نقش کیوریتورها و آثار ماندگار در تاریخ

چه کسی آینده‌ی هنر را متحول خواهد کرد؟
معرفی ۱۶ هنربان جوانی که هنر معاصر را متحول خواهند کرد
قسمت دوم: رابرت وایزنبرگر، رایان دنیز، هانا تورپین و اشلی جیمز
مجله هنرهای تجسمی آوام ترجمه: مرسده گونه


رابرت وایزنبرگر[1]

کیوریتور پروژه‌های معاصر موسسه‌ی هنر کلارک[2]

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

وایزنبرگر می‌گوید: هدف او ارائه‌ی آثار هنرمندان نوظهور و جهانی است که امکان ماندگاری در طول تاریخ را داشته باشند. او به عنوان کیوریتور، مسئول برنامه‌ریزی اولین نمایشگاه انفرادی “لین می سعید[3]” است. لین می سعید، این هنرمند آلمانی-عراقی روی آثار چندرسانه‌ای با محوریت روابط انسان و حیوان کار می‌کند. او داستان‌ها و مکالماتی را بدین منظور طراحی می‌کند و جنبه‌های انسانی شخصیت‌ها را با نگرانی‌ها و دغدغه‌های انسانی به هم ربط می‌دهد.

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

وایزنبرگر منتقد سابق دانشکده‌ی هنر ییل، پاییز امسال در برنامه‌ی فارغ‌التحصیلی کالج ویلیام دوره‌ای راجع به حیوانات در هنر معاصر تدریس خواهد کرد.

در نمایشگاه “لین می سعید” تحت عنوان «ورود حیوانات[4]» در موسسه‌ی هنری کلارک، نقاشی‌ها، نقوش برجسته و مجسمه‌هایی به نمایش گذاشته شده بود. طبق گفته‌های وایزنبرگر این هنرمند به دنبال مطرح کردن مفهوم جدیدی از همبستگی بین گونه‌ها است.

وایزنبرگر مطرح کرد که موسسه‌ی کلارک مکانی ايده‌آل برای برگزاری این نمایشگاه بود چراکه برای رسیدن به آنجا می‌بایست جنگل‌ها را طی کرده و ممکن است در این مسیر با موجودات جدیدی روبرو شویم.

او همچنین به تازگی کیوریتوری نمایشگاه دیگری با عنوان “پیا کامیل: ولو رولو[5]” را بر عهده داشت که در آن آثار پارچه‌ای مقیاس بزرگ از یک آرتیست مکزیکی به نمایش درآمد.

رایان دنیز[6]

کیوریتور و مدیرهنری مرکز هنر و تبادل موزه هنر می‌سی‌سی‌پی[7]

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

دنیز با شروع شدن سال 2012 برنامه‌ریزی‌های اساسی را برای نمایش پروژه‌ای در هاستونز ترتیب داده بود. این نمایشگاه و فضای آموزشی در بخشی از شهر در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های آفریقایی-آمریکایی واقع شده بود.

در سال 2017 دنیز نمایشگاهی را ترتیب داد که در آن مجموعه‌ای از آثار زنان هنرمند سیاه‌پوست را با همکاری “سیمونه لِی[8]” به نمایش گذاشت. او همچنین ده‌ها هنرمند را دعوت کرد تا بتوانند نمونه‌های شادی، غم و اندوه خود را در قالب آثاری بسازند، فیلم‌ها و اجراها را تماشا کنند و بتوانند موضوعاتی که بر روی زندگی سیاهان در ایالات متحده اثرگذار است را مطرح سازند. هدف دنیز، جمع کردن این‌ هنرمندان در کنار هم برای ایجاد فضایی جهت انتقال اطلاعات و درک خشونتی که در سطح جامعه علیه آنها وجود دارد بود.

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

دنیز با اشاره به اینکه اهداف پروژه‌های کیوریتوریال او هنرمندان رنگین‌پوست بودند که ایده‌هایی در مورد بیان عدالت اجتماعی داشتند گفت: اهداف من همواره در حال تغییر هستند.

او به عنوان یک کیوریتور، نقش خود را در قالب یک همراه می‌بیند و در عین حال هنرمندان را نیز به چالش می‌کشد و از آنها حمایت می‌کند.

دنیز در طی ماه‌های پیش‌رو قدم‌های بزرگی در پیش خواهد داشت، او به تازگی به عنوان کیوریتور موزه‌ی می‌سی‌سی‌پی برگزیده شده و با تمرکز بر تغییر اوضاع، مسئول سازماندهی دوسالانه‌ی تگزاس نیز هست.

