نخستین عکاسانی که در دهه های اخیر توانستند از روش اتاقک تاریک یا Camera Obscura بهترین استفاده را کنند Marja Pirilä و Abelardo Morel میباشند.
در این روش با توجه به اصل و ماهیت تشکیل تصویر در اتاق تاریک که توسط یک روزنه انجام میشود ، عکاس توانسته به نگرش و شیوه‌ای جدید برای بیان خود دست یابد که جدا از تجربه تکنیکی تاریخی آن دارای یک رویکرد رویاگونه و اندیشمندانه در شکل و اراێه اثر میباشد.
برخلاف این که در نگاه نخست ما به عنوان یک عکاس با یک تکنیک ساده مواجه هستیم ، اما در وجه هنری و شکل گیری اثر با نوعی عکاسی درگیر میشوم که باید کاملا بر پایه اصل تاریخی کمرا آبسکیورا باشد . اصلی که بر پایه آن در هنرهای نقاشی و عکاسی اتفاقات گوناگونی رخ داده و عکاس باید خود را پایبند آن وقایع بداند و در عین حال در عصر حاضر بتواند بیننده‌گان جدیدی نیز در دور آثار خود جمع کند. و این جاست که خانم ماریا پریلا توانسته از این مهم بر آید و ستایش ها و بینندگان زیادی را همراه آثار زیبای خود کند.
تصاویر و متن پیش رو از عکاس فنلاندی خانم Marja Pirilä و پروژه جدید او تحت عنوان Interior/Exterior, Camera Obscura Dreams میباشد که از مجله لنز کالچر به صورت اختصاصی برای وب سایت تندیس آماده شده است.
[divider]
جذابیت تاریکی برای من هیچوقت تمامی ندارد. از ۱۹۹۶ این تاریکی مرا درگیر خودش کرد. اتاقک تاریک برای من روشی است برای بررسی محیط زندگی ، مناظر روانی واحضار احساسات ناخودآگاهی که برای همه عین روز روشن است!
در اتاقک تاریک- تاریکی، سکوت و کندی فقط زاویه جدید‌ست برای تامل در داستان هستی . هنگامیکه “اتاق تاریک” میشود و “تاریک‌خانه” ساخت میشود ذات و جادوی شگرف عکاسی خود را بارها و بارها بروز میدهد . و این جاست که من می اندیشم میتوانم نور را به سیطره خود در آورم.
ایده ورود به درون و بیرون رویاهای اتاقک تاریک در یک شب بعد از دیدن برخی از تصاویر سیاه و سفید از Abelardo Morell در یک مجله عکس به ذهنم رسید. این که یک اتاق را تبدیل به اتاقک تاریک یا کمرا آبسکیورا کنم و در آن بتوانم فردی را به تصویر بکشم که همزمان میتواند تصویری از جهان بیرون را نیز از میان پنجره خود مشاهده کند و چه خوب که ما بتوانیم هر دو را همزمان ببینیم . هم درون و هم بیرون!
ایده در ابتدا به اصل عکاسی مستند نزدیک بود اما سریعادر یک ذهنیت جدید گسترش یافت . تصاویر شروع به تشکیل نه تنها محیط زندگی یک شخص ، بلکه سیری در چشم انداز ذهنی فرد ، بازتابی از خاطرات او ، کنش‌ها، ترس ها و رویاهای او را به تصویر میکشد.
در بدو امر با ملاقات اولیه مردم پروژه برای من مانند گرفتن عکس برای یک آلبوم خانوادگی بود. شروه به تارک کردن اتاقها توسط پوشاندن پنجره ها با ورقه های پلاستیکی کردم و در سمت پنجره از یک عدسی محدب برای روزنه استفاده کردم . بعد از آن تصویر به راحتی به صورت معکوس در اتاق بازتاب یافت و تصاویر رویایی شکل گرفت و من هم با یک دوربین معمولی به ثبت این رویا پرداختم .
درست است که امروزه اغلب از دوربین های دیجیتال برای عکاسی استفاده می شود ، اما من ترجیح دادم از یک دوربین با فیلم رول استفاده کنم .. تکنیک های چاپ نیز در این دوره از پروژه تغییر کرد و از چاپ chromogenic color print از سال های اولیه به چاپ فعلی یعنی کاغذ فیبر و پنبه با رنگدانه دائمی permanent pigments رسید.
این پروژه برای من خیلی وقت گیر و طولانی بوده. تاکنون من عکسهای این سری را در کشورهای فنلاند، نروژ، ایتالیا و فرانسه به پایان رساندم و کار همچنان ادامه دارد.
[foogallery id=”2687″]
