نقدی بر نمایشگاه رضا سمیعی در گالری سهراب
فواصل نامطبوع وقاحت هنر
سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی
«اثاثیه‌ای با شکل‌های کشیده، فرسوده، پژمرده و پرتمنا، بدان می‌ماند که غرق در رؤیاست؛ گویی بهره‌مند از حیات خوابگردهاست و … بر دیوارها، نشانی از وقاحت هنری نیست…»
اتاق دوگانه، بودلر
احساس واقعی نشأت گرفته از خلوتی است که جبر تن، مکان و زمان بر ما تحمیل می‌کند، بازتاب تصاویر در هم نقاش، راه نجاتی بر تألم ناچاری و ادامه دادن است.
اتاق‌ها و فضاهای تصویری رضا سمیعی، معصومانه حیات خوابگردی پاییزها را قوام بخشیده است؛ خشونتی نه چندان غیر قابل باور و لطافتی که سراپا پدیداری احساسات نقاش را بازگو می‌کند.
رمانتیسم سمیعی از جنس معاصر زندگی است. در خیابان‌های تهران نوستالژی دور افتادن نه یک تقدیر تاریخی معمول، بلکه یک ایجاب و شتاب‌زدگی غیر طبیعی است. هنگامی که در مقابل تابلوی ترجمه‌ی تنهایی سمیعی ایستادم، بدن تکه تکه در فضای محفظه‌ای طاقچه‌ای با رنگ‌های خاکستری و گاهاً فام تنها چشمان نیم تنه را به خود جذب کرد. ملحفه‌ای از خشونت، نفرت و انهدام اندام‌های مانکن‌های درهم پیچیده شده.
سمیعی با قدرت، جنس دوگانه‌ای از بافتار تصویری، یعنی کلاژهای واقعگرای عکس‌گونه و نقاشی را شکل می‌دهد. مخاطب در نظر نخست این تمایز را درک نمی‌کند، اما با گذر زمان جنس تصاویر عکس گونه از بدنه نقاش جدا شده و شکلی از آوارگی و تناقض نمایی را ارایه می‌دهند. گریز نقاش از هارمونی نه در عمد تکنیکی بلکه در فقدان پذیرش همگنی آنچه واقعیت اطراف می‌نامند هویت می‌یابد.
در کارنمای سمیعی آثار بزرگ‌تر عقلانیتی استوار به خاطرات زندگی دارد. خاطرات فراق، این جدایی‌ها حاصل سفرها و مرگ‌ها نیست، بلکه در عین حضور فیزیکی رخ می‌دهد که ماحصل ماسک‌های متداولی است؛ که در زیست اجتماعی قطورتر گردیده و در زندگی‌های خصوصی ملموس‌تر می‌گردد و در انتها به حقیقتی مهیب‌تر مبدل گردیده است؛ حقیقت تنهایی و مسئولیت فردیت بر شانه‌های تمامی انسان‌ها.
موریس بلانشو در کتاب آخرین انسان می‌سراید:
– چه کسی باید ستایش شود، که به سراغ‌مان می‌آید، که به انتظار ماست!
– «مارما»
– و خورشید ـ خورشید نورش را از کجا می‌آورد.
– فقط و فقط از ما
– و آسمان ـ آسمان دقیقاً چیست؟
– انزوایی که درون ماست.
– پس به که باید عشق ورزید؟
– «من»
سبُکی تحمل ناپذیر زیستن امروز، رنگی از دلنگان ماندن در مکعب‌های خاکستری و رنگین با حباب‌های کذب مصطلح و بخاراتی دارد که سمیعی آن را معنا بخشیده است؛ پرده‌ای نه چندان تابع زیبایی و نه چندان مطبوع سبک‌های متداول تاریخ هنری، تراژدی روایت نقاش آرام و طغیان‌گر نیست. در این آثار هنرمند تحت قیومیت اسطوره‌های قومی تمایلی به طغیان، نبرد و تخاصم ندارد. مانکن‌های نقاش در هیأت گارسون رستوران، روزمرگی خوراک صورتک‌های دیجیتال را سرو می‌کند.
کیفیت استعاره‌ای منطق تصویری سمیعی در بیان قدرت انضباطی جامعه مدرن شکل گرفته است؛ قدرتی مبتنی بر تفرد و انزوای پنهان شبکه‌های فضایی؛ آیا دیوارهای نقاش سلول‌های انفرادی معاصر است!
