نگاهی به نمایشگاه عکس در هنرستان هنرهای زیبا نمایشگاه عکاسی طبیعت دانش‌آموزان و فارغالتحصیلان هنرستان هنرهای زیبا، نگارخانه پیچ شمیران
سنگ بنای آموزش درست.
نقد نمایشگاه عکس در هنرستان هنرهای زیبا
سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر
هنرستان هنرهای زیبا، از معدود مکان‌هایی است که طی روندی ۶۰ ساله در یک مسیر با تداوم و استمرار پیش‌رفته‌است و اینک که به پیشینه آن نگاه می‌کنیم سرشار است از نتایج درخشان و نام‌های ماندگار که میراث فرهنگی و هنری کشور ما را شکل می‌دهند.
نقد نمایشگاه عکس در هنرستان هنرهای زیبا
این هنرستان، البته پیشینه‌ای بیش از این دارد و بر میراث ارزشمند مدارس هنری دوران قاجار، مانند دارالفنون و پس از انقلاب مشروطه مدرسه صنایع مستظرفه بنا شده است.
از مدرسه صنایع مستظرفه افرادی بیرون آمدند چون، جلیل ضیاء پور،یحیی ذکاء، سیمین دانشور، جلال آل احمد،اسماعیل زاویه، شکوه ریاضی، لیلیت تریان، منصوره حسینی، جواد حمیدی، محمود جوادی پور، احمد اسفندیاری، محسن وزیری مقدم، سهراب سپهری، مارکو گریگوریان، هانیبال الخاص، محمود فرشچیان، محمد تجویدی و بسیاری بزرگان دیگر که بعدها نامشان به عنوان استاد در هنرستان هنرهای تجسمی درخشید.
مدرسه صنایع مستظرفه در ۱۳۱۹ به کارگاره سنتی تبدیل شد و پس از طی فراز و نشیب‌هایی سرانجام در سال ۱۳۳۲ و در اوج آشوب‌های این سال، هنرستان هنرهای زیبا آغاز به کار کرد و تا به امروز و با پشت سر گذاشتن فراز و نشیب‌های بسیار به کار خود به صورت مستمر ادامه داده‌است و همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکزی شناخته می‌شود که بنای زیرساخت‌های هنر مدرن ایران بر آن استوار گشته.
از میان دانش آموختگان این هنرستان می‌توان به منصور قندریز، چنگیز شهوق، مسعود عربشاهی، صادق تبریزی، حسین زنده رودی، فرامرز پیلارام ،مجید عباسی، جعفر روحبخش، مهدی حسینی و بسیاری دیگر از چهره‌های نام‌آشنای هنر دیروز و امروز ایران اشاره کرد. این دبیرستان پس از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۶۰ کار خود را با نام هنرستان هنرهای تجسمی مجددا از سر گرفت.
و نکته خوشحال کننده این است که این روند کماکان ادامه دارد و در تمام دوران‌های هنری معاصر نام و ردپای دانش‌آموختگان این مدرسه به چشم می‌خورد. این هنرستان همچنین به طور فعالانه در حال شکل‌دهی و برگزاری رویدادهای هنری و فرهنگی، اعم از بزرگداشت‌ها و نمایشگاه‌های متعدد از آثار هنرجویان خود است. و نمایشگاه اخیر با عنوان «نگاهی نو» ، ارائه دهنده عکس‌های طبیعت ، از فارق‌التحصیلان و هنرجویان هنرستان هنرهای زیبا است.
در این نمایشگاه ۲۹ تابلو عکس در ابعاد ۵۰ در ۷۰ از ۸ عکاس ارائه شده‌اند، که حاصل فراخوانی داخلی در میان هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران است. این آثار از میان بیش از ۵۰ اثر رسیده به دبیرخانه برگزیده و بر دیوار قرار گرفته‌اند، هیئت انتخاب نیز عبارتند از احسان آقائی مدیر هنرستان و داوود ابراهیمی استاد عکاسی و روزبه امیری هنرجوی رشته گرافیک نیز گردآورنده نمایشگاه بوده‌است.
اسامی شرکت‌کنندگان این نمایشگاه عبارتست از، عرفان کرمی، بهاره رضاپور، محسن حسین‌خانی، روزبه امیری، محمداسماعیل زمانی‌نیا، سامان رحیمی، مهرناز خدادادی و سپهر جلالیان.
محور تمام آثار طبیعت است و مهم‌ترین نکته در این میان، کیفیت تکنیکی بالای آثار است، نورسنجی درست، کادر بندی مناسب و داشتن دانش رنگی. همچنین نگاه هر کدام از این افراد به موضوع طبیعت قابل بررسی و توجه است، به طور مثال محسن حسین‌خانی، تصویری از یک جرثقیل را در زمینه آسمان آبی با فضای منفی زیاد سوژه کار خود قرار داده است، نگاه انتقادی او همچینی در سایر آثارش نیز تکرار می‌شود، مانند حضور اسکلت‌های بی‌قواره ساختمان‌ها، آسمان غبارگرفته و بیمارگونه شهر.
