گالری مس‌نگار
نگین گلچین‌پور و آبنوس البرزی
دست‌سازه‌های دارما
گشایش: ۶ اسفند ۹۵ از ساعت ۱۶:۳۰
پایان: ۱۱ اسفند ۹۵
آدرس گالری: خیابان ملاصدرا، شیراز شمالی،کوچه حکیم اعظم، مجتمع پارک پرنس، پلاک ۵
تلفن: ۰۲۱-۸۸۰۵۱۶۷۴ – ۸۸۰۶۷۵۶۶
به نیت معرفی پویش‌ها و تحسین نوین در هنرهای سنتی وکاربردی:
نگارخانه مس‌نگار که مدت‌هاست برای پایندگی و ماندگارسازی گونه‌های مختلف هنرهای سنتی و صناعی ایران تلاش می‌کند، از روز ششم اسفندماه جاری و برای هفت روز، میزبان نمایشگاهی متفاوت است. این نمایشگاه که حاصل یک پویش هنری تازه است برای پیوند زدن هنرهای سنتی ایران به سبک و سیاق زندگی‌های امروز، مجالی است برای دو بانوی هنرمند نگین گلچین‌پور و آبنوس البرزی که با ارائه آثارشان الگوهای نوینی را از هنرهای صناعی و کاربردی به نمایش بگذارند.
مدیر این مرکز فرهنگی به عنوان تنها نگارخانه تهران که به طور اختصاصی بر هنرهای سنتی و صناعی ایران تمرکز دارد می‌گوید: ” بسیار خوشحالیم که سال‌ها کار و تلاش ما در کنار هنرمندان برجسته هنرهای سنتی ایران برای حفظ و ترویج این گونه از هنرها سبب شده است نسل جوانی از هنرمندان به این رشته‌ها گرایش پیدا کنند؛ به خصوص که فکر جوان و نوآوری و ایده‌های تازه خودشان را هم با این هنرها ترکیب می‌کنند و آثارشان را از هر نظر به سبک و سیاق زندگی‌های امروزی نزدیک می‌کنند. شاید این تنها راه ماندگاری هنرهای صناعی و کاربردی سنتی ایران باشد. این دو هنرمند با مدرن کردن فرم‌ها و نقش‌های باستانی و قدیمی ایران و تلفیقشان با گونه‌هایی هنرهای کاربردی و سنتی چون دواتگری (ظرف سازی) و قلمزنی، توانسته‌اند آثار متفاوتی را خلق و ارائه کنند.”
وی افزود، آثاری که در نمایشگاه ارائه خواهند شد ظرف‌های کاربردی و خانگی هستند از قبیل سینی، ظرف‌های پذیرایی، آیینه‌ها و گلدان‌هایی که از جنس مس و برنج و با تکنیک‌های سنتی دواتگری، چککش‌کاری، قلمزنی، برجسته کاری و اره‌کاری ساخته شده‌اند. این آثار با نقش‌های باستانی و سنتی ایرانی زیبا شده‌اند ولی فرم‌های امروزی دارند و نیازهای کاربردی زندگی‌های معاصر را برآورده می‌کنند.
البرزی یکی از دو هنرمند این گروه در مورد این پویش جدید هنری و آثارشان می‌گوید: “همراهی ما سال‌ها پیش و از پشت میزهای دانشکده هنر آغاز شده است. تمام این سال‌ها هم کار هر دوی ما هنر تجسمی بوده و رشته‌ای که تحصیل کردیم. هرچند که هنر تجسمی جایگاه فرهنگی و اجتماعی خود را دارد و ما به صورت انفرادی آن راه را ادامه خواهیم داد ولی کارهای ما همیشه به عنوان اثر هنری مخاطب خاص خودش را دارد، از دید عمومی جامعه هم یک هنر دکوراتیو است و در نهایت مخاطب برای استقبال و تأثیرپذیری از آن باید تجربه یا حس و درک مشترکی از اثر داشته باشد. در صورتی‌که هنرهای صناعی و کاربردی یک تفاوت عمده با هنرهای تجسمی دارند؛ این‌که به‌طور مستقیم داخل زندگی مردم هستند و با آن‌ها در ارتباطند. ما می‌خواستیم با ایده‌پردازی و طراحی فرم‌ها نو و روزآمد کردن نقش‌های تصویری قدیمی ایران، به الگوهای بصری تازه‌ای برای اجرا روی ظروف و آثاری برسیم که هم زیبا و با شکوه باشند و فضای خانه‌ها را با نشانه‌های فرهنگی و هنرهای سنتی ایران تزئین کنند و هم مقرون به صرفه باشند و به‌جای خاک خوردن داخل ویترین و بوفه و کمد‌های خانه، داخل زندگی‌ها بیایند، روی میزها قرار بگیرند و با توجه به کاربردشان، واقعن مورد استفاده قرار بگیرند.”
گلچین‌پور هم به جنبه‌ی دیگر این همکاری اشاره کرد و افزود: “این پویش هنری و همکاری، یک خواستگاه مشترک داشت، شور و گرایشی که هر دوی ما به هنرهای سنتی ایران داریم. علاقه به این گونه از هنرها به‌ویژه هنر قلمزنی به نوعی میراث پدری من است و من سال‌هاست که در کنار فعالیت‌های هنری خودم، از نزدیک با انواع هنرهای صناعی و تزئینی آشنایی دارم. از نزدیک دیده‌ام که هنرمندان این رشته‌ها با چه عشقی بر چالش‌هایی غلبه می‌کنند که برای خلق آثار و حفظ هنر ناب خود با آن‌ها مواجه هستند. ولی همیشه این دغدغه وجود دارد که سبک و سیاق این هنرها که به لطف اساتید گرانقدر و معدودی تا امروز شانه به شانه هنرهای تجسمی پیش آمده‌اند، متاسفانه از سبک زندگی‌های امروز دور می‌شود و به جز قشر خاصی از هنردوستان کشور، از باقی جامعه فاصله می‌گیرد. از طرفی طراحی‌های با شکوه و اجراهای فاخر اساتید گرانقدر این گونه هنرها سبب می‌شود آثار آن‌ها در موزه‌ها و کلکسیون‌های خصوصی باقی بمانند و مردم کمتر فرصت ارتباط با این بخش از فرهنگ و هنر کشورشان را داشته باشند. نیت و تلاش ما در این پویش هنری این بوده است که از طریق طراحی و ساخت ظرف‌های کاربردی، مقرون به صرفه و متناسب با زندگی‌های امروز، تکه‌هایی از فرهنگ و هنرهای باستانی و سنتی ایران را به خانه‌های مردم ببریم و ارتباطشان را با ریشه‌هایشان حفظ کنیم.”
