خلاصه کتاب عکاسی نمایی از مدرنیسم

بررسی سیر عکاسان فرمالیسم تا پلورالیسم | خلاصه کتاب عکاسی نمایی از مدرنیسم

نوشته: ون درن کوک | ترجمه: غلامحسین فتح الله نوری | انتشارات حرفه هنرمند

تلخیص محدثه شادمهر

مجموعه‌ی پیش رو شامل بخشی از عکس‌هایی است که در موزه‌ی هنر مدرن سانفرانسیسکو گرد آمده و تاریخچه‌ای از عکاسی قرن بیستم و پیوندش با هنر معاصر را نشان می‌دهد. این مجموعه در قالب چهار بخش فرمالیسم، سورئالیسم، اکسپرسیونیسم و پلورالیسم است. و نویسنده آن ون درن کوک مدیر موزه‌ی عکاسی، یکی از استادان و نویسندگان تأثیرگذار در این عرصه است.

آنچه پل استرند را به فرانسیس پیکابیا پیوند می‌زند و تاثیر پذیری عکس‌های پل استرند از نقاشی‌های فرانسیس پیکابیا

این تصاویر از دهه‌ی ۱۹۳۰ اروپا و بعدها امریکا، بیانگر دغدغه‌های این قرن به خلق تصاویر فراموش نشدنی از تجربه‌های دنیای رؤیا هستند و موضوع بسیاری از عکس‌ها در باز ارائه شناختی روانکاوانه از زمانه‌ی ما.

اولین عکاسی که به آن می‌پردازیم پل استرند است. وی که به هندسه‌ی درونی شهر علاقه داشت، طی اقامتش در کانتیکات در تابستان ۱۹۱۶، تجاربی را که از پرداختن به هندسه‌ی اجسام پیدا کرده بود در عکاسی انتزاعی به کار گرفت و همچون ادوارد وستون و آلفرد استگلیتز به دوران مدرنیسم تعلق داشت و کمک کرد تا نهاد عکاسی در قرن بیستم وارد ساحتی هنری شود. حیطه‌ی کاری وی ۶ دهه را در می‌نوردد و ژانرهای مختلف و مکان‌هایی مانند امریکا، اروپا و افریقا را در برمی‌گیرد.

این شیوه از کار استرند متأثر از نقاشی‌های کوبیستی پابلو پیکاسو و تصاویر ماشین پیکابیا بود. وی برای کندوکاو در بیان انتزاع به طرز چشمگیری به اشیا معمول خانگی متمرکز شد و در قاب‌بندی دقیق عکاسی به نوعی آشنایی‌زدایی از اشیا دست یافت.

فرانسیس پیکابیا، Francis Picabia، نقاش، شاعر و تایپوگرافیست پیشرو فرانسوی بود. وی پس از تجربیاتی که در امپرسیونیسم و نقاشی نقطه ای بدست آورد به جنبش کووبیسم پیوست. بیشتر سطح نقاشی‌های انتزاعی وی آغشته به رنگ ها و تضادها بود و پس از چندی تبدیل به یکی از چهره های برجسته جنبش دادا در امریکا شد. او بعدها همچنین تنه ای هم به جنبش سوررئالیسم زد. اما طولی نکشید که به نهادهای هنری پشت کرد.

یکی از عکس‌های نوآورانه پل استرند متعلق به سال ۱۹۱۶ با عنوان صندلی انتزاعی، تواین لیک، کانتیکات با نمای درشتی از تکیه‌گاه و نشیمن‌گاه صندلی است. وی در این شی‌ء بی روح اشکالی هندسی می‌دید که پیوندی کلی با کوبیسم و قطعات ماشین داشت. استرند با چرخش ۴۵ درجه‌ی دوربین و نزدیک کردن آن به موضوع بر وجه ساختاری این نقش‌مایه تأکید ورزید و عکسی نیمه انتزاعی پدید آورد که نه تنها شباهت چندانی با آنچه در برابر دوربین عکاسی بود ندارد بلکه بیشتر به فضای کم عمق و فرم‌های پویا و زاویه دار خطوط اریب مربوط است. عکاس با کج کردن تکیه گاه صندلی به سمت راست و نشیمن‌گاه آن به طرف پایین حسی از حرکت ایجاد کرده است و نیز با خلق جذابیت تصویری از طریق تباین خطوط اریب، دیدگاه مأنوس افقی-عمودی بیننده به محیط را به طرزی چشمگیر به چالش فراخوانده است.

پل استرند

فرانسیس پیکابیا

قسمت‌های بعدی این پرونده را اینجا دنبال کنید:

رالف اشتاینر عکاس فرمالیسم و تاثیر هنر شرق

پل آتربریج عکاس پدید آوردن چیزهای غیرعادی از اشیا معمولی

روبرت پتسشو عکاسی بر فراز آسمان

ادوارد وستون عکاسی که با فرم‌ها شعر می‌سرود

ایموجن کانینگهام عکاس فرم‌های انتزاعی گیاهان در نزاع با عصر ماشین

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

انتشار: 27 اسفند 1401

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

خلاصه کتاب عکاسی نمایی از مدرنیسم

بررسی سیر عکاسان فرمالیسم تا پلورالیسم | خلاصه کتاب عکاسی نمایی از مدرنیسم

نویسنده

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