نمایش آثار ژوزف کودلکا عکاس برجسته قرن بیست و یکم در c/o برلین
عکس‌هایی از مجموعه‌های تهاجم، تبعیدها و دیوار
سایت تندیس ترجمه احسان نوروزی
مؤسسه‌ی C/O Berlin نمایشگاهی را با عنوان ژوزف کودلکا Josef Koudelka که عکس‌هایی را از مجموعه‌های «تهاجم»، «تبعیدها» و «دیوار» وی، انتخاب کرده است، از ۱۳ ژوییه تا ده سپتامبر ۲۰۱۷ به نمایش می‌گذارد.
پراگ، میدان واتسلاو، ۲۲ اوت ۱۹۶۸: ارتشی به درون تصویر هل داده شده است. ساعت مچی‌‌ای زمان را نشان می‌دهد، و تانک‌های پیمان ورشو با صدای زنجیر‌های چرخشان بر سنگفرش‌ها وارد شهر شده‌اند. این تصویر اثر ژوزف کودلکا، از نظر زمانی متعلق به مجموعه‌ی «تهاجم» است؛ که در آن مقاومت پرشور هم رزمانش در مقابل اراده‌ی ارتش سرخ ثبت شده، که با روش‌های خونبار شور دموکراسی‌خواهی را در بهار پراگ نابود می‌کند. این عکس همچنین اولین عکس در کتاب «تبعیدها»ی وی است، که بیست سال بعد در ۱۹۸۸ توسط رابرت دلپیر منتشر شد. سال ۱۹۶۸، هم در غرب و هم در شرق سالی سرنوشت ساز بود. عکس‌های کودلکا تأثیر ژرف و ماندگاری را از این پیشامد تاریخی بر جای گذاشت که یگانگی و یکپارچه شدن مردم را با موقعیت آن زمان به مخاطب منتقل می‌کند، مردمی که از تمام مستندات فراتر رفته‌اند.
در ۱۹۷۰، کودلکا پس از ترک چکسلواکی در غرب سکنی گزید و به انگلستان پناه برد، و پس از عضویت در انجمن عکاسی مگنوم Magnum در ۱۹۸۰ به پاریس رفت. تبعید تأثیری ژرف بر عکاسی وی گذاشت. کودلکا در طول بیست سال آوارگی بدون هیچ تابعیتی و دارایی‌ای، تنها با یک دوربین، عکس‌های بسیاری تولید کرد که لمحه‌ای از مناظر، آدم‌ها و زندگی روزانه و همچنین سنت‌ها و مناسکی از گذشته را در کشورهایی همچون ایتالیا، اسپانیا، پرتغال و ایرلند نشان می‌دهند. این عکس‌ها اولین‌بار در کتابی با عنوان «تبعیدها» منتشر شد.
برای جدیدترین اثر خود، ژوزف از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، به سرزمین‌های اسراییل و فلسطین سفر کرد و دیواری را که اسراییل در کرانه‌ی غربی و شهرک‌های اسراییلی بنا کرده بود را مستندنگاری کرد، که ثمره‌ی آن مجموعه‌ای با عنوان «دیوار» شد. در دهه‌ی اول قرن ۲۱، اسراییل به‌طور یک‌جانبه به‌بهانه‌ی حفاظت از خود تصمیم به ساخت این دیوار گرفت؛ دیواری به ارتفاع ۹ متر و طول ۷۰۰ کیلومتر از آهن، بتون و سیم خاردار که تقریباً سه برابر بلندتر و پنج برابر طویل‌تر از دیوار برلین است. عکس‌های پانورامیک کودلکا از این دیوار عظیم برای عکاسی که خود پشت پرده‌ی آهنین بزرگ شده بود و تعلق خاطری دایمی به مفهوم آزادی داشت مانند پروژه‌ای شخصی بود.
عکس‌های سیاه و سفید کودلکا حسی توأمان با صمیمیت و شفقت به همراه داشت. علاقه‌ی وی وقف گروه‌های قومی و اجتماعی‌ای شد که با انقراض یا رانده شدن تهدید می‌شدند، که این بازتابی از سبک زندگی کولی‌وار خودش بود. وی یکی از معدود عکاسان برجسته‌ای است که تصاویرش به دلیل شدت تکان‌دهندگی و واقع‌نمایی، تأثیر چشم‌گیری بر عکاسی نیمه‌ی دوم قرن بیستم داشته است.
اخبار عکاسی معاصر و دیگر هنرمندان جهان را در اینک‌های زیر دنبال کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
پرواز بر فراز بی نهایت در آرت بازل با کریس بوردن
پرواز بر فراز بی نهایت در آرت بازل با کریس بوردن ماشین پرندۀ باشکوه کریس بوردن Chris Burden و تاریخچۀ آخرین اثر هنرمند معاصر برجسته سایت تندیس ترجمه احسان نوروزی پل شیمل یکی از دوستان نزدیک کریس بوردن می‌گوید: این یکی از بی نقص‌ترین کارهای کریس بود. داشتم با هنربان ارشد موزه هنرهای معاصر لوس انجلس در مورد روزی در ژانویۀ ۲۰۱۵ صحبت می‌کردم. بعد از ظهری آفتابی در کاماریلوی کالیفرنیا. روزی که کریس بوردن هنرمند آخرین کارش را به یک […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
هنرمندان زن ایرانی در لیست زنان برتر هنرمند
هنرمندان زن ایرانی در لیست زنان برتر هنرمند جشنوارۀ هیرشهورن از ۳۱ زن هنرمند تقدیر به عمل می‌آورد. سایت تندیس ترجمه احسان نوروزی جشنوارۀ هیرشهورن از ۳۱ زن هنرمند تقدیر به عمل می‌آورد، زنان هنرمندی مانند: یوکو اونو، لورنا سیمپسون، جنی هولزر، نیدکا آکونیلی کرازبی در روز ششم نوامبر باغ موزه مجسمه هیرشهورن Hirshhorn Museum and Sculpture Garden در واشنگتن دی سی از ۳۱ هنرمند خانم در جشنوارۀ سالانه‌اش تقدیر خواهد کرد. در این میان میتوان به ۳ تن از […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
چیدمان باجه تلفن به مثابه بلندگویی برای مهاجران در میدان تایمز
چیدمان باجه تلفن به مثابه بلندگویی برای مهاجران در میدان تایمز چیدمان امان مجادیدی هنرمند معاصر کابلی با عنوان “زمانی یک جایی” سایت تندیس ترجمه محدثه شادمهر باجه‌ی تلفن در میدان تایمز: داستان مهاجران در «زمانی یک جایی» بازگو می‌شود. باجه‌های قرار گرفته روی فرش قرمز مردم را دعوت می‌کرد تا وارد باجه شوند، گوشی تلفن را بردارند، و به داستان مهاجران گوش دهند. زمانی‌که امان مجادیدی Aman Mojadidi این ایده به ذهنش رسید که این چیدمان را در میدان تایمز نیویورک […]
