دنیاگردی |مجله تندیس شماره ۳۴۲

نمایشگاه آثار مشترک زوج هنری، الین کومینسکی و آر. کرامب

نیویورک، امریکا: گالری دیوید زوییرنر اولین نمایشگاهش از کارهای مشترک الین کومینسکی کرامب و آر. کرامب را برگزار نموده است. هر دو هنرمند به عنوان پیشگامان کمیک‌های زیرزمینی و آلترناتیو، تصویری خلاقانه از زندگی مشترک و همکاری هنری‌شان در طول چهار دهه‌ی گذشته آفریده‌اند.

در داستان مصور ادامه‌دار «الین و باب»، هر کدام با سبک ویژه‌ی خودشان عمیق‌ترین تفکرات، ترس‌ها و تخیلاتشان را در کنار واقعیت‌های روزانه‌ی زندگی خانوادگی در قرون بیست و بیست‌ویک تصویر کرده‌اند. زمانی که آنها در ۱۹۷۲ با هم ملاقات نمودند، هر دو پیشتر جایگاهشان را به عنوان چهره‌هایی پیشرو در جهان زیرزمینی کمیک سن فرانسیسکو تثبیت کرده بودند؛ کومینسکی با داستان‌های مصور شرح حال گونه، که در مجله‌ی زیرزمینی Wimmen’s Comix چاپ می‌شد، و کرامب با داستان‌های مصورش در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نظیر Fritz the Cat و Mr. Natural. در حقیقت، کرامب تقریبا به شکلی غیب‌گویانه وصلتشان را پیش‌بینی کرده بود؛ آنها توسط یک دوست مشترک به هم معرفی شدند که تحت تاثیر شباهت الین به یکی از شخصیت‌های داستانی کرامب به نام «هانیبانچ کامینسکی» قرار گرفته بود.

پس از مدت کوتاهی از ملاقاتشان، آنها شروع به کشیدن خودشان و همدیگر در داستان‌های مشترکشان کردند و این تجربیات به سرعت به مهم‌ترین عمل خلاقه‌ی این زوج تبدیل شد که نخستین بار در ۱۹۷۴ تحت عنوان Aline and Bob’s Dirty Laundry Comics به چاپ رسید. از ابتدا، کومینسکی کرامب و کرامب امکانات بالقوه‌ی همنشینی و تنش خلاقانه را در این داستان‌ها مورد بررسی قرار داده‌اند. اجرای کومینسکی با خطوط مقطع خشن‌تر، که یادآور شیوه‌ی اکسپرسیونیستی جورج گروز و اتو دیکس است، در کنار هاشورهای متقاطع ظریف و جزییات استادانه‌ی کار کرامب قرار می‌گیرد، که از تصویرسازان اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیست الهام گرفته شده است. این تفاوت‌های خلاقه به هر حال بواسطه‌ی ترکیب بی‌نقص داستان‌گویی و شوخ‌طبعی با هم هماهنگ می‌شوند؛ هر دو هنرمند محدودویت‌ها را به شیوه‌ای تابو شکنانه و اعتراف‌گونه به کنار می‌نهند که در آن عمیق‌ترین نگرانی‌ها و تفکرات آنها با طنزی هزل‌آلود آشکار می‌شود، که همزمان بُرنده، تکان‌دهنده و عمیقا بلند‌ نظرانه است. «الین و باب» پروژه‌ی منحصربفردی در جهان داستان‌های مصور است. آنها با هم پرتره‌ی مشترکی از زندگی‌شان آفریده‌اند؛ از منطقه‌ی خلیج سن فرانسیسکو در دهه‌ی ۱۹۷۰ تا جنوب فرانسه، که در ۱۹۹۱ برای همیشه به آن نقل مکان کردند، و از ابتدایی‌ترین مراحل آشنایی تا نقش فعلی‌شان به عنوان پدربزرگ و مادربزرگی مهربان.

