لحن پر تلألو رنگ‌ها در آثار داریوش حبیب‌خانی

یادداشتی بر نمایشگاه داریوش حببیب‌خانی

گالری خط‌سفید

آوام مگ به قلم جاوید رمضانی

وقتی از رنگ، سخن به میان می‌آید همه ما تصوراتی از آن خواهیم داشت و بلافاصله رنگ یا رنگ‌هایی در نظرمان جلوه‌گر می‌شود. رنگ‌هایی مثل قرمز، زرد، آبی، سبز و … و سپس محیط و اشیاء رنگین، انواع گل‌ها و طبیعت اطراف‌مان به خاطر نفوذ می‌کنند. رنگ، امکان درک معانی را فراهم می‌آورد. زندگی سرشار از رنگ است. یا به عبارتی زندگی خود رنگ است.

وجود رنگ وابسته به نور است و با وجود نور، رنگ به جلوه درمی‌آید و انسان می‌پندارد چیستی رنگ ساده است. اما هنرمندان می‌دانند که علم رنگ گسترده و دور از دسترس می‌باشد. عناصر بصری در سطح تابلو دارای انرژی منحصر به فردی هستند و درک این نکته که تعادل بخشی به یک تصویر نقاشی با اصول درک شده از طبیعت در گرو تمرین و ممارست است ما را در فهم کارکرد نقاشان یاری می‌کند.

این هفته به نمایشگاه داریوش حبیب‌خانی رفتیم. او که طراح گرافیک و نقاش با سابقه‌ای است. در این کارنما پژوهش‌های خود را در وادی رنگ، در معرض دید هنردوستان و هنرمندان علاقمند به این جستار قرار داده است.

در بدو ورود به نمایشگاه با تابلوی زیبایی از طبیعت و درختان مواجه می‌گردیم. اثر حاضر مملو از رنگ‌های پرتلألو و درخشان است که با جسارت بر روی بوم قرار گرفته‌اند. بوم نقاش به مثابه فضایی لایتناهی از سطوح رنگین در قالب ترکیبی از درختان خود را جلوه‌گر کرده‌اند. فرم‌های عمودی در حال صعود به فضای بالا در حال گفتگو درهم ادغام می‌گردند. ژرفای تابلو با توالی درختان حاصل شده و لکه‌های رنگی در فضایی افقی در هم محو شده‌اند. این مفهوم آنچنان که هنرمند در بیانیه خود می‌گوید، همچون تراشه‌ای از واژگان سرگردان، زمزمه‌هایی رقصان و شاعرانه‌ای را در خیال ایجاد می‌کنند. اطلاق شفق‌های آسمانی رنگین شاید مناسب‌ترین صفت برای این تجربه فرم و رنگ باشد. این ویران شدن فرم‌های درختان و طبیعت و گلها و تعادل بخشی بصری در قاب کادرهای تصاویر حاکی از شعف نقاش در برخورد با طبیعت پنهان پدیده‌ی رنگ است.

جلوه‌های بصری ساختارشکن هنرمند برای بیننده مدام دستخوش تحول و تغییری مطبوع است که با هربار دیدن آن لذتی وافر حاصل می‌شود. تحرک رنگ‌ها حاکی از بداهگی و سرشار از فرم‌های حساس و معناداری است که موسیقی دیداری را پدید آورده‌اند.

در سیر آثار دیگر نمایشگاه، هنرمند در روند و میراث هنرمندان ماقبل خود غور کرده است و رد پای تاریخ هنر مدرن و بومی قابل تشخیص است. خصوصاً در تابلوی منحصر به فردی مخاطب با لحن نگارگری مواجه می‌گردد که عناصر حیوانی و سمبلیک در فضای کار به تصویر درآمده‌اند.

بیشتر آثار حبیب‌خانی در حد فاصل فضایی تجریدی و بیان‌گرا در نوسانند. نقطه عزیمت نقاش در تابلوها بسیار متفاوت می‌نماید. گاهی لحنی گرافیکی برای ارتباط بصری دارند و گاهی نمایی از انسان‌های انجمن شده. طبیعت بی‌جان گلدان‌ها و یا پرندگان و درختان… اما تمامی این فرم‌ها در حضور فی‌البداهه رنگ دارای اتحادی قابل تأملند.

بافت تابلوها به تناسب مضمون متغیر می‌باشند وتکنیک آثار ذیل پژوهش بصری نقاش تغییر کرده‌اند گاهی سطوح تخت و در جایی فرم‌های انسانی جریان ترکیب‌بندی را سمت و سو داده‌اند.

آنچه این کارنما را از دیگرنمایش‌های موجود متمایز می‌کند جستجوی آکادمیک و دقیق هنرمند است که در عین قوت می‌تواند نقطه ضعف آن هم به شمار آید. به واقع هنرمند محوریت خلق آثارش را در اعتلای نقاشی تعریف کرده است. گرچه تحرکات طراحانه و مفهومی هنرمند در تابلوی صلح مخدوش معرف هنر دوستان می‌باشد.

این رویداد را هنرمند پرسه‌زنی در رنگ نامیده است. خودآگاهی او از آنچه انجام داده لاجرم نقطه قوتی است که ندرتاً در نقاشان جوان دیده می‌شود وی در عین بیان زیبایی روزمره زندگی در فیگورها و اشیاء فقدان جسارت و به عبارتی رهایی در هنر را یادآوری می‌کند.

حضور طبیعتی ناپایدار فی‌البداهگی و جستجوگری درچشم‌اندازهای ذهنی حبیب‌خانی، وی را در زمره نقاشان مرکزگریز و خلاقیت‌محور قرار داده که از تکرار خود گریزانند. تسلط بر بیان تصویری و امکانات زبان بصری آثار نقاشانه وی را واجد عرصه‌های دیداری گسترده‌ای گردانده است. دیدن این نمایشگاه را به هنر دوستان و دانشجویان هنر توصیه می‌کنم.

نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم جاوید رمضانی را اینجا بخوانید:

لحن پر تلألو رنگ‌ها در آثار داریوش حبیب‌خانی

یادداشتی بر نمایشگاه داریوش حببیب‌خانی

گالری خط‌سفید

آوام مگ به قلم جاوید رمضانی

نویسنده

2 نظر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