احمد مرشدلو | امید در مسلخ انتظار نقد نمایشگاه طراحی
نگاهی به نمایشگاه چشم سر احمد مرشدلو در گالری هما
سایت تندیس به قلم زرتشت رحیمی
«چشم سر»، نمایشگاه طراحی‌های احمد مرشدلو است که در گالری هما به نمایش در آمده. او نزدیک به دو دهه است که در هنر ایران حضوری پررنگ دارد و هنرمندی است مورد توجه، با طراحی‌هایی که از انبوه هاشورهای جوهری به وجود می‌آورد و همین‌طور نگاه اجتماعی تلخ و گزنده‌اش شناخته می‌شود .
مرشدلو در این مجموعه که از نظر بصری پیگیری کارهای پیشین اوست، همچنان نقاش طبقه‌ای است که در چشم‌انداز هنری ایران برای قشر روشن‌فکر، پرداختن و ورود و تحلیل منصفانه‌شان دشوار و حتی تابوست. این طبقه‌ی وسیع که بدنه‌ی ملت را در ایران دو دهه‌ی گذشته شکل داده است، همان طبقه‌ی متوسطی است که به مدد سیاست‌های سوسیالیستی و با بهره‌گیری از امکانات و سرمایه‌های دولتی توانسته از ورطه‌ی فقر تا حدی فاصله بگیرد، اما در صعود و فرود وضعیت کوتاه مدت کارتل‌های قدرت همواره خود را بر لبه‌ی پرتگاه تصور می‌کند.
توضیح و تشریح وضعیت مردمانی که مرشدلو به سراغشان می‌رود پنجره‌ای برای نگاه کردن به کارهایش باز می‌کند، آدم‌هایی با امیدها و خیالاتی در راه مانده، مسافرانی که هیچگاه به مقصد نمی‌رسند، راهیان نوری که اتوبوس‌شان پنچر شده است و مدت‌ها در جاده‌ی منتهی به بهشت مانده‌اند، بدون آنکه کسی برای کمک سر برسد. آنها مردمی منتظرند، و امیدواریشان آنها را منفعل ساخته است. آنها در صلات ظهر تابستان از سرما منجمد شده‌اند، و مرشدلو نقاش این تناقض است.
مرشدلو تأکید می‌کند که نقاشی‌هایش مناظری از «طبعیت بی‌جان» هستند، او می‌گوید: «من مفهوم انتظار را با رگ و پی‌ام چشیده‌ام، انتظار می‌خشکاند، فسیل می‌کند. طبیعت را بی‌جان می‌کند…»
کارهای مرشدلو در مجموعه‌ای که با نام چشم سر به نمایش گذاشته شامل پرتره و طبیعت بی‌جان است، مجموعه‌ی پیشین او در گالری اثر تک پرتره‌هایی با نگاه‌هایی خیره و نافذ بودند از چهره‌هایی رنجور و مسکوت. اما اینجا در دو اثر عمده که یکی شامل دو لت و دیگری شامل سه لت می‌شوند، با نوع دیگری از ارتباط و بیان روبه‌رو می‌شویم. مرشدلو این‌بار داستان آدم‌هایی را که کشیده است تعریف می‌کند، او با اضافه کردن و مرتبط کردن پرتره‌ها به هم، و گل سفید رنگی که وضعیتی استعاری در نقاشی‌ها پیدا کرده سعی می‌کند تا امیدواری را به شکل دیگری و در دورنمایی از حقیقت معنی کند و در همین مرحله آدم‌هایش زنده‌تر شده‌اند و یک قدم برای آنچه می‌خواهند رو به جلو حرکت کرده‌اند، آنها دیگر تخته سنگ‌هایی بی‌جان نیستند که به سمتی پرتاب شوند و می‌خواهند داستان دیگری بنویسند.
