیم دقت کنید پرتره ی آخر با نام و نشانی و دلیل مرگ. پرتره  های آگهی ترحیم مواجهه صریح ما با تصویر آدم هایی ست که می توانیم  فرق بگذاریم میان بیرون و درون یک انسان . به وضوح در ذهن همه ما شکل می گیرد که فلانی دیگر پشت این تصویر نیست و یا روشن تر اینکه تصویر روح ندارد .این یعنی تصویر آدم  ها نیازمند یک روح است . یک چیز که ما را شیرفهم  کند فلانی زنده است .زندگی سراسر ماشینی این سال های ما از ما آدم هایی ساخته است که به هم کمتر نگاه می کنیم  و کمتر حال هم را  می پرسیم . دلمان میخواهد سرمان توی کار خودمان باشد و از زل زدل هایی که ما را به یاد خودمان می آورد فرار می¬کنیم .پرتره های زنده این مجموعه مجال با هم نشستن اند .فرصت یک گپ زدن و یادآوردی و توی چشم هم نگاه کردن و درد دلی شاید. در صورت های این مجموعه آدم ها پشت صورتهایشان زندگی می کنند. زنی عاشق است ، کسی منتظر است ،دیگری شوریده است ،دلی شورمی زند و زنی سر  به درون دارد با گلی در دست و امیدی رفته…آدم ها در این مجموعه چیزی پنهان دارند .این را می¬شود پشت تک تک صورتهایشان خواند. می شود چشم هایشان را رمز گشایی کرد و دست هایشان را خواند. همه ی چشم ها معصومند و در گستره ای وسیع از رمز آمیزی بی پایان شما را افسون می کنند.حتی اگر آن چشم ها بسته باشند چشم ها، لب های فروبسته بی قراری هستند که         می¬شود ساده به آن ها زل زد و پرسید : بگو عزیز دلم داستان از چه قرار است ؟! زیر پوست این صورت ها یک چیز بی قراری تکان می خورد . همه این آدم ها انگار آبستن یک درونند و همین کودک درون دارد از شیره جانشان می مکد.این جا همه مادرند .همه نگران کودکی اند که در درونشان تکان نمی خورد و همین از آن ها چهره های نا آرامی ساخته است که گویی سال هاست لبخند از لبانشان رخت بر بسته است .تصویرها گرمند.حتی وقتی آبی هست و بنفش هست .رنگها هویتشان را از جای دیگر می گیرند . رنگ ها متصل به درون آدم هایند. تاثیر زرد و قرمز و نارنجی درون است که آبی و بنفش و سبز راگرم می کند .تاریک و روشنای تصویر آدم های این مجموعه حکایت زیستن ماست .حکایت پیدا و پنهانمان ، زشت و زیبایمان ،بیرون و درونمان ،و حکایت حال عجیت این روزهای ما.

 

حامد بارئی طبری / اسفند ۱۳۹۴

 

|Gallery:  Seyhoun Art Gallery

|Artist :Ali Sabouki

|Title :Myselves

|Media : photography

|Opening : 8 April

|Opening hours: Friday 4-8pm

 

|Visiting Hours :: Fridays 4-8 Pm ,Sat to Thu: 11 Am – ۷ Pm

|Gallery is Closed on Mondays

 

|Address : No.24, Sinaei Alley, Keyhan Street, Moghadas Ardebili Ave, Tehran, Iran

|Tel:22174346

|Fax:88711305

|Tel / Fax:88711305

نویسنده