در میانه‌ی این مسیر، ثبت ناگزیر خانواده گسترش یافت تا دخترشان سوفی را هم شامل شود. سوفی که خودش هم یک هنرمند کمیک است در تعدادی از داستان‌ها از ۱۹۹۲ با والدینش همکاری کرده است. از ۱۹۷۱، الین کومینسکی یکی از شخصیت‌های پیشگام جهان داستان مصور بوده است. او که با نام الین گُلداسمیت در لانگ‌آیلند نیویورک(۱۹۴۸) به دنیا آمده، در ۱۹۷۱ لیسانسش را از دانشگاه آریزونا اخذ نموده است. وی یکی از اولین کسانی بود که با مجله‌ی Wimmen’s Comix همکاری می‌کرد و به همراه دایان نونین پایه‌گذار مجموعه‌ی مصورTwisted Sisters در ۱۹۷۶ بود و در دهه‌ی ۱۹۸۰ سردبیری مجله‌ی مصور تاثیرگذار Weirdo را بر عهده داشت. آر. کرامب (متولد ۱۹۴۳)، از رسانه‌ی محبوب کتاب‌های مصور برای پرداختن به پوچی رسوم اجتماعی، سرخوردگی سیاسی، طنز، کلیشه‌های نژادی و جنسی، و فانتزی‌ها و فتیش‌های جنسی بهره گرفته است. طراحی‌های او با الهام از توماس نست، اونوره دومیه، تی اس سولیوانت، و جیمز گیلری در میان دیگر هنرمندان، نقدی هجوآمیز از فرهنگ مصرف‌گرای مدرن ارائه می‌دهند و اغلب به نظر می‌رسد از منظر یک خارجی به موضوع نگاه می‌کنند_ موضعی خودآگاه که کرامب اغلب آن را به زندگی شخصی‌اش ارتباط می‌دهد. از ۲۰۰۶، کرامب سه نمایشگاه انفرادی در گالری دیوید زوییرنر داشته و بزرگداشت و مروری بر کار کرامب در ۲۰۱۲ در موزه‌ی هنر مدرن پاریس برگزار شده است. آثار او در گنجینه‌های مهم سراسر جهان شامل موزه‌ی بروکلین، موزه‌ی کارنگی و موزه لودویگ کلن نگهداری می‌شود.

www.davidzwirner.com

آغاز تور ملی منظره‌های جورج شاو
کندال، انگلیس: گالری ابوت هال اولین مقصد تور ملی نمایشگاه نقاشی‌های جورج شاو، پس از نمایش این مجموعه در نشنال گالری لندن، خواهد بود. در ۲۰۱۴، جورج شاو از سوی نشنال گالری دعوت شد تا به عنوان نهمین هنرمند در راستای برنامه‌ی اقامت هنری روتستاین هاپکینز با آنها همکاری کند. شاو برای رویکرد دقیق و پرجزییاتش شناخته می‌شود. او از دهه‌ی ۱۹۸۰، زمانی که هنوز یک نوجوان بود، بازدید مستمر از نشنال گالری را آغاز کرد. وی دفترچه‌ی طراحی‌اش را با خود می‌برد تا از نقاشی‌هایی که نظرش را جلب می‌نمود طراحی کند. کارهای این نمایشگاه تحت تاثیر مناظر جنگلی اسطوره‌ای هنرمندانی نظیر تیسین و پوسن خلق شده‌اند. شاو مجذوب این است که چگونه قصه‌های آنها_ که اغلب خشونت، روابط جنسی نامشروع و مستی را نشان می‌دهند_ مشابهت‌هایی با نوع رفتار احتمالی امروز مردم در فضاهای جنگلی دارد، زمانی که گمان می‌کنند کسی آنها را نمی‌بیند. این ویژگی با علاقه‌ی شاو به تصاویر مسیحی تکمیل می‌شود؛ بویژه این که چگونه هنرمندان قدیمی اغلب در تصاویرشان از درختان به تصلیب مسیح هم گریزی می‌زدند. گالری ابوت هال برای نمایش کار هنرمندانی که عمیقا دلمشغول سنت منظره‌نگاری هستند، مشهور است. به همراه این نمایشگاه، همچنین سه کار از گنجینه‌ی نشنال گالری در معرض دید قرار می‌گیرد که توسط خود شاو انتخاب شده تا به صورت ویژه با نمایشگاهش در ابوت هال همزمان باشد. هر کدام از این نقاشی‌ها منبع الهام کارهای خلق شده در دوره‌ی اقامت هنری شاو بوده‌اند. جورج شاو(متولد ۱۹۶۶) از رویال کالج(۱۹۹۸) فارغ‌التحصیل شده است و در ۲۰۱۱ یکی از نامزدهای جایزه ترنر بود. او در آفرینش کارهایش به جای رنگ روغن سنتی از رنگ لعابی کارخانه‌‌ی Humbrol بهره می‌گیرد که به کار او ظاهری خاص و تقریبا عکاسانه‌ می‌بخشد. این رنگماده عمدتا برای رنگ‌آمیزی قطارها و هواپیماهای ماکت استفاده می‌شود. در نمایشگاه گالری ابوت یک فیلم پانزده دقیقه‌ای در مورد شاو و فرآیند خلق نقاشی‌های جدید او هم نمایش داده می‌شود.
www.abbothall.org.uk

