پرونده اقتصادهنر | بخش یازدهم
عکاسی از اثر هنری برای کاربرد آنلاین
ترجمه: زهرا قیاسی
منبع: www.artbusiness.com
اینترنت شیوه نمایش آثار هنرمندان را برای همیشه تغییر داده‌است. روش های مرسوم اطلاع رسانی هنر به هیچ‌وجه نمی‌توانند با شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها رقابت کنند. برای شما که هنرمندید، افزودن تعداد مخاطبان شدیداً بستگی به این دارد که پروفایل هنری‌تان را تا چه اندازه خوب بسازید و مدیریت کنید. بخش عمده‌ا‌ی از این پروفایل باید مربوط به سازماندهی و نمایش هنرتان باشد. اما مهمترین قسمت تصاویر، آثار هنری شما هستند. هدف این است که افراد را علاقمند کنید تا اقدامی کنند. مثلاً تماسی بگیرند، سوالی بپرسند، گفت‌وگو را شروع کنند، نمایش آثارتان را پیشنهاد دهند و خلاصه برایتان فرصت های هنری پیش بیاید و مهمتر از همه درآمدی عایدتان شود. اگر تصاویر آثارتان به بهترین شکل تهیه نشوند این اتفاق‌ها هم کمتر ممکن است رخ دهند.
علیرغم این واقعیت یکی از آزاردهنده ترین جنبه‌های تماشای آنلاین اثر هنری این است که نمی‌توانید در آن لحظه با شخصی صحبت کنید. بیشتر هنرمندان برای نشان دادن غنای بصری اثرشان کار زیادی نمی‌کنند. شاید به اشتباه تصور می کنند که چون تصورشان از اثر برای خودشان کاملاً حس اثر را انتقال می دهد پس برای سایرین هم همین طور است و نیازی به تلاش و تقلای بیشتر نیست. معلوم نیست که علت این کاهلی چیست؟ اگر کاری که انجام می‌دهید صرفاً استفاده از تصاویر دوربری شده روی زمینه‌ای ساده است( کاری که بیشتر هنرمندان انجام می دهند) فقط کسانی که شما و کارتان را می‌شناسند و دیده‌اند و جزییاتش را می‌فهمند آن را درک خواهند کرد و بقیه چیزی دستگیرشان نمی‌شود.
باید به یاد داشته باشید که تماشای آنلاین اثر هنری مثل حضور در گالری نیست که بیینده می‌تواند سوال بپرسد و پاسخی دریافت کند. از سمتی به سمت دیگر برود و آن را از پس و پیش مطالعه کند. تماشاگران آنلاین از همان ابتدای کار، دستشان کوتاه است. علتش هم فقط نداشتن حضور فیزیکی نیست بلکه علت آن این است که نمی‌توانند به هنگام مشاهده اثر با کسی درباره اش صحبت کنند. تنها راه برای شما و هر هنرمندی که بخواهد این معضل را رفع و رجوع کند این است که تا جای ممکن تجربه ای نزدیک به مشاهده مستقیم اثر ایجاد کند. هدف شما این است که هر کسی به وبسایت شما رجوع کند چه درباره هنرتان چیزی بداند یا نداند تجربه‌ای نزدیک از عمق و کیفیت کارتان پیدا کند که مشابه دیدن خود اثر باشد. خبر خوب برای شما این است که رسیدن به این هدف امکان‌پذیر است.
اگر فکر می‌کنید که نمایش آنلاین اثرتان همواره تجربه‌ای دست دوم و ضعیف است و این برایتان دستاویزی است که برای نمایش آنلاین بهتر تلاشی نکنید، دوباره فکر کنید. با افزایش سرعت اینترنت و پیشرفت عکاسی دیجیتال خلاف این هم می تواند رخ دهد. تماشای آنلاین اثر می‌تواند به اندازه دیدن خود اثر خوب باشد و حتی در مواردی بهتر هم باشد. در نمایش آنلاین اثر شما می‌توانید نگاه مخاطب را کنترل کنید و توجهش را به سمتی هدایت کنید که در مشاهده خود اثر نمی‌توانستید. شما تصمیم می گیرید که افراد باید به چه چیزی نگاه کنند و به چه ترتیب و منوالی اثر را ببینند و به خواسته شما روی کدام قسمت یا ویژگی فیزیکی تمرکز کنند.
