جاسمین واهی هنربانی جوان با ایده‌ی مرئی و نامرئی بودن

معرفی ۱۶ هنربان جوانی که هنر معاصر را متحول خواهند کرد
قسمت سوم: جاسمین واهی
هنربان موزه‌ی برانکس، نیویورک
مجله هنرهای تجسمی آوام به قلم: جاوید رمضانی

ترجمه متون: معصومه شیخی


جاسمین واهی کیوریتور

جاسمین واهی[1] کیوریتور امریکایی-آسیایی و متولد 1986 است که در حوزه آموزش فعالیت اجتماعی و توانمندسازی زنان پروژه‌هایی را اجرا نموده است. وی متولد واشنگتن دی سی است و کودکی خود را در آنجا گذرانده. آشنایی وی با کیوریتوری در موزه اسمیتسونین آغاز می‌شود. در سال 2004 به دانشگاه نیویورک وارد می‌شود و تا سال 2008 کارشناسی تاریخ هنر و مطالعات جنوب آسیا را می‌خواند. سپس کارشناسی ارشد را در انستیتو فاین آرت دانشگاه نیویورک در گرایشات تاریخ هنر، نقد و حفاظت آثار هنری اخذ می‌کند. در سال 2008 وی با گردآوری کار هنرمندان در حال طلوع فعالیت‌های خود را آغاز کرد، درحالی‌که بازار رقابتی هنر به‌شدت داغ بود. در طی این دوره فعالیت‌های کیوریتوری خود را با تمرکز بر رویکردهای اجتماعی فمینیسم و فردگرایی شکل داد. در سال 2010 با همکاری میناکشی تریکود[2] بنیاد غیرانتفاعی امپتی اسپیس[3] را بنا نهاد. در طی ده سال فعالیت بی‌وقفه او موفق شد در سال 2020 کیوریتور موزه برنکس نیویورک[4] شود و در پست هالی بلاک[5] قرار گرفت ( هالی بلاک در اکتبر 2017 فوت کرده بود) در ساختار موزه برانکس هالی بلاک معتقد بود طبقات مختلف جامعه را باید با هنر درگیر نمود به‌این‌ترتیب شغلی را تحت عنوان کیوریتور سوشیال جاستیس[6] (حفاظت کننده عدالت اجتماعی)[7] ایجاد گردید و جاسمین واهی این پست را به دست آورد.

او تصمیم دارد در سال 2021 در پنجاهمین سالگرد تأسیس موزه پروژه‌های متعددی را در راستای موقعیت شغلی خود شکل دهد.  وی به این نکته اشاره‌کرده است که محور نمایشگاه‌های آینده او ریشه در ایده مفاهیم مرئی و نامرئی بودن دارد. او معتقد است که مرئی کردن بسیاری از امور بالقوه می‌تواند فشار سیستم‌ها را در جوامع کاهش دهد.

اگرچه به گفته خودش این ایده‌ای کمال‌گرا و کلیشه‌ای است اما وی واقعاً معتقد است که هنر می‌تواند مجرایی برای تغییر باشد. واهی که درگذشته در امپتی اسپیس فعالیت بلندمدتی را با گروه تئاتری دی ادر تئاتر[8] در مونترال آغاز نموده بود، در طی دو سال سابقه اجرایی نمایش‌های متعدد چندرسانه‌ای در خارج و داخل گالری‌های نیویورک ایجاد نموده.

در سال 2011 او نمایشگاه «شمشیر در گردنش فرورفت» را در دهلی‌نو و گالری « عرض 28 جغرافیایی» کیوریت نمود. در سال 2015 نیز واهی به‌عنوان دستیار کیوریتور و سپس دستیار مدیر با پروژه‌های گالری گیت وی[9] همکاری کرد و در 2019 به‌عنوان معاون مدیر در پروژه هنر فمینیسم انتخاب شد.

جاسمین واهی مانند بسیاری از دختران جوان آسیایی-امریکایی با نگاه به موضوعات اگزوتیک و شعار تغییر آغاز می‌کنند و با اخذ مراتب کاری بالاتر درخطر الحاق به همان سیستم‌هایی هستند که در پی تغییر آن‌اند. پروژه‌های متنوع وی همگی از چیزی انگیزه می‌گیرند که او تأثیر سیستمی جامعه نام می‌نهد.

جاسمین واهی هنربان
نمای چیدمان «سقط جنین کاری طبیعی است بخش دوم» در موزه‌ی هنرهای معاصر آرسنال، 2020. عکس از کوک اُنال. با مجوز مجمع داون‌تاون فور دموکراسی.

پی‌نوشت:

[1] – Jasmine Wahi

[2] – Meenakshi Thrikode

[3] – Project For Empty Space

[4]  -Bronx Museum, New York

[5] – Holly Block

[6] – Social Justice

[7] – Curator of Social Justice

[8] – The Other Theater

[9] – Gateway

بخش‌های قبلی این پرونده را اینجا مطالعه کنید:

چه کسی آینده‌ی هنر را متحول خواهد کرد؟ | مقدمه

هنرهای معاصر از نگاه هنربانان جوان | قسمت اول

نقش کیوریتورها و آثار ماندگار در تاریخ | قسمت دوم

مطالب مرتبط:

پرونده مرام‌نامه هنربانان

پرونده درس‌هایی برای هنربانان

پرونده‌ی کیوریتینگ، هنربانی و باقی ماجرا…

نویسنده