مریم روشن‌فکر، تندیس: چه کسی دنیای هنر را آنگونه که در سالهای اخیر می‌شناسیم به وجود آورد؟ و چه کسی ممکن است در همین لحظه در حال ساختن آن باشد؟دنیای هنر امروز در ذات دارای تفاوت‌های چشمگیری با گذشته است و اغلب جریان‌های هنری امروز بر مبنای بازخوانی و حرکت شکل می‌گیرند. جریان هایی که رو به سوی حذف مرزهای مدیوم‌های هنری و تغییر مناسبات بازار هنر دارند. روندی که آن را از هم گسیختن[۱] می نامیم.
مفهوم از«هم گسیختن» اولین با در سال ۲۰۱۱در کتاب کلایتون کریستینسن به عنوان«دوراهی مبتکران» : کتابی انقلابی که مسیر شما را در تجارت تغییر خواهد داد، دیده شد و در سالهای اخیر به نظر می رسد امید هرگونه تغییر در جهان است. اما به هر حال مفهومی به درد بخور در مواجهه و تعبیر دنیای کنونی هنر به شمار می رود. اصطلاحی که هنرمندان را به سمت شکستن، تغییر دادن و به حرکت درآوردن می‌برد.
سازندگان هنر امروز- بخش اول:
به همین خاطر آرت نت نیوز مجموعه ای از کهنه کاران این جهان را در فهرستی غیر مقایسه ای ارائه کرده که با هم نگاهی به آن می اندازیم:
۱٫آن پاسترناک، توسعه دهنده هنر مردمی
بیش از دو دهه به عنوان مدیر کرییتیو تایم (creative time) –نیمی از کل عمرنهاد هنر مردمی نیویورک- آن پاسترناک سرپرستی پروژه تاثیرگذاری مانند «ظرافت» از کارا واکر در کارخانه شکر دومینو(مجسمه غول آسایی از شکر که نقش تجارت شکر و برده داری را به چالش می کشد.) را به عهده می گیرد، که مستلزم صرف هزینه و انرژی کلانی بود تا هنر مردمی را به جایگاه شفاف تری برساند. (البته با همکاری نیکلاس بائومه، از بنیاد مردمی کمکهای مالی هنر) زمان خلاق حتی توانست جایگاهی در لیست هنرمندان آقای اوکووی انوزور در بینال ونیز به دست بیاورد.
او با همراهی شف کیوریتور ناتو تامسون، پروژه هایی را که با مفاهیم اجتماعی درگیر بودند را برجسته ساخت، اغلب در رویدادهای سالیانه کرییتیو تایم سالنی را به آن ها اختصاص می داد و همچنین ماریسا مازریا کاتز را به سردبیری کرییتیو تایم ریپورت برگزید، که انتشاراتی اینترنتی بود که هنرمندان می توانستند درباره موضوعات روز در آن نظر بدهند.
و اینک او سکان دومین موزه نیویورک را به دست دارد، موزه بروکلین. او از اول سپتامبر در این پست قرار خواهد گرفت و دنیای هنر بی‌صبرانه منتظر است تا او همه چیز را به لرزه در آورد.
۲و۳: رزلی گلد برگ و جی ساندرز: پرفورمر
دو کیوریتور شاخص، پرفورمنس را در سالهای اخیر تا حد غیر قابل قیاسی بالا کشیده اند: رزلی گلد برگ تاریخ‌نگار و موسس بینال پرفورما و و جی ساندرز کیوریتور پرفورمنس در موزه هنر امریکایی ویتنی.
در زمانه‌ای که بازار به سوی مسلط شدن پیش می رود، افراد بسیاری از هنری استقبال کردند که بر آثار کمتر قابل تجارت تمرکز داشته است.
از اولین پرفورما در سال ۲۰۰۵، بینال نیویورکی‌ای که به پرفورمنس اختصاص داده شده، آثار تحسین شده زیادی را به خود دیده است، از جمله کارهای هنرمندانی مانند: جوان جونز، راگنار کیارتانسون، لیز مجیک لیزر، آدام پندلتون و اکساندر سینگ و رقصنده هایی چون: جروم بل و یوونه راینر و شرکت کنندگانی مانند مارتا گراهام رقصنده و آلن کاپرو هنرمند.
جی ساندرز مقام عالی بخش عکس موزه هنر امریکایی ویتنی همراه با الیزابت ساسمن ، بینال سال ۲۰۱۲ موزه ویتنی را گرد آوردند، در حالیکه برای اولین بار کل طبقه چهارم بخش بالای شرقی موزه اختصاص داده شده بود به ، پرفورمنس، موسیقی، تئاتر و سایر رویدادها وسارا میشلسن رقصنده ی انگلیسی به خاطر پرفورمنس جنجال برانگیزشجایزه ۱۰۰،۰۰۰ دلاری باکسبائوم را به خانه برد، که در هر بینال به یک هنرمنداعطا می‌شود و این اولین بار بود که هنرمندی خارج از چهارچوب های سنتی هنرهای تجسمی این جایزه را می‌گیرد.
و خوب یا بد بینال ۲۰۱۴ بر محور پرفورمنس جو اسکانلان می‌چرخید که هنرمند سیاه پوستی را روایت می‌کرد. با این کار به جدال سالهای اخیر پیرامون رقابت و جنسیت در دنیای هنر جانی تازه بخشید و پرفورمنس را در مرکز گفتگو قرار داد.
[۱] disruption
