هنرمند: هاشم شاکری
گشایش: جمعه ۲۶ آذرماه ۹۵
گالری: راه ابریشم- پارک لاله
پایان: ۶ دیماه
ساعت بازدید ۱۶ تا۲۰
گالری شنبه‌ها و تعطیلات رسمی تعطیل است.
گالری راه ابریشم پارک لاله : تهران، بلوار کشاورز، بین وصال و قدس، ساختمان تکنوآجر، شماره ی ۲۱۰، طبقه ی ۴٫ ۸۸۹۷۷۱۴۸
نمایشگاه انفرادی عکس هاشم شاکری با عنوان ” مادی ” از روز جمعه ۲۶ آذرماه ۹۵، در گالری راه ابریشم – پارک لاله گشایش می یابد.
شاکری در این پروژه ی مستندِ بلند مدت که حدود ۸ سال به طول انجامیده است سعی کرده با به تصویر کشیدن زندگی مادربزرگش از کودکی تا مرگ ( از سال۱۳۰۳ تا ۱۳۹۵) ، پروژه ای شخصی را درون بستری تاریخی روایت کند. مادی که در طول دوران زندگی پرفراز و نشیب خود با سختی های فراوانی رو به رو بوده است، در سال های پایانی عمرش با بروز سکته ی مغزی ، قدرت تکلم خود را از دست می دهد و دچار آلزایمر می شود. اما نکته ی قابل توجه در این میان، روحیه ی شکست ناپذیر و سرشار از عشق و امید وی به ادامه ی زندگی ست که تا آخرین لحظه الهام بخش عکاس است. شاکری با ثبت ۸ سال پایانی زندگانی مادی، سیر تکاملی و مسیر کشف و شهود تجربی خود را نیز در عکاسی مستند به ما نشان می دهد.
در این نمایشگاه ۱۰ عکس در ابعاد ۱۱۰ در ۸۰ سانتی متر و ۲۱ عکس در ابعاد ۳۰ در ۴۰ سانتی متر به همراه دو ویدئو و چیدمانی از اشیاء به نمایش گذاشته خواهد شد.
در قسمتی از مقدمه ی این نمایشگاه که به قلم صالح نجفی، پژوهشگر و مترجم حوزه ی فلسفه و سینما، نوشته شده ، آمده است:
“……کاترین مالابو از ما می خواهد پیری را به منزله ی نوعی تغییر در نظر گیریم. می خواهد که از رخداد پیری سخن بگوییم.
حقیقتی هست که مدام از یادمان می رود: پیری صرفا فرایندی تدریجی نیست که به طور طبیعی برای همه ی ما جریان یابد، پیری در عین حال یک واقعه است، گسستی ناگهانی است. حتی در “طبیعی ترین” شکل های تجربه ی پیری همواره جنبه ای “حادثه ای” وجود دارد ، مثل روی دادن یک فاجعه . برای آن که پیر شویم، انگار، کافی نیست به تدریج مسن شویم، به یک واقعه-ی ناگهانی پیش بینی نکردنی نیاز هست که یک اره همه چیز را به هم بریزد.
پیر شدن ، از این منظر، نوعی مسخ شدن ناغافل است: “موهای سرش یک به مثل برف سفید شد”… سانحهای حمقانه، خبری بد، ماتمی، دردی …و ناگهان فرایندِ “شدن” متوقف می شود، خشکش می زند: پیکرتراش غریبی به صحنه می آید و فرمی بی سابقه خلق می کند، فردی که نمی شناسیم … نمی شناسیم؟
نه، شک نداریم که او را می شناسیم اما به جایش نمی آریم شناختی بدون بازشناسی. ( در حالت معمول، همواره عکس این روی می دهد: آشنایی را بعد از سال ها می بینیم، ناگهان به جایش می آریم اما … او را نمی شناسیم: بازشناسی بدون شناسایی؟)
هاشم شاکری می خواهد این لحظه ی مسخ شدن را ثبت کند، می خواهد لحظه ای را به دام اندازد که به دام افتادنی نیست: کافی ست یک لحظه غفلت کنی تا آن پیکرتراش کارآشنا، آن پلاستیسیته ی ویرانگر، مشغول کار شود، طولی نمی کشد…. فرد جدیدی متولد می شود، زیبا، استوار، کوشنده برای پایدار ماندن در هستی خود، هستی کوتاه، جان کاه اما تازه ی خود…و چه زود همه چیز تمام می شود: آن لحظه ثبت شده است اما درست در همان لحظه که از چنگ مان گریخته است … هاشم گذارِخود، گذارِ او، گذارِ مای ناظر را از روی مرزی ثبت کرده است که میان آنچه طبیعی است و آنچه غیرمنتظره است، رخداد است، وجود دارد…وجود دارد؟ این مرز تنها زمانی ترسیم می شود که از آن گذشته ایم ، راه برگشتنی نیست ، حتی نمی توان به عقب برگشت و نگاهش کرد، کسی که این کار را کرد آخرین نفر بود، زن لوط بود، و چون برگشت یک ستون نمک گشت و… نمی توان برگشت ولی آیا می توان مرور کرد؟ عکس ها را نگاه کنید .”
هاشم شاکری، عکاس و فیلمساز مستند، متولد ۱۳۶۶ و فارغ التحصیل رشته ی معماری است. او که در سال ۱۳۸۵فعالیت عکاسی خود را آغاز کرده است، از سال ۱۳۸۸ به طور جدی به عکاسی مستند روی آورد. شاکری سعی دارد با به تصویر کشیدن روابط انسانی ، دغدغه های اجتماعی و سرگشتگی و بی قراری انسان معاصر، ناخوداگاهِ اُپتیکال جامعه ی پیرامونش را ثبت کند و در این راه به نگاهی جهان شمول دست یابد.
این نمایشگاه، چهارمین نمایشگاه انفرادی شاکری پس از نمایشگاه انفرادی وی در نوامبر سال جاری در گالری خانه عکاسان پاریس است. آثار وی پیش از این در شهرهای لندن، رم، توکیو، سئول، و… به نمایش در آمده اند. از آخرین جوایز وی می توان به دریافت جایزه ی عکاسی بنیاد «لوکاس دولِگا» از شهردار پاریس در سال ۲۰۱۶ اشاره کرد.
نمایشگاه “مادی” تا ۶ دی ماه جاری یکشنبه تا جمعه از ساعت ۱۶ تا۲۰ برای بازدید عموم دایر است. گالری شنبه‌ها و تعطیلات رسمی تعطیل است.
گالری راه ابریشم پارک لاله : تهران، بلوار کشاورز، بین وصال و قدس، ساختمان تکنوآجر، شماره ی ۲۱۰، طبقه ی ۴٫ ۸۸۹۷۷۱۴۸
