سایت تندیس ترجمه و تحلیل فاطمه کمالی
در شب آخر حراج آثار معاصر و پس از جنگ در سالن اصلی فروش کریستیز رکود فروش نهایی ۴۳٫۵ میلیون دلار بود. این در حالی ست که قیمت تخمین زده شده برای تمام آثار ۲۶٫۹ میلیون دلار بود. حراج با فروش آثاری از هنرمندان جوان آغاز شد. و در انتها تنها ۴ قطعه از آثار به فروش نرفته باقی ماندند. این یعنی فروش ۹۰ درصدی آثار معاصر و پس از جنگ در حراج کریستیز ۲۰۱۶٫
فروش به نسبت موفقی در طول هفته ای که جریان برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) برقرار بود در کریستیز لندن اتفاق افتاد با وجود اینکه آثار به پوند فروخته شدند که ارزش آن در حال سقوط بود ولی با ابن حال بسیاری از آثار به فروش رفتند. اما حراج شور و تب همیشگی را نداشت و این به خاطر جریانات موثر بر ارزش پوند بود .
در شب بزرگ کریستیز شاهد فروش آثاری از هنرمندان بزرگی بودیم. نکته ی قابل توجه این است که اثری از آلبرت اوهلن که در کریستیز ۲۰۱۴ ،.۰۸ میلیون پوند ( ۱٫۸۵ میلیون دلار ) فروش رفته بود در آن شب ۱٫۳۵ میلیون پوند ( ۱٫۶۸ میلیون دلار) به فروش رفت. این یعنی اثر به پوند افزایش قیمت داشت ولی به دلیل تاثیرات برگزیت و سقوط ارزش پوند اثر سقوط قیمت داشت.
گران ترین اثر به فروش رفته در این شب اثری از گنی بود که به قیمت ۷٫۱ میلیون پوند (۹میلیون د لار) به فروش رفت. این در حالی بود که ۲ کارشناس قیمت گذاری کوجی اینو و جولی وایال بیشینه قیمت این اثر را تخمین زده بودند و اظهار تمایل به خرید آن را داشتند. و در نهایت این اثر ۴ برابر قیمت تخمین زده شده ی آنها به فروش رفت. 
بزرگ ترین خریدار آن شب دلال و مجموعه دار لس آنجلسی بود که تعداد زیادی از کارها را خریداری کرد. مجموع خرید وی ۷٫۴ میلیون پوند (۹٫۳ میلیون دلار) بود. هفته حراج آثار معاصر و پس از جنگ لندن چندین روز پیش به اتمام رسید.
و این در حالی بود که قیمت آثار به خاطر افت پوند کاهش یافته بودند و حراج مانند همیشه پر شور نبود اما با این وجود خریداران از آثار استقبال کردند و ۹۰ درصد فروش رقم خورد در هر حال این نتیجه را میتوان به خاطر وجود آثار کم نظیر در این حراج دانست اما چیزی که باید به آن توجه شود حمایت خریدارن و مجموعه داران از حراج و آثار بود که با وجود کاهش ارزش پوندی آثار وضعیت ناگواری ایجاد نشد و این طور نشد که بسیاری از آثار به فروش نرفته باقی بمانند میتوان از این تجربه این تفسیر را داشت که شاید در بریتانیای کنونی آثار معاصر و پس از جنگ ارزشی بیشتر از ارزش سرمایه ای صرف دارند و یا سیاست این جامعه حمایت از آثار در هر شرایط و موقعیت اقتصادی است.
این که بزرگترین خریدار این حراج کریستیز ۲۰۱۶ یک دلال نیویورکی بود هم بسیار حائز اهمیت است چرا قیمت تمامی اثار به دلار کمتر از قیمیت سالهای پیش آثار بود و تحلیل رفتار این دلال نیز پیچیده است ،
افراد حاضر و کارمندان حراج خانه حضور مداوم این شخص را در کل هفته اعلام داشتند اینکه خریدها حضوری انجام شد نه تلفنی و تمام مدت حراج این شخص به مشاهده آثار می پرداخت و شور و شوق وافری از خود نشان میداد حتی تصاویر زیادی از وی در حالی عکس گرفتن از مردم و آثار وجود دارد.
با تمام این اتفاقات و حواشی هفته حراج لندن برگزار شد و با اختلاف زیادی از تخمین ها پیش بینی ها هم انجام شد و سوالی ایجاد میشود این است آیا در این حراج خانه ها آثار هنری به خاطر ارزش هنریشان مبادله می شوند ویا ارزش سرمایه ای شان؟