مثلاً مردم معمولاً در مشاهده اثر جزییات مهم را نمی بینند و اگر شما هم مثل بیشتر هنرمندان باشید دوست دارید که آن جزییات را در فرصت مقتضی به بیینده نشان دهید. خیلی از افراد تجربه کافی برای تماشای اثر هنری را ندارند و چیز زیادی درباره هنرمندان و آثار هنری نمی‌دانند تا تشخیص دهند که باید به چه چیزی دقیق تر نگاه کنند و به دنبال چه باشند یا می‌ترسند که مدتی طولانی یا از فاصله‌ای خیلی نزدیک به اثر نگاه کنند. شما در نمایش آنلاین قادر می‌شوید که همه این مشکلات را حل کنید و دید مردم را کنترل کنید و مطمئن شوید که دیگر هیچ کس چیزی را از دست نمی‌دهد. اما چطور؟
برخلاف کاری که بیشتر هنرمندان انجام می دهند و تصویری منفرد از اثر هنری را قرار می دهند( که بیشتر سوال برانگیز می شود تا پاسخگو ) مجموعه یا دنباله‌ای از تصاویر ارائه کنید، تجربه کامل دیدن اثر را ترتیب دهید یا به عبارتی توری مجازی برای اثرتان برگزار کنید. شما می‌دانید که کارتان چطور به بهترین شکل دیده می شود پس مردم را به یک تور تصویری ببرید و همه چیز را نشان دهید. لازم نیست این کار را برای تک‌تک آثار انجام دهید. اما در مواردی همه آثار نیاز به چنین برنامه‌ای دارند. تصمیم با شماست.
برای تجربه تماشای آنلاین مدل‌سازی کنید، طبق همان روشی که شما و دیگر تماشاگران مجرب به هر اثر هنری توجه می‌کنند. شما معمولاً ذره ذره اثر را درک می‌کنید و بعد درکی کلی از اثر پیدا می‌کنید. شما احتمالاً تجربه زیادی در تماشای هنر دارید و اگر مثل بیشتر هنرمندان باشید اطلاعات زیادی از مخاطبان دریافت می‌کنید که اثر را چگونه می‌بینند و چه چیزی را در آن بیشتر دوست دارند. بسته به نوع هنر ترتیب توالی تصاویر برای هر اثر متفاوت است. اما شیوه معمول این است که با تصویر کلی‌ای شروع کنید که کل ترکیب‌بندی را نمایش دهد (و در صورت لزوم آن را در قاب قرار دهید) این چیزی است که مردم می خواهند در وهله نخست ببینند. اینکه اثر بدون هیچ مداخله‌ای چطور دیده می‌شود. چیزی که بعد از این اضافه می‌کنید عکس دیتیل‌های اثر است. معمولاً در مورد نقاشی می‌توانید تصویری از لبه کار بگیرید که عمق بوم و تمیز بودن اثر را نمایش دهد. تصویری هم از پشت کار که کیفیت شاسی و استحکام آن را نشان دهد. یک یا دو نمای بسته از سطح که بافت یا جزئیات ضرب قلم یا رنگ‌های به کار رفته را نشان دهد. در مورد مجسمه پرسپکتیوهای مختلف اثر را نشان دهید. بیننده را به یک تور مجازی ۳۶۰ درجه به دور اثر ببرید. تصاویری از پایه و امضا و نمای بسته جزئیات تهیه کنید. از زاویه بالا یا پایین عکاسی کنید و از هر زاویه دید دیگری که گمان می کنید به درک بیننده از اثر کمک می کند عکس بگیرید. در نهایت تصاویر باید به صورتی باشند که بیننده حس کند اثر را در دستش گرفته یا در برابرش ایستاده و اطرافش قدم می¬زند. در بیشتر موارد چهار تا هشت عکس از جزئیات کافی است.
. نکات دیگری که باید به خاطر داشته باشید:
۱٫همه تصاویر را با اطلاعات ضروری مثل عنوان و مدیوم و متریال و ابعاد همراه کنید تا به درک و دریافت اثر هنری به مثابه شیئی فیزیکی کمک کند و صرفاً تصویری بر صفحه مانیتور نباشد.
۲٫ابعاد اثر را نشان دهید. بیشتر مردم معمولاً به هنگام تماشای آنلاین اثر هنری حتی با وجود اینکه شما ابعاد اثر را ذکر کرده‌اید نمی‌توانند اندازه اثر هنری را تصور کنند (از چند نفر سوال کنید که به نظرشان پنجاه سانت یا یک متر چقدر است تا منظورم را متوجه شوید.) یک راه حل خوب برای حل این مساله تصویربرداری از اثر در فضای دکوراسیون داخلی و در جوار اشیا روزمره مثل میز و صندلی است و همیشه کاری کنید که بیننده بتواند ابعاد را به خوبی درک کند.
