اشیا سوررئالیستی | خلاصه کتاب مکتب‌های ادبی
خلاصه کتاب مکتب‌های ادبی | قسمت سوم
تألیف و ترجمه : رضا سید حسینی | نشر نگاه
سایت تندیس تلخیص میثم تقی خانی
گذشته از نقاشی و شعر و کشف و بسط روابطشان در دنیای سوررئالیته که مرور کردیم، کنشگران این مکتب دست به باز تعریف مجسمه‌سازی نیز زدند که در واقع دادن ماهیت نامتعارف به اشیا و خارج کردنشان از کارکردهای مفروض و مسلم گذشته بود. از همان سال ۱۹۱۴، مارسل دوشان اشیا گوناگونی را که به طور معمول برای مصارف مختلف ساخته می‌شوند، از قبیل پارو، صافی مایعات تا بطری، تحت عنوان ردی میکر پیشنهاد کرد که فقط به امضا کردن آنها اکتفا می‌کرد. 
از چنین رفتاری که توجیهش از نظر عوام و حتی حرفه‌ای‌ها نیز پیچیده و دشوار است، سوررئالیست‌ها این استفاده را میکنند که یک شی عادی و کاملا شناخته را از جای خودش بردارند و در جایی که با آن کاملا بی‌مناسبت است بنشانند. ده سال بعد، برتون در مدخلی بر گفتار درباره واقعیت کمتر، پیشنهاد می‌کند چیزهایی بسازند که در خواب دیده‌اند، که نه از منظر مفید بودن پذیرفته شود و نه از منظر زیبایی شناختی. چنین طرحی دقیقا پاسخ هدفی است که به نقاشی سوررئالیستی نسبت داده می‌شود: «انتقال تصویر مغزی به دقتی بیش از پیش عینی.» و از این لحظه به بعد مسیر سوررئالیستی با اندیشه‌های دایمی درباره موقعیت شی در زندگی روزمره که گویای یک بحران ریشه‌ای در شی است همراه خواهد بود. 
این اندیشه به هیچ وجه جنبه حاشیه‌ای ندارد، بلکه در مرکز کردار سوررئالیستی قرار دارد: «تنها آزمایش دقیق اندیشه‌هایی که این شی به روشنی در مردم تولید می‌کند، اجازه می‌دهد که وسوسه فعلی سوررئالیستی را در همه قلمرو آن درک کنیم.» به این ترتیب شاید در همین قلمرو خاص انتخاب و ترکیب اشیا است که، حتی بهتر از نقاشی، آشتی درون و بیرون، ذهنی و عینی ملموس می‌شود. آندره برتون می‌نویسد: «مهم‌ترین سودی که سوررئالیسم از این نوع عملی برده است، موفقیت در این نکته است که این دو اصطلاح مطلقا متضاد را آشتی دهد؛ ادارک و تصور، و روی خندقی که آنها را از هم جدا می‌کند پلی بسازد.»
انتخاب یک شی به طور کلی در چنین رویکردی می‌تواند طبق دو شیوه انجام گیرد:
الف) یا ذهنیت، اشیایی را که قبلا وجود دارند انتخاب می‌کند تا خود را در آنها منعکس سازد و به واسطه آنها خود را ظاهر سازد، توجهی که به وسیله این اشیا ایجاد می‌شود، ریشه در تمایلات ضمیر پنهان فرد دارد که این انتخاب را انجام می‌دهد، و همین امر خاستگاه‌های روانکاوی را در سوررئالیسم به خوبی نمایان می‌سازد: «شی طبیعی، شی خراب شده، شی پیدا شده، شی ریاضی و شی ناخواسته…» در چنین مواردی، تمایلات، خاطرات و رویاها، و اشتغالات لحظه‌ای مانند عناصر فوق عمل میکنند، به‌طوری که شی‌ای که بطور تصادفی در برابر ما قرار گرفته است، ناگهان گویا می‌شود و به نظر می‌رسد که رابطه نزدیکی با فرد دارد. در ورای دلالت بلافصلش، امکانات تازه‌ای ظهور می‌کند و این کشف مداوم فراتر از زندگی ظاهری شی که معمولا حدی دارد، صعود می‌کند.
ب) یا برعکس، فرد در زیر بار مقتضیات درونی خویش به نحوی مجبور می‌شود که به نوعی منظره رویایی و یا وهمی جنبه مادی بدهد، به این قصد که برای ارضا احساس ضرورت، به آنچه اشتیاق او طلب می‌کرد، جنبه واقعی بدهد. پس سخن از فراهم آوردن امکان زندگی برای آن چیزی است که صرفا خیالی بوده است!
قسمت قبل از خلاصه کتاب مکتب های ادبی را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
از نارسیسیسم سالوادور دالی تا اشعار کیریکو | خلاصه کتاب مکتب‌های ادبی
از نارسیسیسم سالوادور دالی تا اشعار کیریکو خلاصه کتاب مکتب‌های ادبی | قسمت دوم تألیف و ترجمه : رضا سید حسینی | نشر نگاه سایت تندیس تلخیص میثم تقی خانی در شماره پیش به شرح نظریات برتون، نوع زیبایی شناسی سورریالیسم و نوع راهبردی که در اندیشه‌ها و نظریه های آنها اشاره شده پرداختیم که وجه مشترک شعر کلامی و شعر تجسمی را در سورریالیسم توجیه می‌کند. برتون ادامه می دهد: «حقیقت این است که شعر در نقاشی، میدان عمل وسیعتری […]
