گزارش تصویری نمایشگاه عکس ناتمام
گالری نات
عکس و روایت میل و ماخولیا
هنرمندان: نیماملکوتی – میلاد مختاری
زمان: ۱۳تا ۲۲ اسفند ۹۵
بازدید هرروز ۳ تا ۷ عصر
نشانی گالری: خیابان قائم مقام فرهانی پایین تر از خیابان مطهری کوچه شبنم پلاک ۳
بیانیه:
در نمایشگاه “عکس ناتمام” در ابتدا و در مواجه با آثار تناسبی فرمی در قالب اندازه، رنگ و فضای عکس ها به چشم می آید. اما چیزی که این عکس ها را فارغ از تناسب فرمی در کنار هم قرارداده نوع دید آنهاست. عکس های ملکوتی نمایشگر چیزی است که ما هر روز با آن مواجه ایم. عکس هایی منطبق بر چهارچوب زیست شهری و نشانه های حضور انسان در همه جا حتی در جاهایی که نشانی از خود انسان به عنوان سوژه عکس ها نیست. نیز برخی عکس ها ملکوتی سعی در نمایش حالات انسانی دارد. حالاتی که از قضا باز هم در عرصه زیست روزمره همه ی ما امری عادی شده. همین عادی شدن از قضا شاید کار عکاس را برای به تصویر کشیدن آنچه در ذهن داشته سخت تر نموده است. حتی آنجایی که در عکس ها با طبیعت مواجه ایم، فارغ از تلاش برای ایجاد نوعی اعوجاج با کمک تکنیک های عکس، در خود عکس ها تاثیری از حضور انسان ولو در مقام عکاس می بینیم. در مقابل کارهای مختاری به شدت بزرگنمایی شده است. آن رگه ی همیشه حاضر عنصر انسانی در عکس های ملکوتی، در عکس های مختاری به شدت به چشم می آید. چه در شکل عناصر مصرفی زیست انسان و چه در وجود عنصر دست که به ناگاه قبل از انجام دخالت در عکس منجمد شده است. عنصری بیرونی که اگرچه در عکس ها نمود دارد اما در زیست واقعی اگرچه حاضر اما نمایان نیست. ترکیب پوشیدگی معنایی عکس های ملکوتی و بزرگنمایی افراطی در عکس های مختاری ریتمی ثابت به نمایشگاه داده که شاید با مدل زندگی بسیاری از ما یعنی همان آرامی و آشفتگی یکباره جان ها در زندگی همخوان است. عکس ها در پی نمایش چیزی مشخص و در عین حال پنهان هستند. خشونت نهفته در عکس ها در کنار آرامش ظاهری ای که به مخاطب القا می کنند عنصری از همان امر ماخولیایی که در بالا گفته شد را نمایندگی می کنند. خوانش ملکوتی خوانشی محافظه کارتر است در برابر خوانش مختاری . اما هر دو در پی آن سویه تنگ و ناپیدای زندگی هستند در میان نسل خود و البته جامعه ای که در آن عکس می گیرند. در نهایت اما اگر به مانند سانتاگِ “علیه تفسیر” فرم را عنصری مهم بدانیم یا همانند جان برجر بر “شیوه های دیدن” تاکید کنیم در هر دو صورت می توان یکنواختی و جذابیت را در عکس های مختاری و ملکوتی مشاهده نمود. جذابیتی که ریشه در همان “اتفاق” عکاسی و پیوند خوردن آن با میل به امر زیباست.
بابک اوجاقی
