گذشته از تأثیرپذیری از تحولات و جو سیاسی داخلی، هنر معاصر مصر را نباید از جریان جهانی شدن جدا دید. هنرمندان دهۀ ۱۹۹۰ کمتر به موضوعات فرهنگی یا ایدئولوژی ملی/منطقه‌ای توجه داشتند. تمرکز هنر آن‌ها که در ارتباط تنگاتنگ با محیط سیاسی و اجتماعی‌شان قرار دارد از نظر انسانی خاص‌تر و در عین حال جهانی‌تر است. آثار این نسل مخاطب را برای تعامل با مضامین برگرفته از زندگی روزمره به چالش می‌کشد و هم جایگاه مخاطب را تقویت می‌کند و […]...