مکتب لایپزیگ، هنرمندانی از آلمان غربی

قسمت ششم

سایت تندیس: ترجمه محمد عبقری

نسل بعدی نقاشان که بسیاری از آنها اهل آلمان غربی بودند، بواسطه تحصیلات سنت گرایانه خود در لایپزیگ حضور داشتند و هزینه‌های کم و زندگی آرام باعث شده بود که برای یک دوره طولانی در آنجا اقامت کنند.

در سال ۲۰۰۱، گروهی از این هنرمندان گردهم جمع شده و نگارخانه لیجا را در برلین افتتاح کردند، اقدامی که در بستر همکاری میان آنها شکل گرفت و دو سال حضور ماندگار را در عرصه هنر تجربه کرد.

اگرچه راخ در تامین بودجه مالی این گالری سهیم نبود، اما لیبکی حضور پررنگ و فعالی داشت و به عنوان رئیس بزرگ گروه، شرایط بازگشت کریستین هیرانتو را که سرپرست گروه بود فراهم کرد و از تمام کلکسیونرها نیز برای حضور در گالری لیجا دعوت به عمل آورد. بیشترین سرمایه گذاری توسط رابلزها صورت گرفت که سه اثر هنری راخ را خریداری کردند.لیبکی گالری را زمین بایری در نظر گرفته بود که کار گروهی سه هنرمند آن را بارور می‌کرد و او می‌بایست همچون برادری دلسوز و نگران راهنمای آنها باشد.

تنوع فرهنگی و وجه مشترک هنروران مدرسه جدید لایپزیگ، موضوع اصلی نقاشی‌های رابل در نمایشگاه هنری‌اش بود. این نمایشگاه تا ۲ آوریل در ماس موکا دایر بود و پس از آن در سانتافه (مرکز ایالت نیو مکزیکو)، واشنگتن، سیاتل و سالت لیک سیتی(مرکز ایالت یوتا آمریکا) برگزار شد.

این هنروران جوان لایپزیگ همانند استاد خود راخ، نقاشی‌های خود را با هنرهای نمایشی تلفیق می‌کردند.

مثلا ماتیاس ویسچر، اتاق‌های خالی را رنگ آمیزی می‌کرد که در این هنر او، حضور ساکنان خانه در فضایی انتزاعی جان می گرفتند. او در اثری با عنوان «تقسیم شده»، نقاشی دو لته‌ای که گوشه اتاقی را نشان می‌داد، او اتاقی خالی را به تصویر می‌کشد که تنها تصویر یک زن برهنه در آن دیده می‌شود. او دیوار را به وسیله لایه‌های رنگ قهوه‌ای ایجاد کرد که گاهی خطوط مبهمی ظاهر و گاه این خطوط محو می‌شدند و این هنر نقاش بود که می‌توانست به دیوار جانی دوباره بخشد.در نقاشی بلند پروازانه «سنت لاجروس» که گویی سبک هنری اواخر قرن ۲۰ را شکوه و عظمت بخشیده و یک دوره بازآموزی را برای نقاشی‌های قرن ۲۰ تداعی می‌کند: باریکه‌هایی از رنگ که تاریک روشن پنجره‌ها و تلالو نور چراغ را خیره کننده جلوه می‌دادند.

نقاشی‌های سه لته (تابلوهای سه قسمتی که به هم لولا شده‌اند)، شیوه هنری نوینی است که مکتب اکسپرسیونیسم انتزاعی را به نمایش می‌گذارد. دسته‌های گل و چراغ‌های دیواری که بر بوم سفید نقش می‌بندند از جمله المان‌هایی هستند که در آثار هنری ماتیس نیز دیده می‌شود و همچنین ارائه تصویر مبهمی از فضای خانه‌ها که در چارچوب اصول رئالیستی شکل گرفته‌اند.در هنر مبالغه‌آمیز کریستوف روچابرله، جوانان دست و پا چلفتی و غریبه‌ای خودنمایی می‌کنند که این صحنه تجسم عینی فضاهای خیابانی می‌باشد؛ که در آثار دو چریکو و بالتوس نیز دیده می‌شود و این امر معلول نادیده گرفتن اصول هنری توسط این هنرمندان می‌باشد.

سبک معماری پیچیده کوبه که آمیخته‌ای از تصاویر مبهم و گرافیکی موریس اشر و رنگ‌های تک ضربی می‌باشد، همانند بازی‌های ویدئویی یک واقعیت ساختگی را نمایش می‌دهند که با چرخش قلم مو (براش استروک) بر جان کاغذها شکل می‌گیرد.تیلو بوم گارتل با سیاه قلم خود از هجوم رنگ‌هایی که در صحنه پردازی‌های تخیلی راخ نقش آفرینی می‌کردند، فاصله گرفته است، شبیه به تابلویی که رابلزها خریده بودند و تصویرگر دو فردی بود که در گوشه‌ای از آسیا و در یک فضای شهری جای گرفته‌اند و روشنای برکه اختاپوس‌ها را نیز در سفیدی محو کرده بود تا نگاه هر بیننده‌ای را به سوی خود جذب کند.