اما بخش دیگری از کارهای انتخاب شده برای این مجموعه در تناقض با این امیدواری از دل وضعیت تاریکی که در آثار پیشین هنرمند بیشتر دیده می‌شد بیرون آمده‌اند، سینی ماهی‌ها و کودکی که عروسک لباس کنده‌ی خود را به شکلی رعب انگیز در درست دارد، یادآور کله‌های گوسفند و یا پیکر بی‌جان زن خوابیده و صحنه‌های اعدام در ملأعام که در مجوعه‌های قبلی او تصویر شده است.
شاید این دو نگاه و فاصله‌ای که میانشان هست همان بیم و امیدهای مرشدلو باشد، اگر چه او خود را بر آمده از همان مردم، آشنا با افکار و ایدئولوژی لجام گسیخته و در هم و برهمشان می‌داند و حتی آنها را علی رغم سکونشان دوست دارد و نمی‌تواند به کل رهایشان کند، اما این را هم پذیرفته و می‌داند که آگاهی به‌دست آمده از مطالعه و غور در وضعیت اجتماعی طبقه‌اش او را در پله‌ی دیگری قرار داده است و او شخصیت یک ناظر را به خود گرفته است، مجبور است قضاوت کند، نقد کند و برایشان اشک بریزد. خواسته یا ناخواسته او از آنجا گریخته است و سرنوشت چیز دیگری برایش نوشته است، او شریک رنجی است که می‌بیند، اما نمی‌داند که آن را برای چه کسی روایت می‌کند.
نقد نمایشگاه‌های دیگر را در لینک‌ها زیر دنبال کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
برگزاری نمایشگاه عکس گالری طراحان آزاد در خانه متروکه
برگزاری نمایشگاه عکس گالری طراحان آزاد در خانه متروکه درباره‌ی «پروژه‌ی متروکه‌ها»، نمایشگاه عکس آزاده بهکیش سایت تندیس به قلم حافظ روحانی احساساتی نشو! نوشته‌ی آزاده بهکیش بر «پروژه‌ی متروکه‌ها» واجد اطلاعاتی است که مستقل از نمایشگاه، به خودی خود تکان دهنده است و بیننده را جلب می‌کند. به واقع اطلاعات آماری‌ای که هنرمند در نوشته‌اش به آنها استناد کرده می‌توانند موضوع مقالات و مطالعاتی جداگانه قرار بگیرند که از یک طرف به ما کمک می‌کند تا صحت و سقم‌شان […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نقد نمایشگاه نقاشی دیاکو حسن نژاد | واکسن هاری
نقد نمایشگاه نقاشی دیاکو حسن نژاد | واکسن هاری نگاهی به “هار”؛ نمایشگاه نقاشی دیاکو حسن نژاد در گالری ۲۶ سایت تندیس به قلم سحر افتخار زاده واکسن هاری دیاکو حسن‌نژاد در اولین نمایشگاه انفرادی نقاشی خود، مجموعه‌ای شامل بیست و یک تابلو با تکنیک رنگ روغنی روی بوم را به نمایش گذاشته است. او در “هار” خود را در قالب انسانی به تصویر کشیده که همچون موجودی نابهنجار قرنطینه کرده باشند. مکان‌های بسته و ترکیب رنگی سرد و مرده […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
بازی دال‌های ضمنی در عکاسی | نقد نمایشگاه عکس
بازی دال‌های ضمنی در عکاسی | نقد نمایشگاه عکس نقدی بر نمایشگاه عکس دال‌های ضمنی در گالری محسن هنرمندان:نیما علیزاده، وحید دشتیاری، علیرضا زنگی‌آبادی گرد آورنده: مهرداد افسری ضمانت‌های پنهان بودن سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر ضمانت‌های پنهان بودن راهی که عکاسی به سوی دیدن می‌گشاید، در برابر جهان و رابطه چشم و ذهن قرار گرفته‌است و آن را از نو تعریف می‌کند. و به این ترتیب است که دلالت‌های ضمنی می‌توانند شکل بگیرند. در نمایشگاهی که اینک در […]
