جامانده ها جنبش هنری رادیکال و ایده محور
سایت تندیس ترجمه یاسمن نوذری
جامانده ها [۱] جنبش هنری رادیکالی است که در سال ۱۹۹۹ در لندن شکل گرفت. این جنبش نقاشی فیگوراتیو نوینی را با تمرکز بر روی “ایده “، به عنوان اصلی ترین ابزار هنری برای عنوان کردن موضوعات معاصر، مطرح کرد. جامانده ها تکذیب پیشرفت مدرنیسم قرن بیستم است که نتیجه‌ای جز محیط دانشگاهی منفرد، منزوی، متریال محور و حماقت بار به بار نیاورده است که نه تنها به خاطر خود اثر، بلکه به خاطر قدرت سازمانی و مالی و رضایت منتقدان شکل گرفته است.
جامانده ها پایه‌ی مدرنیسم در هنر را فرصتی برای الهام، درستی و ارتباط می داند که هیچگاه به تمامی بر آورده نشده است.
از این رو جامانده‌ها، مخالفت خود را با هر نوع جریانی مثل هنر بریت[۲]، هنر اجرا، هنر چیدمان، هنر ویدیو، هنر مفهومی، هنر کمینه گرا، هنر بدن، هنر دیجیتال و هر چیزی که در آن هنر، شامل تختخواب‌ها یا جانور مرده شود –فقط به خاطر اینکه کسالت بار و معمولی است- اعلام می‌کند.
اسم “جامانده‌ها Stuckism”، مثل تمام سنت های تاریخ هنری، از یک توهین برداشته شده است. این بار این توهین به تریسی امین[۳]، برنده جایزه ترنر ۱۹۹۹، برمی‌گردد که به بیلی چایلدیش[۴]، دوست پسر سابقش، گفته بود: « نقاشی‌های تو گیر کرده اند.(استاک). تو جامانده‌‌ای! جامانده‌‌ای! جامانده‌‌ای! جامانده‌‌ای! (استاک)
این ماجرا در شعری از بیلی چایلدیش روایت شده بود. پس از آن چارلز تامپسون این عبارت، یعنی “جامانده‌ها Stuckism” را ابداع کرد و پیشنهاد تشکیل یک گروه را داد. مهم ترین ایده های این جمع در منیفستی که جامانده‌ها همراه هم نوشته اند، گردآوری شده است.
این مانیفست با مانیفست دیگری با نام “ری-مدرنیسم[۵] ، به سمت معنویتی نوین در هنر” همراه شد که دوره تازه‌ای در هنر، فرهنگ و جامعه را برای جایگزینی بیهودگی فعلی پست مدرنیسم پیشنهاد می‌دهد. ری-مدرنیسم چارچوبی فراهم می کند که شامل کارهای دیگری جز نقاشی و حتی خارج از حیطه هنر هم می‌شود. آثاری که ارزش های مشترکی را با عقاید جامانده‌ها سهیم هستند. گروه هنر دیفاستنیست[۶] ایرلندی نیز خود را گروهی ری-مدرنیسم معرفی کرده است.
اولین هنرمندانی که جزو گروه جامانده ها نبودند، دعوت شدند که با آنها نمایش مشترک برگزار کنند. اعضای اصلی این گروه به واسطه هنر، شعر و موسیقی در بیست و پنج سال اخیر در تعاملی خلاق بودند و در ابتدا با نام “شاعران مدوی[۷]” شناخته می شدند. (دوره ای که تریسی امین آن را تاثیرگذارترین دوره در هنرش خوانده است.)
هنرمندان جامانده قرار نیست که به تمام ایده های مانیفست پایبند باشند یا حتی با کارهای همدیگر موافق باشند. چیزی که آنها با هم در اشتراک دارند، شناسایی صفات بنیادی مشترک است.
ارتباط بین آثار جدا از وحدت سبکی و در اهمیت دادن به صداقت شخص و تجربه شخصی، درگیری احساسی، معنا، محتوا و ارتباط به وجود می‌آید.
از زمان بنیانگذاری جامانده‌ها تا به الان با استقبال و حمایت جهانی رو به رو شده است و حالا بیشتر از ۱۷۰ گروه در ۴۱ کشور جهان دارد. همگی آنها مستقل و خودگردان هستند اما از طریق شبکه ارتباطی بین المللی جامانده‌ها به هم متصل شده‌اند. جامانده‌های ملبورن اولین گروهی هستند که خارج از انگلستان تشکیل شده‌اند.
[۱] Stuckism
[۲] Brit art
[۳] Tracey Emin
[۴] Billy Childish
[۵] Remodernism
[۶] Defastenist
[۷] Medway Poets
