تندیس: نمایشگاه گروهی عکس “دیستوپیای توتستان” با آثاری از کوروش ادیم ، امیر علیمی و اشکان تیرداد از روز ۱۷ مهرماه در هپتا گالری برگزار خواهد شد
در این نمایشگاه ۲۴ اثر در ابعادcm 40 × ۶۰ و cm 60 × ۱۰۴ راوی مکان نگاری تامل برانگیزی از فضایی در شمال شهر تهران هستند که با رویکردی انتقادی سعی بر نشان دادن آزمندی برخی ملاکان برای مال اندوزی بیشتر و تخریب فضای سبز شهری نموده است.
گشایش: روز جمعه ۱۷ مهر ساعت ۱۶ الی ۲۱
گالری تا ۲۴ مهرهر روز از ساعت ۱۶ الی ۲۰ آماده ی میزبانی از بازدیدکنندگان می باشد
تهران، خیابان پاسداران، خیابان اختیاریه جنوبی، خیابان رازقی شمیرانی، شماره ۳۰ ، هپتا گالری
زیست بوم نگاری و دیستوپیای توتستان | کوروش ادیم
شاید این تنها از خصوصیاتِ ملت ایران نباشد و جنگ و تهدید و تعصب تنگناهایی چنین و چنان بیافریند که مردمان جهان ِ سوم در قرنِ اخیر یکسرنگرانِ بود و باش ِ خود باشند و البته پس از تامین سکنی و غذا و پوشش و به موازاتِ آن یا لختی پس از آن و به مجرد این که فراغتی از معاش حاصل شد شایسته باشد که رفاه و امنیت و از پس آن فرح و شادمانی حاصل آید و از آنجا که مصادیقِ گشایش و لذت و خوشنودی از زیستن و ” بودن ” در فربه گیِ اقتصادی و قدرت حاصل از آن رخ می نماید ، ” دارندگان ” همواره همان ” خواهندگان ” اند و ” خورندگان ” ! . چنگ اندازی در خاک و آب به مساعدت آتش طمع و باد دائم التزاید غرور و تمامیت خواهی ، زمین و سرزمین مارا در معرض بی سرانجامی و بدعاقبتی قرارداده است . توتستانی که درسالهایی نزدیک در منطقه ی غرب تهران ( به وسعت هکتارها ) ماوا و سایه ساز و فرحزاد بود اینک به مددِ قوه ی شهوتناکِ خواهندگی منال و مکنت به سوختگاه ِ علف و بته و درختچه و درختانِ نامراد مبدل شده است . دارندگانش به بی رحمی سوزاندند تا تغییر کاربریِ ملک مددشان کند به افراشتن سازه هایی بی شکل و بی قواره و انبوه گرچه حفره ی طمع شان را حاشا که همه ی خاک ِ توتستان پُرکند . کاش جای تغییر کاربری این خاک تغییری در احوالات کج مج خود می دادند و زیستگاهِ چندین نباتِ حیات را به ناکجا آبادی بد منظر و باش گاهِ تخدیر و بودگاه ِ مهاجرین و پنهانگاه غربتیان و ناهنجاران ِ اجتماعی مبدل نمی کردند . عکسهای پیش رو ترکیبات و تقسیماتی با نظرگاههای انتقادی زیست محیطی دارند . اگرچه توجه زیبایی شناسانه به موازات نگاه دلسوزانه و منتقدانه در این مصداق ِزیست شهری اندوهناک به جد لحاظ شده . برخی از آثار ارائه شده با نمایش موشکافانه ی خاک و خواستگاه زمینیِ شهری وضعیتی نابه سامان و مغشوش و فضایی برای تلنبارِ زباله و جامدات بی سبب و فضولاتِ فیزیکی ساختمانی را نشان می دهد و برخی دیگر گیاهان سوخته و از کف رفته با بی رحمی دستهای سوزاننده و توده های بی شکل و بد شکل سازه هایی که در آبی مکدر آسمان و ابرهای الکن و ناتوانی که بارانی را نوید نمی دهد در کادر عکاس جلوه نمایی می کند.
زیستگاههای شهری و لزوم توجه هنرمندانه به تهدیدها |مقدمه ای بر کاتالوگ نمایشگاه نوشته دکتر معصومه ابتکار
محیط زیست شهری به خصوص کلان شهرها در دهه های اخیر و در پی خسارات و تهدیدات انسانی مورد توجه بیشتری قرار گرفته، چرا که سلامت جسمی و روانی میلیون ها شهروند در گرو کیفیت محدوده محیط زندگی آنهاست. شهر تهران نیز با بیش از ۱۰ میلیون نفر سکنه،کلان شهری است که با مشکلات فراوان محیط زیستی دست و پنجه نرم می کند؛ کلان شهری که در روزگاری نه چندان دور به جای رویش بی رویه آهن و سیمان، صاحب باغ و درخت فراوان بود. «باغ» ها از حیات بخش ترین زیست بوم های شهری به حساب می آیند که در تلطیف و تصفیه هوا، ایجاد نشاط، ارایه منظر، همچنین پاسخگویی به نیاز بی جایگزین انسان به طبیعت نقش بسیار مهمی دارند. اما به دلیل جمعیت رو به تزاید و البته سوءاستفاده از نیاز به مسکن، هر روز با قطع اشجار و تغییر کاربری باغات تهران روبرو و شاهد رجحان منافع اقتصادی زودبازده وکوتاه مدت بوده ایم که بیشترین لطمه و آسیب را به ساختار زیستی تهران زده است.
انعکاس این لطمه را شاید بیش از هر جا بتوان در روح حساس هنر جستجو کرد؛ آنجا که انتقال پیام بهتر صورت می گیرد و انگیزه برای مقابله با روندهای مخرب هم بیشتر ایجاد می شود. افزایش آگاهی های عمومی مردم به کمک هنرمندانی که در حوزه های مختلف، دغدغه محیط زیست دارند، فرصت مغتنمی برای مسوولان و متولیان است تا به پشتوانه مردم آگاه و وجدان های زنده به اهداف خود برای توسعه پایدار دست یابد. اگر چه در کنار چنین حرکت هایی، ضرورت دارد موضوع در برنامه ریزی شهری، در اجرای طرح های تفصیلی و در نظارت بر امور شهرسازی از سوی شوراها مورد توجه خاص قرار گیرد.
با تشکر از برگزارکنندگان نمایشگاه عکس “دیستوپیای توتستان” که به نظر می رسد تلاشی برای نقش آفرینی شهروندان مسئول در به تصویر کشاندن ابعاد منفی و آزاردهنده نابودسازی باغات تهران با هدف تغییرکاربری باشد، یک بار دیگر بر نقش هنرمندان برای احیای طبیعت و محیط زیست تاکید کرده و برای همه آنان در رشته های مختلف هنری آرزوی توفیق دارم.
