عنوان: برجاس
گالری آران
نمایشگاه گروهی نقاشی
هنرمندان: حمید اسدزاده- فروزان سلیمانی – مجید کامرانی – اکبر راد- مصطفی معصومی- شقایق شعبانی
پروژه ای از گروه هنری برجاس با همکاری گالری ایسو آمل
گشایش: ۱۲ شهریور
ساعت افتتاحیه ۱۶ الی ۲۰
روز های دیگر ۱۳ الی ۱۹
آدرس : خردمند شمالی . کوچه دی . پلاک ۱۲ .
تلفن : ۷_۸۸۸۲۹۰۸۶
نور هویت اشیا را باز می تاباند. جنس و شدت نور به اشیا هویتی تازه می بخشد و انعکاس نور از پدیده ای بر پدیده ای، واقعیتی یکسان می سازد. پیوند رویدادهای عینی،نسبتی واقعی را در ذهن بیننده محرز می کند.نورهای گسترده تر همه اشیا پیرامون را در انعکاس خود حل می کنند.جهانی که در آن زندگی می کنیم در پهنه خاکستری تیره ای محاط شده است و این گستره ی عظیم از نور خاکستریِ تیره، شبحی در هویت و روابط بین پدیده ها به وجود آورده است .
آمل؛شهری که در آن به جستجوی نور آمده ایم و در آن آرام و قرار یافته ایم نیز چنین است. ما زیر این پهناوریِ عظیم خاکستری رنگ ها، طیف های نوری را یافته ایم که هویت واقعی اشیا و رویدادها در آن واقعی تر به نظر می رسند.
حمید اسدزاده انسان را در هزارتویی پر هیاهو گم میکند و سپس پیدا، انسانی که در هزار منِ سرگردان، خود را جستجو میکند . راه اگر باشد چنان آشفته می نماید که خویش اگر برخیزد آزادی میسر خواهد بود.فروزان سلیمانی چشمها را انعکاس طبیعت فراموش شده ی انسان می بیند. وقتی زنی سکوت می کند،چیزی را از دست داده است که از دست رفتنی نبود. سنگینی این فراموشی بر شانه هایشان جا مانده است.مجید کامرانی امروز را در روند دیروز کنکاش می کند و این سفرهای مداوم ازخاطره به اکنون سوغاتی به همراه می آورد که وصله ای ناجور را در اکنون می نشاند و اصالت گم شده را طلب میکند.اکبر راد از کودکی ها می آید. از مادر که کودکش را با خود می آمیزد و زنانگی مفرط خود را در شکاف کوهها،در حفره ی آتشفشانها و در چشم بیننده به آرامی به لذت زیستن بدل میکند؛ زیستی مادرانه و مدام.مصطفی معصومی هولناکیِ آن انفجار عظیم را در سیل بی پایان و مرگ آسا تصویر می کند و انسانهای مجبور در این مهلکه، چیزی طلب می کنند از جنس آزادی. شقایق شعبانی بغضی ریشه دوانده دارد که زوال جسم و روح را در هم می آمیزد و تنها آن چیز برجا می ماند که اگر دست بگشایی مشت خالیت را بیابی و جراحت زخم در این زوال، پررنگ ترین حادثه است ؛ حادثه ای که هرگز فراموش نخواهد شد.