هانا تورپین[9]

دستیار کیوریتوریال هنر و عکاسی مدرن، در موزه‌ی هنر کارنگی[10]

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

تورپین در رابطه با نگاهی دوباره به مقوله‌ی تاریخ هنر بر این باور است که وی هنرمندانی را که موضوعاتی مرتبط با بازنمایی مسائل تاریخی دارند مورد توجه خویش قرار می‌دهد. به عنوان مثال نمایشگاه انفرادی آثار عکاسی الی پرز[11]، الی تاکید بسیاری بر تاثیر روابط انسانی و اعتبارسنجی سوژه‌ها دارد.

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

تورپین به عنوان دستیار در مجموعه‌ی موزه‌ی هنرهای معاصر «لسلی لومن[12]» فعالیت می‌کند. او فروم‌هایی را در رابطه با نقاشی‌های “روث‌روت[13]” و پرسپکتیوهای عجیب و غریب در پرتره‌سازی تشکیل داده و دیدگاه های جالبی را دریافت کرده است. تورپین امیدوار است با هنرمندانی که موضوعات معاصر را بیان می‌کنند همکاری خود را ادامه دهد.

او می‌خواهد در آینده تمرکز خود را بر روی تجربیات فردی، ارتباط میان هنر و پرورش، و گفت‌وگوهای چالش‌برانگیز بگذارد.

اشلی جیمز[14]

کیوریتور وابسته به هنرهای معاصر موزه‌ی سالومون گوگنهایم نیویورک[15]

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

اشلی جیمز از سال  2017 تا 2019 به عنوان دستیار کیوریتور هنر معاصر در موزه‌ی بروکلین مشغول به کار شد. او که به تازگی نقش جدیدی را در گوگنهایم نیویورک به عنوان اولین کیوریتور سیاه پوست آغاز کرده است، در جواب به این سوال که چه چیزی او را در حوزه‌ی کیوریتوریال هیجان‌زده می‌کند گفت: اینکه جوانان آنچه را که بخواهند به دست می‌آورند.

نمایشگاه او در سال 2019 در موزه‌ی بروکلین، از آثار هنرمند “اریک مک[16]” با عنوان “لیما قدم زنان از اتاق عبور می‌کند[17]“، در حوزه‌ی مد و فشن برگزار شد. مک پارچه‌های رنگی را از هر شکل و اندازه‌ای در تالار بزرگ موزه به نمایش گذاشته بود.

او در طی یک اجرا از هنرمندانی از جمله ماهیسا به عنوان خواننده، آوریل فریلی به عنوان شاعر و نوازندگان جاستین آلن و دوین کنی دعوت کرد تا با آنها همکاری کنند.

جیمز همچنین کیوریتور نمایشگاهی در موزه‌ی بروکلین با عنوان “نمایش روح یک ملت، هنر در عصر قدرت سیاهان” بود که آثاری از هنرمندان سیاه‌پوست را به نمایش گذاشت. او در اواخر سال جاری با ارائه‌ی نمایش جدیدی اثر “جان ادموندز[18]” و طرح کردن سوالاتی در مورد تاریخ هنر و هنر مدرن در آفریقا، مباحثی از قبیل تملک و قدرت را مطرح می‌سازد.

چه کسی آینده هنر را متحول خواهد کرد

جیمز همچنین کیوریتورهایی مانند “کلی جونز[19]” را تحسین می‌کند، چراکه او کسی است که تاريخ‌ هنری جدید را در نمایشگاه‌های خود رقم زد.

پی‌نوشت:

[1] Robert Wiesenberger

[2] Clark Art Institute

[3] lin-may-saeed

[4] Arrival of the Animals

[5] Pia Camil: Velo Revelo

[6] Ryan Dennis

[7] Mississippi Museum of Art

[8] simone-leigh

[9] Hannah Turpin

[10] Carnegie Museum of Art

[11] elle-perez

[12] leslie-lohman-museum

[13] ruth-root

[14] Ashley James

[15] Solomon R. Guggenheim Museum

[16] Eric N. Mack

[17] Lemme walk across the room

[18] john-edmonds

[19] Kellie Jones

بخش‌های قبلی این پرونده را اینجا مطالعه کنید:

چه کسی آینده‌ی هنر را متحول خواهد کرد؟ | مقدمه به قلم سارا اوسطی

هنرهای معاصر از نگاه هنربانان جوان | قسمت اول

مطالب مرتبط:

پرونده درس‌هایی برای هنربانان

پرونده‌ی هنرمند؛ تخریب‌گر یا سازنده؟

پرونده‌ی کیوریتینگ، هنربانی و باقی ماجرا…

پرونده مرام‌نامه هنربانان

نویسنده