عارف امراله زاده، باز آفرینی طبیعت با خط نگاره هایی از جنس بافت و نقش

نقد نمایشگاه خط نقاشی عارف امراله زاده در گالری بهارستان

سایت تتدیس به قلم نویسنده مخاطب: الهه رحمانی خاکی

---

باز آفرینی طبیعت با خط نگاره هایی از جنس بافت و نقش
نستعلیق به صورت خط متداول و معمول زبان فارسی از سده ی ۹ هجری تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته و نیز خط ملی ایران به شمار می‌رود و بسیار شایسته است که هنوز هم هنرمندان به عنوان یکی از خطوط برجسته با قابلیت‌های تصویری متنوع در اجرای آثارشان آن‌را مورد استفاده قرار می‌دهند. خط نوشته‌هایی که در کنار رنگ و فرم بندی‌های مختلف می‌تواند به نوعی از ترکیب‌بندی برسد که ضمن حفظ ارزش‌های هویتی خوشنویسی در شکل به ظاهری متفاوت تر ارتقاء یابد.
عارف امراله زاده هنرمند جوانی است که اخیرا نمایشگاهی از آثار نقاشی خط خود را در گالری بهارستان به نمایش گذاشته، آثار او در فرم و قواعد خوشنویسی پیشرو در نستعلیق است و در برخی از آثار قاعده مند به خط کوفی. خط نقاشی‌های این هنرمند اصولا در یک ریتم تعریف شده در کثرت مشخص شده و درهم تنیده شدن مؤلفه‌هایش ایجاد بافتی از خطوط را کرده که در کل اسلوب مفهومی خود را در قالب یک اثر تزیینی دنبال می‌کند.
مشق‌هایی که با ایجاد یک استراکچر یا بافت متنوع به همراه رنگ‌های اکریلیک و ورق طلا هویتی شخصی به آثارش بخشیده و در کنار مفهوم سنتی خطاطی‌هایش، رنگ و بافت را نیز چاشنی و زینت بخش آنها کرده، وی در تعدادی از آثار، واژه‌هایش را شمسه‌وار در یک فضای دایره‌ایی شکل به اجرا درآورده که بر حسب رنگ و فرم‌بندی ناخوداگاه مخاطب را به یاد طبیعت و حضور ستارگان در آسمان شب و یا خورشید در روز می‌اندازد و فرم کلی درهم تنیده شده ایی که در کل و در جزء به یک مقوله معنایی جدا گرایش می یابد و برای بیان مکانیت و زمانیت و تداوم و استمرار ابژه هایش در فضای درونی چیدمان شده و به ایجاد یک پیرامون خارجی بر مبنای سکوت در رنگ و گستره ایی خالی از حضور واژه ها پرداخته است.
مشق‌هایی بدون تاکید بر خوانش نگارش‌ها که اصول و پایه‌ها را قاعدتا بر ترکیب بندی و رنگ و فرم بنا نهاده و با استناد به آموزه‌های نظری خود رویکرد جدیدی را برای تجربه در این حیطه انتخاب کرده است، این هنرمند در آثارش از سطح و حجم برای اجرای خط نقاشی‌هایش استفاده می‌کند چنانچه در برخی از حروف بریده شده مقوایی با نگارش ثلث که در هم بافته شده و بر بوم نشانده شده بهره می‌برد و در تعدادی تحریر خطوط برروی بوم در پی رسیدن به جایگاه استعاری و مفهومی ملهم از یک پدیده ی طبیعی به جایگاه نمایش رسیده‌اند و در برخی دیگر به صرف مشق حروف و واژه‌ها در کل بوم به صورت تاروپودی در هم بافته شده برای ابراز وجه تصویری متفاوت در فضای رنگی آبستره و نگاره‌های عینی خوشنویسی به کار رفته است. هنرمند در استیمنت خود آورده؛ اگر شکل و فرم آثارم با ساختارهای هستی هماهنگ شده به دلیل حرکت‌های ناخوداگاهی است که قصد برداشت از طبیعت را به معنای باز آفرینی دارم و بازتولید صرف آن را مردود می‌دانم و بیشتر بر این باورم که روح آزادی و سیال بودن بر اثرم غالب باشد تا تکلف بر آن.
خط نقاشی‌های عارف امراله زاده اصولا قابل خوانش نیست و در معنا اگر بخواهیم جستجوگرایانه به آن نگاه کنیم ذاتا در تفسیر کامل نمی‌شوند زیرا وی با دل مشغولی‌هایی که در پس ذهن خود داشته به خلق آثارش پرداخته است. وی در مجموع به دنبال القاء معنای صریح آثارش است و در یک نظام حجمی تفکیک ناپذیر به سراغ انتزاع رفته و نگاه خوانش گر را به یک کلیت هدایت می‌کند . مجموعه‌ایی که همانند پازلی درهم گره خورده دلالتی صریح از یک رابطه‌ی همنشینی در تودرتویی از تکرار و ریتم را بازخوانی و بازنمایی می‌کند.

نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم الهه رحمانی خاکی را اینجا بخوانید: