خلیل سمایی جابلو
عنوان: من مقدس
مدیا نقاشی
گالری شیرین
گشایش: ۲۴ دی ماه
پایان: ۶ بهمن
شنبه تا پنج شنبه ساعت ۱۶ تا ۲۰
گالری دوشنبه ها تعطیل است
آدرس گالری: خیابان کریمخان- خیابان سنایی، کوچه سیزدهم شماره ۵
بیانیه:
کرکس مقدس
از بطن خرده فرهنگ های سرتاسر گیتی و از هزاران سال پیش، حتی از غارنگاشته های ملل مختلف دنیا می توان استنباط کرد که حیوانات و جانوران و پرندگانی خاص اسطوره و سمبل هستند. در ایران و به ویژه ایران باستان ، کرکس بعنوان نمادجایگاه ویژه ی دارد.
در ادبیات کهن تا ادبیات امروز نیز به درازا کشیده و تداوم پیدا کرده از زبان حیوانات سخن بسیار گفته اند.از مرزبان نامه تا کلیله ودمنه،ناگهان در دل جنگل(عاموس عوز)،قلعه حیوانات(جرج ارول)…ویابصورت نماد ونشانه در آثار هنرمندان آمده است.از این نمادها برای واگو کردن اتفاقات ومسایل موجود در جامعه بهره برده و اغلب نیز به عنصر انتقادی نقش بازی کرده اند.
لوکاچ می گوید:«هر شکل هنری زمانمند ووابسته به مکان است.»پرنده کرکس نمادی است با آرایه های فرهنگی وتاریخی که دارای زمینه دلالتهای سیاسی واجتماعی می باشد.
جهان باسلطه حاکمان قدرت طلب چهره خونین به خود گرفته است.مسایل سیاسی اجتماعی وتاریخ به باور (ژرژ سورل وفرنسوا لاپلانتین)اسطوره مدرن شناخته می شود.اما همیشه جان بشر را تهدید کرده است.با رخداد ومثله کردن بشریت ،جهان معاصر را در یک بی مسئولیتی وچپاول پیش می برد.
حاکمان مقدس همچنان در اقصی نقاط جهان می تازند وکلماتی مثل آزادی،عدالت،دموکراسی و…به بازی گرفته می شود.
سلطه گران که مدعی هستند با پول، قدرت ،آئین ها و…می خواهند انسانها را به سعادت برسانند. اما شرایط امروز جهان و فلاکت های گریبانگیر بشر چنین نشان نمی دهد وجهان مثل اینکه در دایره ای سر گردان است.
به نظر پیرس :«نشانه برای کسی ،چیزی را به جای دیگر بیان می کند.»تاریخ مهمترین بستری
است که در خلق این آثارکمک کرده است.
شکلهای بوجود آمده گاهی ترکیب انسان وحیوانی که مثله شده باشد یا فرمهای شبیه ناقص الخلقه ما را به زمان میبرد. روئین تنی کرکسان و خشونت مستولی شده در تابلوها، خاطره نیست بلکه زیسته ای است از واقعیت امروز که در اثارم دیده میشود.که همان روح جامعه است.
حضور فیگورهای از هم پاشیده شده در روی بوم نقاشی چنان مظلومانه نقش می بندد که نمی توان تصورش را کرد. وقتی شروع به کار می کنم ، ناخودگاه مثله شده گی و از هم پاشیدگی را در بستر بوم که از ویرانگری سخن می گوید برجا می گذارم.