روزبه امیری نیز انبوه تشتک‌های نوشابه‌ای را نشان داده است که در یک گودال آب زیر سایه طبیعت، آن را آلوده می‌کنند، او همچنین در باقی آثار خود، نگاه ریز بین و جزء نگر خود را در عکاسی از گودال‌های آب با ترکیب‌بندی‌های خوب و حساسیت بصری بالا تکرار می‌کند، امیری در یکی از آثارش که تصویری با نوردهی بالا از آسمان است، جسارت خود را در ارائه یک ترکیب‌بندی خاص و مینیمال نشان می‌دهد.
در این میان البته افرادی نیز به زیبایی‌های لطیف طبیعت پرداخته‌اند، مانند مهرناز خدادادی که در عکسی به یاد ماندنی کوهستان پاییزی را در درخشش خورشیدی که در یک سوم میانه بالای کادر قرار گرفته به زیبایی به تصویر کشیده‌است. تصویری که با پلان‌بندی خوب و استفاده از عمق میدان بالا و کنتراست رنگی میان نارنجی برگ‌ها و آبی آسمان، در عین کلاسیک بودن، به واسطه قرار دادن نقطه سفید و بزرگ خورشید درست در خط میانی کادر جسارت زیادی را نشان می‌دهد.
و یا سپهر جلالیان با تصویری از دشت و باریکه نوری که بر آن تابیده لطافت و آرامش زیادی را به واسطه رنگ‌هایی در طیف خاکستری آرام و کم‌کنتراست و خطوط افقی اصلی که قاب را به سه قسمت تقسیم نموده به بیننده منتقل می‌کند. جلالیان همچنین شناخت درست خود از ترکیب بندی را در آثار دیگرش نیز نشان می‌دهد.
همین‌طور بهاره رضاپور در عکسی که در آن یک کلبه چوبی و یک روباه قرار دارند، با استفاده از روباه در زمینه برفی، به عنوان نقطه تاکید تصویر ، حجم بزرگ کلبه در نیمه دیگر را به تعادل رسانده است.
و عرفان کرمی نیز با تصاویری سیاه و سفید با حساسیت بالای بصری به کشف و شهود در میان سایه‌های درختان و بازی نور و سایه بر موج‌های آب رفته‌است.
و یا محمد اسماعیل زمانی‌نیا با ارائه دو زاویه دید متفاوت، بخشی از خود را در دو تصویر کلاسیک و سالم از غروب و روستای مه گرفته پنهان می‌کند، حال آنکه در تصویری عمودی که از دیواره باغ فین کاشان گرفته شده، روی دیگری از او نشان داده می‌شود، که جستجوگر و ریسک پذیر است، او در یک ترکیب‌بندی مرکزی، افقی را در دوردست و آنسوی دیوار کاهگلی نشانه‌گرفته که پرهیب یک کوهستان است، در سمت راست ردیف درختان سرو با رنگ سبز تیره قرار دارند که به واسطه سایه طویل و مثلی دیوار که نیمی از فضای قاب را به خود اختصاص داده حالتی ناپایدار و معلق پیدا می‌کنند و گویی در حال فرو افتادن بر دیوار هستند. یا اینکه دیوار در حال فرو بردن آن است. این تناقض و ترکیب بندی متفاوت، با خطوط مورب قوی و مرکز گرا نشان از هنرمندی دغدغه‌مند و متفکر دارد.
از زمره آثار انتقادی نمایشگاه همچنین می‌توان به منظره شهری سامان رحیمی نیز اشاره کرد، که شهر را محصور و از پس نرده‌ها به تماشا گذاشته‌است.
به طور کلی باید گفت آثاراین نمایشگاه به عنوان آثار عکس، دارای عمق، فضاسازی، حس، و تعادل در ترکیب‌بندی هستند که حاصل آموزش درست و پایه‌ایست، هچنین نگاه هنرمندان جوان این نمایشگاه را می‌توان به دو دسته نگاه با انتقاد مستقیم و تیزبین در حساسیت‌های بصری و نگاهی رازورزانه و مشمول پیچیدگی‌های درونی بیشتر دانست که در هر دو صورت نوید هنرمندان آینده با پشتوانه‌ای قابل قبول را می‌دهد.
نقد قبل از همین نویسنده را در سایت هنرهای تجسمی تندیس اینجا ببینید:
دیدگاه های خود را در در سایت هنرهای تجسمی تندیس به اشتراک بگذارید.
[/one_half_last]
