• مجله تندیس شماره ۳۶۲ روز ۲۳ آبان ۱۳۹۶ منتشر شد.
• تصویر روی جلد این شماره یکی از آثار «تونی کرگ» است.
• سردبیر در سرمقاله یادداشتی را با عنوان «درباره بادمجان، آبگوشت و بسیاری حرف‌ها» نوشته است.
• در بخش تریبون تندیس جواد حسنجانی درباره «تاریخ هنر و گرافیست‌هایش»؛ کیانوش معتقدی «هشتادسالگی موزه ملی ایران و کتابخانه و موزه ملی ملک»؛ شروین طاهری «رترو آرت یا چگونه مبتذل باشیم» و «تکثیر ارزش یا ارزش تکثیر» ؛ سیدعمادالدین قرشی «نیمروز، تصویری متفاوت از افغانستان»؛ الهام مطلبی «عرصه تجسمی شفافیت می‌طلبد» نوشته‌اند.
• در بخش یادداشت سیاوش رزمند متن خود را با عنوان «پرسه در گالاتا» نوشته است.
• ساناز حائری یادداشتی را از هانا الیس-پترسن(گاردین) درباره دوسالانه استانبول ترجمه کرده است.
• در بخش گالری‌گردی این شماره محمدحسن حامدی یادداشتی را درباره آثار اسماعیل شیشه‌گران در گالری افرند نوشته است. فرزاد عظیم‌بیگ درباره نمایش آثار بهناز فاضلیان در گالری نک و منصوره قاسمی درباره نمایش عکس‌های آرنو فیشر در گالری راه‌ابریشم نوشته‌اند.
• در بخش عکاسی نجف شکری‌قبادی درباره نمایشگاه پیمان هوشمندزاده در گالری ای‌جی نوشته است.
• در بخش مجسمه علی گلستانه درباره نمایش آثار تونی کرگ در موزه هنرهای معاصر تهران نوشته است.
• زاهره دنیادیده مطلب خود را با عنوان «متریال رام ایده‌های هنرمند» نوشته است.
• مهسا طهرانی متن خود را با عنوان «ریشه‌ها و سنگ‌ها» نوشته است.
• در بخش گزارش مهرنوش علی‌مددی درباره افتتاحیه موزه طراحی در تهران نوشته است.
• سیدعمادالدین قرشی گزارشی از بخش تجسمی بیست‌وسومین نمایشگاه مطبوعات تهران نوشته است.
• در بخش نقاشی مهدی قادرنژادحمامیان درباره نمایش آثار نیکزاد نجومی در گالری آفرینش، کرمانشاه نوشته است.
• شکوفه غفاری و علی گلستانه نقدی از آنتون ویدوکل/ «هنر بدون کار؟» (بخش نخست) ترجمه کرده‌اند.
• در بخش مقاله علیرضا بهارلو یادداشتی را درباره نقش اینستاگرام در رشد و توسعه موزه‌های هنر (بخش دوم و پایانی) از آریل پارادس ترجمه کرده است.
• سجاد عمادی در بخش دنیاگردی به مروری بر دوران هنری نیل جنی؛ مایش جدیدترین تجربیات هنری آلفرد لزلی در نیویورک؛ مایل هاپن، میزبان آثار چندرسانه‌ای جوانا گومز در لندن و انتشار نامه سرگشاده در محکومیت آزار جنسی در محافل هنری در لس‌آنجلس پرداخته است.
در بخش تصویرگری سیامک پناهی درباره آثار «جیمز جین، تصویرگر کابوس‌های پرهیاهو» نوشته است.
