مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام
برگذاری یک اتفاق در هر شاخه ای از علوم و ادراکات انسانی قطعا نیار به صبر و پایداری بسیاری دارد. امروز که چهارمین نمایشگاه فستیوال پرتره سازی در گالری شیرین گشایش یافته با نگاهی به گذشته و نقطه آغاز این حرکت می‌توانم این اطمینان را بدهم که این حرکت ریشه کرده است. بر اساس نظر خواهی از بازدید کنندگان و منتقدین که این جریان را پی گیری نموده اند، رشد روز افسون و بالا رفتن کیفیت آثار گواهی بر اصالت این مسیر است. انتخاب شیوه های برگزاری و تمرکز بر روی شرکت کنندگان و پیگیری هنرمندان شرکت کرده، با توجه به هستی‌شناسی فردی و پذیرش تنوع و تداوم تولید در هر دوره شاید اصلی ترین نقطه قوت رسیدن به این کیفیت می باشد .
بزرگترین آسیب در برگزاری این گونه اتفاقات فارق از مسیر رسانه‌ای و نوع آن یا بطور عمومی بستر نظری هر حرکتی عدم توجه به تداوم متمرکز بر آثار رسیده به فستیوال در تمامی دوره ها و بررسی روند فعالیت هنرمندان جوان شرکت‌کننده است.
معضل سطحی گرایی وسیع در بسیاری از فعالیتهای امروز شاهد نوعی آشفتگی فردی و اجتماعی است که رفع تکلیف را در اولویت قرار می‌دهد. بسیاری از این فعالیت‌ها یا به کسب اعتبار رسانه‌ای و فارق از ارزیابی عقل جمعی رخ می‌دهد یا بر اساس خشم درونی جامعه به سوی جزمیت گروهی و فردی سوق پیدا می‌کند.
گر چه که این فستیوال خود حاصل نگاهی بینا مدیایی است که در عین رساندن هنرمندان جوان به بنگاه‌های اقتصادی (گالری‌ها ) خود سعی در عبور از مدیاهایی دارد که بازار پسند است (مانند نقاشی). آثاری که هم شیئیت مشخصی دارند و هم سعی در کشف بداعت حوزه‌های تجسمی در ارتباط با زیست امروزه انسان و فهم کاربرد هنر در زندگی هستند.
درک این مسئله در رویکرد فستیوال پرتره مستلزم نگاهی کوتاه به فضای هنرهای معاصر است.
دنیای هنر امروز در ذات دارای تفاوت‌های چشمگیری با گذشته است و اغلب جریان‌های هنری امروز بر مبنای بازخوانی و حرکت شکل می‌گیرند جریان هایی که رو به سوی حذف مرزهای مدیوم‌های هنری، به چالش کشیدن زمان، مکان و انسان و همچنین تغییر مناسبات بازار هنر دارند. این جریانات به خودی خود می‌تواند در شکل کالای وارداتی وسوسه کننده باشد . اما با واقعیت های ظرفیت اقتصادی اجتماعی فرهنگی جامعه دچار تناقض است.
گر چه این نوع از شاکله هنر به لحاظ فلسفی از ۱۳۲۰ تحت عنوان موج هنر مدرن ایران شکل گرفت و با درگیری بسته در خود سعی در ساخت گروه‌های هنری داشت که با ایجاد دیالکتیک بین خود، نوعی پویایی و وجهه بین اللمللی در اذهان جهانیان ایجاد کند. مانند درگیری شاگردان کمال الملک و مدرنیست‌های تازه وارد دهه ۴۰ ، این نمایش تا سالهای ۷۰ جایگاه خود را به مقابله پسا‌مدرن ها با مدرنیست‌ها داد. این جریانات کماکان همان مشکلی را دارند که کمال الملک داشت. همان درگیری های بین شاگردان با اربابان دولت و قدرت و عدم اتصال به آب کر مردم و زندگی. کافی است نگاهی به درهم ریختگی مراحل رشد هنرمندان در فضای هنری داشته باشیم و یا فضای اقتصادی هنر تا این مسیر را که جدا از شکل گیری نظریه پردازی و در نتیجه فقر نقد پویاست احساس کنیم، پس نکته ضروری می‌تواند پا فشاری بر ضرورت تولید هنری بر اساس بستر های سرنمونی اجتماع هنرمندان و مشترکات آنان با جامعه است.
