نمایشگاه منتخب دی ماه
نمایشگاه انفرادی نقاشی
عنوان: هیچکجا
هنرمند: محمد خلیلی
گالری طراحان آزاد
چندوقت است اینجایم؟ عجب سوالی، اغلب این را از خود پرسیده ام، و اغلب جواب داده ام، یک ساعت، یک ماه، یک سال، یک قرن، بسته به این که منظورم چه بوده، از اینجا، و من، و بودن، و من […] هیچ وقت خیلی عوض نشدم، فقط اینجاست که انگار گاهی عوض می شود.
…………………………………………………
چه کسی همه ی چیزهایی را که می دانم یادم داده، خودم تنها، در آن سال های سرگردانی، همه را از طبیعت دریافته ام، …
………………………………………………….
خوب می دانم، هیچ کس اینجا نیست، نه من و نه هیچ کس دیگر، اما بهتر است بعضی چیزها ناگفته بماند،پس چیزی نمی گویم. جایی دیگر شاید، با کمال میل، جایی دیگر، آیا چنین اینجای بیکرانی می تواند جای دیگری هم داشته باشد؟
………………………………………………..
با چنین چشم اندازهایی است که می خواهند وادارت کنند صبور باشی، در حالی که صبوری، و آرام، جایی به نحوی آرام، چه آرامشی اینجا، آهان این شد فکر بکر، راستی چه آرام است اینجا، و چه حس خوبی دارم من، و چه ساکتم، همین حالا شروع خواهم کرد، خواهم گفت چه آرامش و سکوتی، که هرگز چیزی آن را نشکسته، هرگز چیزی آنرا نخواهد شکست، …
………………………………………………..
اثر، می خواهد اثر بگذارد، آری، مثل آنچه هوا بین برگ ها می گذارد، بین چمن، بین ماسه ها، با این است که می خواهد زندگی بسازد، اما به زودی به پایان می رسد، دیگر چندان طول نمی کشد، زندگی‌ای نخواهد بود، زندگی ای نبوده است، سکوت می شود، هوایی ساکن که روزی لحظه ای به لرزه در آمد، غبار مختصری که دمی باریدن گرفت.
…………………………………………………
اگر روزی اینجا می بود، اینجا که نه روزی هست، نه جایی هست، وجودی ناشدنی زاده ی صدایی ناممکن، و طلیعه ی روشنایی، باز همه چیز ساکت و خالی و تیره می بود، مثل حالا، مثل آینده ی نزدیک، که همه چیز به پایان رسیده باشد،…
از کتاب “متن هایی برای هیچ” ، ساموئل بکت، ترجمه علی رضا طاهری عراقی، نشر نی، چاپ چهارم، تهران، ۱۳۸۸
