| گالری آران
| نمایشگاه انفرادي مجسمه و طراحي
| هنرمند: مونا آقابابائی
| عنوان: مایع به جای حفظ کردن فرم از جاذبه تبعیت می کند*
| گشایش: 4 اردیبهشت94، 16-21
| بازدید: افتتاحيه 16-20 و روزهاي ديگر 11-19 (جمعه هاي غير افتتاحيه تعطيل است)
| آدرس: تهران، خيابان خردمند شمالي، كوچه دي، شماره 12
| تلفن: 88829087
اشیاء، بیرون از ما، به ظاهر در سکون. ساکت و منفعل. فاقد ذهنیت ولی در ذهن حضور متداوم می‌یابند. به آنها خیره می‌شوم ، تا بدانجا که به شکل آنها در می‌آیم ، بلعیده می‌شوم در چرخه‌ای متداوم، سردرگم و گیج تا مرز ابهام و واقعیت دوزیستانه.
آب بی‌رنگ، بی‌شکل. شفاف و فرّار و بی‌شکل. تن به جاذبه‌ی زمین سپرده است. زمین را می‌کند و پیش می‌رود. در پائئن‌ترین نقاط جاری میشود و زمین را فرسوده می‌کند. جریان آبی که در بند جاذبه زمین است.
انگل‌ها در بدن مورچه موجودی ساخته اند که نه مورچه است و نه انگل. تخم انگل شکل و طعم غذا داشت و مورچه آن را بلعید و خود طعمه ی آن شد. مورچه کجاست؟ انگل چه شد؟ آیا واقعیت، خود این دگرگونی است؟ پوست سیاهی بر بدنی که از هم رهایی ندارند؟ پوست یا پوسته ای از تمنا که زاییده من و زاینده ی من اند؟ من کار میکنم؟ می نویسم؟ چرا می نویسم؟ مگر درون من چیست؟ چه چیزی مرا به این شکل درآورده ؟ و در این شکل کنونی، نقش من کجاست؟ چیزی مرا وادار کرده و مرا به اینجا و اکنون آورده؟
میان من و دیگری گفت و گویی همیشگی هست که هر دویمان را فرسوده می کند. از آن شکل میگیریم و هم از آن زوال می پذیریم.
مونا آقابابائی
*بخشی از شعر “آب” فرانسیس پونژ
