گالری دنا
نمایشگاه گروهی مولتی مدیا
عنوان: جیغ بنفش مونش به ایسم های پلاک۴ (۲)
گردآورنده : الهام زارع نژاد
هنرمندان: فرشید پارسی کیا، ایلیا تهمتنی، سیامک تقی زاده، بابک حقی، مصطفا سون، کیوان مهجور، سیاوش مقیمیان، تهمینه منزوی، مرحوم هوشنگ ایرانی، شاهین نوروزی، رسول یونان.
گشایش:
جمعه ۱۵بهمن ۱۳۹۵
پایان:دوشنبه ۲۵بهمن ۱۳۹۵
بازدید: ساعت ۱۶ الی ۲۱
آدرس گالری:
تهران، میدان فردوسـی، خیابان سپهبدقرنی، بعد از چهارراه طالقانی، کوچه سوسن، پلاک ۴
تلفن: ۸۸۹۳۱۷۴۴
بخشی از استیتمنت به قلم ِ الهام ِ زارع نژاد
در این دوران ، گویی در اشکال و صداها و سکوتی موهوم از تداعیِ معانی سرگردانیم و قدرتِ مطلقِ عالمِ رویا و این بازی پوچ و بی انگیزه ی ذهن، این سیرِ آفاقِ ذهن، سامانِ روح وروانمان را در هم می کوبد تا به حل مشکل عمده ی زندگی نائل آید.سوررئال زیستن با صدای پُتکِ حقیقت در فرقِ روزها و بازگشتن به رئالِ روزمرگی… سیاهی شبها و ستارگان و رمانیستمِ رویاها وشکستن آنها و ایسم ها و ایسم ها ……..
دنیای پر جنبش ما آکنده از صداهاست. خوشبختانه میتوانیم حواسمان را به صداهایی خاص معطوف کنیم و آنهایی را که خوشایندمان نیست، ناشنیده بگذاریم. شاید مقصودِ جان کیج در اثر (چهار دقیقه و سی ثانیه) که در آن پیانیست به مدت ۴ دقیقه و ۳۳ ثانیه در برابر پیانو نشسته و هیچ چیز نمینوازد، نمایاندن همین نکته باشد. سکوت، شنوندگان را وا میدارد تا متوجه تمامِ سر و صداهای محیط یا صداهایی شوند که خود پدید میآورند و یا به تعبیری شنوندگان این قطعه را میآفرینند.
سیامک تقی زادهاین مجموعه با رویکرد صوت، سکوت و موسیقی گردآوری شده و در واقع می توانیم تاثیر این سه عنصر را بر روی آثار هنرمندان مشاهده کنیم. آنجا که موسیقی و شعر در فهماندناحساسات کوتاه می آیند و در هنرِ خویش فرو میمانند، نوبت نقاشی شروع میشود،حسها در قابِ عکسی بسته می شوندو … درست مثل بافت چند صدایی که در موسیقی گاهی ملودیهای متفاوتی را بداهه پردازی میکنندوبه موسیقی بُعد می بخشند،مثل پرسپکتیودر نقاشی میشود هر خط، سببِ غنا و تعالی خطِ دیگر میشود که در این میان سکوت نیز خود یک رَنگ است و هر کدام بر هر هنرمندی تاثیری متفاوت دارد. گاهی جیغ برای آنها صوت است و گاهی شعر و گاهی فریادی دلخراش که گوشِ جهان را کر میکند، گاهی کبودو دردناک، گاهی آبی و ملایم و گاهی گرم و شاد و طرب انگیز.
فرشید پارسی کیاوبه هرسو، هنرمنداز هریکاز اینها کهتاثیر بگیردمیخواهد اثری خلق کند شاید برای ماندگاری خویشتن، که بتواند سکوتِ سنگینِ سوتِ پایان را ، به صوتِ خوشِ مانایی از خودش مبدل سازدبرای بازماندگان، مثلِ ثبت صدای ناله هایِ مادرانِ فرزند از دست داده با صوتِ قاریها مثل سکوتِ هر روزهی چشمانِ پردردِمردمانِ پریشانِ این شهر،مثلِ جیغِ رنگیِکودکانِبیپناه مثلِ سکوتِ پیران و موسیقیِ جوانان، جوانانی که از خونشان لاله دمیده در هزاران عکس و نقاشی و … ماندگارند…
کیوان مهجورکبود… غارِکبود میدود،دست به گوش و فشرده پلک و خمیده، یکسره جیغی بنفش می کشد
آرام باش شط دوردست… آرام باش…
.