چراغ‌های خاموش پنجره برج‌های گرانقیمت و یا اطاق‌های ارزان‌قیمت پانسیون‌ها کارمندی نیست. این سود مداری امروز آیا حاصل فردباوری نیست؟ تنه‌های جامانده میان دو فضا تمثیل چیست؟ عشق و …، فردیت و فرد چیست. کدام جهان را سامان می‌دهد کدام چند درصد باعث خرید بیشتر می‌گردد و جهان رنگارنگ تابلوهای تبلیغات را گسترش می‌دهد. هیچکدام تنها دلنگان ماندن میان این دولت که فواصل نامطبوع را معنا می‌کند.
نقد نمایشگاه های قبل به قلم جاوید رمضانی را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
حسین والامنش هنرمندی دغدغه‌مند و ایده پرداز
حسین والامنش هنرمندی دغدغه مند و ایده پرداز نقدی بر نمایشگاه حسین والامنش در گالری پروژه‌‌های آران با عنوان «از کجا آمده‌ام» مجله هنرهای تجسمی آوام: به قلم جاوید رمضانی براساس ثبت تاریخ، اصطلاح هنر مفهومی به جریانی اطلاق می‌شود که اوج آن بین سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۲ میلادی در غرب بوده است. آنچه هنر مفهومی را یکپارچه کرده نه تنها مقابله با الگوی «مدرنیستی هنر» است؛ بلکه آموزه‌هایی است؛ که از سایر جنبش‌های قرن بیستم فرا گرفته است؛ به […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
واقع گرایی اندیشمندانه در آثار وحید محمدی
واقع گرایی اندیشمندانه در آثار وحید محمدی نقدی بر نمایشگاه وحید محمدی در گالری آتبین سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی واقعگرای اندیشمند سهروردی فیلسوف و حکیم مسلمان با ارایه نظریه حکمت اشراق، نور را در جایگاهی والا و دارای مراتب تجلی متفاوتی نسبت به هستی‌شناسی ایران اسلامی قرار می‌دهد، آنچنان‌که نور ملکوتی جزء عناصر مهم و قابل اتکا در هنر ایران گردیده است. از منظر این حکیم هیچ نماد و مصداقی از جهان غیرمادی مانند نور مظهر وحدت جهان […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
آرمان استپانیان | هرچه پیش‌پا افتاده‌تر بهتر
آرمان استپانیان | هرچه پیش‌پا افتاده‌تر، بهتر نقدی بر آثار آرمان استپانیان سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی در پارکینگ پروانه من بسیاری از تصاویر را که کسی به دنبال آن نیست خریداری می‌کنم. عکس‌های قدیمی، تصاویر خانوادگی بی‌ارزش، مکان‌های نامعلوم یا تبلیغات قدیمی، فیلم‌ها و کارت پستال‌های ساده و دیده نشده. این تصاویر را تهیه می‌کنم تا در کنار هم به بازی خودم مشغول باشم؛ بازی جذابی که می‌تواند خلاقانه داستان‌سرایی ذهن رویاپرداز من را تقویت کند.وقتی در لابه‌لای […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
سعید امدادیان با عینکی نه چندان غماز
سعید امدادیان با عینکی نه چندان غماز نقدی بر نمایشگاه سعید امدادیان در گالری هور سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی نقاشی منظره از ابتدای پیدایش آن نه تنها چهره‌ی فیزیکی جهان را بازنمود کرده است؛ بلکه رابطه‌ی انسان و طبیعت و در نهایت روابط انسان‌ها در طبیعت را هم به تصویر کشیده است. در ایتالیا و هلند منظره نگاری اواخر دوره‌ی رنسانس رونق گرفت و با شکلی آرمانی بستر تداوم دهنده‌ی نگاهی شاعرانه بود. با حضور و پیدایش هنر […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
کیومرث کیاست | نقدی بر نمایشگاه روایت جنون در گالری ساربان
کیومرث کیاست | نقدی بر نمایشگاه روایت جنون در گالری ساربان من زندگی را انتخاب نمودم مجله هنرهای تجسمی آوام: جاوید رمضانی مرگ هستی را بر انسان مکشوف می‌کند. در سرشت سوگناک زندگی، انسان در جستجوی امید می‌زید، ابدیت چهره‌ای رازآلود و جاودانه دارد. انسان از نیستی گریزان است و جاودانگی دغدغه‌ی این موجود فانی است. بازتاب این آرزو در کردارهای بشری الحان متفاوتی یافته و امروز مسیر های مشخصی برای تجلی آن تعریف گردیده است. هنر می‌تواند یکی از […]
