پرواز بر فراز بی نهایت در آرت بازل با کریس بوردن
ماشین پرندۀ باشکوه کریس بوردن Chris Burden و تاریخچۀ آخرین اثر هنرمند معاصر برجسته
سایت تندیس ترجمه احسان نوروزی
پل شیمل یکی از دوستان نزدیک کریس بوردن می‌گوید: این یکی از بی نقص‌ترین کارهای کریس بود. داشتم با هنربان ارشد موزه هنرهای معاصر لوس انجلس در مورد روزی در ژانویۀ ۲۰۱۵ صحبت می‌کردم. بعد از ظهری آفتابی در کاماریلوی کالیفرنیا. روزی که کریس بوردن هنرمند آخرین کارش را به یک گروه بسیار کوچک از دوستان نزدیکش، از جمله شیمل، نشان داد. وی آن را Ode to Santos Dumont نامید که به قول شیمل وقتی آن را دیده بود نفسش بند آمده بود. چند ماه بعد از این رونمایی کریس درگذشت و این کار تبدیل به آخرین کار وی شد: یک وال سفید که وی ده سال برای ساخت آن وقت گذاشت. یک کشتی هوایی ۱۲ متری سفید که ۱۵ دقیقه حول یک نقطه ثابت شناور می‌ماند و بعد روی زمین بر‌می‌گردد.
شیمل ادامه می‌دهد که: «من اخیرا در مصر بودم و در فرهنگ آن‌ها کشتی‌هایی هست که ارواح را حمل می‌کنند. و من یکی از آن‌ها را زمانی که در جلوی ماشین پرنده‌اش قدم می‌زدیم همراه با کریس دیدیم.»
کمی بعد از مرگ هنرمند، این اثر در موزه هنرهای محلی لوس آنجلس (LACMA) به مدت محدودی نمایش داده شد.
ولی اکنون این اثر غول‌آسا در یکی از معدود صحنه‌هایی که توانایی نمایش این عظمت را دارند به نمایش درآمده است. امروز هنگامی که مدعوین وارد بخش بدون مرز آرت بازل سوییس می‌شوند آخرین کار بوردن را در نهایت شکوه خود خواهند دید.
در اکتبر ۱۹۰۱ هوانوردی برزیلی به نام Alberto Santos Dumont با ماشین پرنده خود برج ایفل را یک دور چرخید و جایزه هوانوردی آلمان را برنده شد و به شهرتی جهانی رسید. ولی اندک زمانی پس از آن درگذشت و شهرت وی در تاریخ مدفون شد. بوردن یک اتصال با آن ماشین پرنده برقرار کرد. حتی برای سال‌ها به دنبال قطعات عتیقه‌ای از آن ماشین پرنده اولیه بود تا در اثر خود به کار گیرد. بعد از هفت سال کار، بوردن موتوری به مقیاس یک چهارم موتور اصلی ساخت.
با اینکه سانتوز دور برج ایفل چرخید اما بوردن می‌خواست کشتی پرنده وی دور فضای خالی بچرخد.
به قول جِتزِر (هنربان موزه): «این اثر بیشتر دربارۀ تهی‌هاست است. این شعری است برای سانتوز و همچنین برای برج ایفل و حضورِ غایب آن»
بوردن خیلی مایل بود که این اثر در یک موسسه نمایش داده شود ولی سرطان پوست امانش نداد و در ۱۰ مه ۲۰۱۵ درگذشت و نمایش اثر در LACMA یک هفته بعد گشایش یافت.
نمایش در LACMA دوسال پیش تمام شد ولی الان امکان نمایش بین‌المللی آن در بخش بدون مرز آرت بازل فراهم آمده است.
هنگامی که به ارت بازل انتقال داده شد، قطعات آن سر هم شد و در یک دایره به قطر حدود ۲۰ متر قرار داده شد. سپس با هلیوم پر شد و با استفاده از کابل‌های نامریی به مرکز دایره متصل شد.
به خاطر داغ نکردن موتور، فقط یک ربع روشن می‌شود و دو ساعت و نیم خاموش می‌شود تا سرد شود. و بینندگان باید خوش شانس باشند تا این ماشین را در حال پرواز ببینند.
جنس پولی اورتان بالن مانع از آن می‌شود که در فضای باز نمایش داده شود و فضاهای سرپوشیده کمی در دنیا هستند که بتوانند آن را در خود جای دهند. به همین دلیل بخش بدون مرز آرت بازل مکانی بی نقص برای نمایش Ode to Santos Dumont است.
چگونگی نصب این اثر را اینجا ببینید:
CHRIS BURDEN Ode to Santos-Dumont
آشنایی بیشتر با آثار کریس بوردن
دیگر اخبار هنر معاصر جهان را اینجا دنبال کنید:
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
هنرمندان زن ایرانی در لیست زنان برتر هنرمند
هنرمندان زن ایرانی در لیست زنان برتر هنرمند جشنوارۀ هیرشهورن از ۳۱ زن هنرمند تقدیر به عمل می‌آورد. سایت تندیس ترجمه احسان نوروزی جشنوارۀ هیرشهورن از ۳۱ زن هنرمند تقدیر به عمل می‌آورد، زنان هنرمندی مانند: یوکو اونو، لورنا سیمپسون، جنی هولزر، نیدکا آکونیلی کرازبی در روز ششم نوامبر باغ موزه مجسمه هیرشهورن Hirshhorn Museum and Sculpture Garden در واشنگتن دی سی از ۳۱ هنرمند خانم در جشنوارۀ سالانه‌اش تقدیر خواهد کرد. در این میان میتوان به ۳ تن از […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
چیدمان باجه تلفن به مثابه بلندگویی برای مهاجران در میدان تایمز
چیدمان باجه تلفن به مثابه بلندگویی برای مهاجران در میدان تایمز چیدمان امان مجادیدی هنرمند معاصر کابلی با عنوان “زمانی یک جایی” سایت تندیس ترجمه محدثه شادمهر باجه‌ی تلفن در میدان تایمز: داستان مهاجران در «زمانی یک جایی» بازگو می‌شود. باجه‌های قرار گرفته روی فرش قرمز مردم را دعوت می‌کرد تا وارد باجه شوند، گوشی تلفن را بردارند، و به داستان مهاجران گوش دهند. زمانی‌که امان مجادیدی Aman Mojadidi این ایده به ذهنش رسید که این چیدمان را در میدان تایمز نیویورک […]