نمایشگاه هنرمند جوان فرانسوی، پرون نُری در بلژیک
بروکسل، بلژیک: گالری دنیل تِمپلون اولین نمایشگاه انفرادی از آثار هنرمند جوان فرانسوی، پرون نُری را برگزار نموده است. در این نمایشگاه با عنوان «باستان‌شناسی معاصر» نُری فضای گالری را تغییر می‌دهد تا تجربه‌ی یک محوطه‌ی باستان‌شناسی معاصر را بازسازی کند. این کار جدید، مستقیما با مجموعه‌ی «دختران تراکوتا» ارتباط دارد؛ پروژه‌ی طولانی مدت هنرمند که ارتشی از دختران را، متاثر از جنگجویان شی‌آن تراکوتا، نمایش می‌دهد. نُری در ۲۰۱۵ این مجسمه‌ها را در یک محوطه‌ی سِری در سرزمین اصلی چین دفن کرد. این ۱۰۸ مجسمه، به عنوان ادای احترامی به دختران جوانی که هرگز متولد نشدند_ یعنی قربانیان انتخاب جنسیت کودکان در چین_ در ۲۰۱۴ به نقاط متفاوتی در جهان سفر کردند؛ از شانگهای تا مکزیکوسیتی از مسیر پاریس، زوریخ و نیویورک. آنها تا ۲۰۳۰، سالی که پیامدهای سیاست تک فرزندی چین به اوج خود می‌رسد، همچنان زیر خاک باقی می‌مانند و نشانگر دوره‌ای هستند که این کشور بیشترین عدم توازن جنسیتی را تجربه می‌کند. بازدیدکنندگان نمایشگاه بروکسل سفری همه جانبه به درون فضایی دارند که با خاک و مجموعه‌ای از مواد هنری دگرگون شده است. در فضای داخلی، آنها با کارهای برنزی و مجسمه‌های تراکوتا و عکس‌ها مواجه می‌شوند. همچنین مراحل فرآیند کار خلاقانه‌ی نُری که خود در قالب فیلم و چیدمان، تبدیل به کار هنری شده‌اند، در معرض دید قرار گرفته‌اند که یادآور اتفاقاتی است که در پشت صحنه‌ی کارگاه او جریان دارد. پرون نُری (متولد ۱۹۸۵، پاریس) در نیویورک زندگی و کار می‌کند. او به زمینه‌های علم و مردم‌شناسی علاقمند است؛ بویژه پرسش‌های اخلاق_زیستیِ مرتبط با تحول مصنوعی نوع بشر. او این مسائل را با نگرشی هنری مورد بررسی قرار می‌دهد که مجسمه، اینستالیشن، پرفورمنس و ویدئو را در هم می‌آمیزد. وی هنرمندی با دغدغه‌ی اجتماعی است، که می‌کوشد نظرها را به سمت مسائلی که آزارش می‌دهد، برگرداند.
http://danieltemplon.com

تشخیص زودهنگام بیماری‌های عصبی با مطالعه‌ی آثار نقاشی
لندن، انگلیس: نتیجه‌ی تحقیقات اخیر در مورد آثار هنرمندان مشهوری نظیر سالوادور دالی و ویلم دکونینگ نشان می‌دهد بررسی ضربات قلمو در یک نقاشی‌ می‌تواند به تشخیص زودهنگام بیماری‌های عصبی کمک کند. این مطالعه روی ۲۰۹۲ نقاشی انجام شده است؛ شامل کارهای دو هنرمندی که از پارکینسون رنج می‌بردند، یعنی دالی و نوروال موریسو، و دو هنرمند با بیماری آلزایمر، دکونینگ و جیمز بروکس. نقاشی‌های مارک شاگال، پابلو پیکاسو و کلود مونه هم که ظاهرا به بیماری عصبی خاصی مبتلا نبودند برای مقایسه و تطبیق نتایج، در این پژوهش گنجانده شده است. الکس فورسایت یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه لیورپول می‌گوید: «اینکه زودتر به وجود مشکلی پی ببری، همیشه یک پیشرفت مهم پزشکی بوده است.» تحلیل فرکتال_ روشی برای مطالعه‌ی نقوش و طرح‌ها، که پیشتر هم برای کشف نقاشی‌های تقلبی استفاده می‌شد_ برای سنجش پیچیدگی نسبی نقاشی‌های مورد مطالعه به کار گرفته شده است. ساختارهای فرکتال‌ اغلب به عنوان «اثر انگشت طبیعت» توصیف می‌شوند. نتایج پژوهش در مورد دکونینگ و بروکس، آغاز روند افت ناگهانی کارها از نظر پیچیدگی را در حدود چهل سالگی نشان می‌دهد؛ خیلی پیش از آنکه آلزایمر آنها تشخیص داده شود. بیماری دکونیگ در ۱۹۸۹ زمانی که هشتاد و پنج ساله شد، و بروکس در هفتاد و نه سالگی، رسما تشخیص داده شده بود. یافته‌ها در مورد دالی و موریسو هم حاکی از رشد «بعد فرکتال» در میانسالی آنهاست که در ادامه، روند نزول آن از دهه‌ی ششم زندگی‌شان شروع می‌شود. پارکینسون ناشی از مصرف داروی دالی پس از آنکه دست راستش در هفتادوشش سالگی به شدت شروع به لرزیدن کرد، تشخیص داده شد و موریسو هم در شصت و پنج سالگی با همین تشخیص مواجه شد. بر اساس مقیاسی مشابه، کارهای شاگال، مونه و پیکاسو در سنین پیری افزایش پیچیدگی را نشان داده است.
www.artdaily.org