به این ترتیب با محدود کردن فرم مورد توجه و انتخاب (پرتره)، بدون در نظر گرفتن مرزهای مدرن و پسا مدرن. محک پذیرش اثر استوار بر ارتباط واقعی هنرمند با مسیر زیبایی شناسی عمومی او و درک توان ایجاد اخلاق فردی هنرمند است.
نکته آن‌که هنرمندان در هر مسیر سبکی ، مکلف به تولید با کیفیت بر اساس معیارهای فنی محکم و مورد پذیرش می‌باشند.
در فستیوال امسال با عبور از فراخوان عمومی و گذر از کشف استعداد های پنهان سعی در شکل دادن مسیر هنرمندانی بودیم که در دوره های گذشته آثار آنان مورد پذیرش کیفی
با بیشترین رای داوران قرارگرفته بود و با رصد کردن فعالیت آنان در فضای هنری توسط فراخوانی خصوصی درخواست ارسال آخرین دغدغه های به نتیجه رسیده (تولید شده ) آنان را کردیم.
از میان حدود ۵۰ نفر در حدود ۳۰ نفر به این فراخوان پاسخ دادن .اثار هنرمندان بر اساس شناخت قبلی از روند فکری و بافت ذهنی درگیر تجربه زیبایی شناسی انان وبا در نظر گرفتن کیفیت فنی تولید به کمک تیم انتخاب از هنرمندان حرفه ای (شامل آقایان پیمان هوشمند زاده ، آرمان استپانیان وخانم گوهر دشتی) . پانزده نفر از هنرمندان. انتخاب گردیدند.
وسپس از میان مجموعه های ارسالی آنان به انتخاب آثاری که با کیفیت‌تر بود پرداختیم.
از آنجا که آموزش نکاتی برای هنرمند بودن در هیچ آکادمی آموزش داده نمی شود و از سوی دیگر این هنرمندان احتیاج به دریافت تجربه‌های هنرمندان حرفه ای داشتند و ادامه مسیر تولید آنان وابسته به ارتباط و درک ظرافت‌های فکری و فنی آنان بود ، در تداوم این هدف سعی در بر نامه ریزی نشست هایی داشتیم که هنرمندان با تجربه در دیالوگ مستقیم با جوانان، تجارب خود را انتقال داده و فضایی تعاملی در ارتباط با این دو گروه بوجود آید. که پنج نشست پیش بینی گردیده و اجرا شد. از اهداف دراز مدت ما برای تداوم این رویکرد ،معرفی رزیدنت هایی است تا بتوانند بطور عملی در کتار این هنرمندان به کار بپردازند.
در مسیر پربارتر کردن نمایشگاه و رو در رویی جوانان با آثار هنرمندان حرفه ای با در خواست فستیوال سالنی از گالری به هنرمندان حرفه‌ای اختصاص داده شد و با همکاری این دوستان مجمو عه‌ای گردآوری گردید از هنرمندانی که در راستای آثار عکس بنیان به حوزه‌های بین المللی و گالری‌های معتبر راه یافته‌اند.
آرمان استپانیان، آزاده اخلاقی، گوهر دشتی، نیوشا توکلیان، بابک کاظمی، سمیرا علیخان زاده، محمد رضا شریف زاده، فروغ یاوری، هومن نوبخت، و مرحوم صادق تیرافکن هنرمندانی بودند که به این درخواست پاسخ مثبت دادند.
در مجموع این نمایشگاه با ۳۳ اثر از هنرمندان جوان و با تجربه به نمایش درآمده است و تا روز ۲۳ شهریور برای دیدار علاقه‌مندان برقرار است در انتها باید از دوستان دبیرخانه فستیوال که بی دریغ همچون هر سال تلاش کردند، همچنین از هنرمندان عزیز و با تجربه که با تمام گرفتاری‌ها و برنامه های خود مرا یاری نمودند تشکر کنم.
و سپاس دارم از یاران گالری شیرین، خانم پرتوی و حامیان مالی فستیوال که همگی همپای ما در برگزاری این مهم تلاش کردند.
جاوید رمضانی
۹۴/۶/۱۵