۳٫طوری جلوه دهید که اثر هنری مهم به نظر بیاید. از آن روی دیواری تمیز عکاسی کنید. در این صورت دیدن عکس حس تماشای آن روی دیوار گالری را می‌دهد. واقعیت این است که دیدن اثر شما روی دیوار گالری تاثیری روانشناختی بر بیننده می‌گذارد و آن را معتبرتر جلوه می-دهد. علاوه بر این بیننده می‌تواند تصور کند که اثر روی دیوار خانه یا دفترش چطور دیده خواهد شد.
۴٫قبل از اینکه تصویری را روی شبکه بگذارید آن را به دیگران نشان دهید و بخواهید بازخورد بدهند. اینکه فکر می‌کنند اندازه اثر هنری چقدر است؟ بخواهید با دستشان نشان دهند. بپرسید که به نظرشان از نزدیک چه شکلی است. بپرسید که آیا سوالی را در ذهنشان ایجاد می‌کند؟ بپرسید که آیا می‌خواهند بخشی از اثر را از فاصله نزدیک‌تر ببینند؟ حالا به این پاسخ‌ها فکر کنید. چه چیزهایی دیده نمی‌شوند؟ متوجه چه نکاتی می‌شوند؟ جاهای خالی را با تصاویر بهتر و بیشتر پر کنید هدف شما این است که مطمئن شوید بینندگان متوجه همه نکات مورد نظر شما شده اند.
۵٫نماهای بسته را خردمندانه انتخاب کنید. این فرصت بزرگی برای شماست که روی جنبه‌هایی از اثرتان تاکید کنید که در حالت عادی نادیده می‌مانند. با دوربین‌های دیجیتال امروزی می‌توانید هر ویژگی‌ای را که می خواهید بزرگنمایی کنید. حتی بهتر از چشم انسان. شما می‌دانید که نقاط قوت اثرتان کجاست پس مطمئن شوید که آنها را تمام و کمال نشان می‌دهید. مثلاً اگر ضرب قلم‌هایتان خاص و استادانه است یا در کارتان پرداختن به جزئیات مهم است آنها را نشان دهید. کیفیت آدمها را تحت تاثیر قرار می دهد. کاری کنید که اندازه نماهای بسته هم معلوم شود. مثلا می توانید از خط کش یا سکه برای نشان دادن ابعاد کار استفاده کنید. هر چه بینندگان بهتر بتوانند زمان و تلاش و توجه و کار سخت شما را برای خلق اثر هنری بهتر درک کنند و متوجه شوند که ساختن آن چقدر سخت و پرزحمت است تمایل بیشتری برای خرید آن پیدا می کنند.
۶٫تصاویر حرفه ای تهیه کنید. منظور این نیست که حتما از عکاس حرفه ای کمک بگیرید. همین که همه چیز در تصویر فوکوس باشد و خطوط عمودی و افقی صحیح باشند، نورپردازی یکنواخت باشد و هیچ سایه و برق و بازتابی روی کار نباشد و نیز رنگ ها درست باشند و اشیا اطراف مداخله¬ای در اثر نداشته باشند کافی است. اثر شما باید به صورتی دقیق نمایش داده شود و به بهترین شکل ممکن عکاسی شود.
۷٫اندازه فایل‌هایتان منطقی باشد. نه خیلی بزرگ و نه خیلی ریز. جایی در وبسایت اشاره کنید که اگر کسی تصاویر بزرگ تر از آثار را بخواهد برایش ارسال خواهید کرد.
۸٫در نهایت نکته مهم این است که کیفیت عکس را دست کم نگیرید. بعضی از هنرمندان وسواس عجیبی دارند که مانع دزدیده شدن هنرشان توسط دیگران شوند. برای همین تصاویر کوچکی را در وبسایتشان می‌گذارند و وضوح تصویر را پایین می‌آورند و نامشان را روی تصویر می-گذارند. هدف شما این است که اثرتان به بهترین شکل دیده شود نه بدترین صورت. این کار به خودتان لطمه می زند. بهتر است که اصلا اثر را نشان ندهید تا اینکه تصویری بی‌کیفیت نشان دهید. به یاد داشته باشید که اثرتان را به صورتی نشان دهید که گویا لایق دیده شدن در بهترین موزه‌های دنیاست. یا حداقل شایسته نمایش در خانه و دفتر افرادی است که به وبسایت شما سرزده‌اند. هرگز مایوس‌شان نکنید
.[/one_half_last]
