دنیاگردی مجله تندیس شماره ۳۶۵
برگردان سجاد عمادی
پیونگ یانگ در تصاویر عکاس هلندی
امستردام، هلند: بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ عکاس هلندی، ادو هارتمن، چهار بار از کره شمالی دیدن کرد. اشتیاق او به این کشورِ بسته، تا حدودی متاثر از تصویر یک طرفه‌ای که غرب از آن دارد برانگیخته شده بود. همه ما با عکس‌های تبلیغاتی رهبر فعلی کره شمالی، کیم جونگ اون، و با تصاویر گوینده‌های اخبار در حال قرائت بیانیه‌های تهدیدآمیز درباره برنامه هسته‌ای این کشور آشنا هستیم. این تصاویر بواسطه ارزش‌های خبری یا تبلیغی‌شان همیشه رنگ و بوی سیاسی دارند، و ما تقریبا هیچ چیز از زندگی روزمره مردم کره شمالی نمی‌بینیم. پس از اتمام مراحل آمادگی طولانی و فشرده، در سال ۲۰۱۴ هارتمن اولین گذرنامه و اجازه‌نامه رسمی‌اش برای عکاسی در پایتخت کره را دریافت کرد. 
البته عکاسی باید با رعایت قوانین سختگیرانه و زیر نظر مراقبین انجام می‌شد. پس از ویرانی مطلق پیونگ یانگ در طول جنگ کره(۱۹۵۰-۱۹۵۳)، دولت، این شهر را به عنوان یک آرمانشهر نمونه از نو ساخت، تا پیام سوسیالیسم و پیشرفت را در هر گوشه‌اش مخابره کند. در پیونگ یانگ به صورت مستمر به ساکنین شهر همت و خواست بلند رژیم برای رسیدن به عالی‌ترین حد جامعه سوسیالیستی یادآوری می‌شود؛ یادبودهایی به سبک رئالیسم سوسیالیستی موفقیت‌های انقلابی را گرامی می‌دارند، شعارهای تبلیغاتی روی پوسترها و ساختمان‌ها دیده می‌شود، بلندگوها تبلیغات حزب حاکم را پخش می‌کنند، و چهره رهبران گذشته و کنونی کشور همه جا دیده می‌شود.
امروز، در سال ۲۰۱۷، شهر به گونه‌ای است که گویی زمان در آن متوقف شده است. در بهار ۲۰۱۵، گالری Huis Marseille عکس‌هایی از مجموعه اول هارتمن را نمایش داده بود، که بر معماری شهر به عنوان مبلغ ایدئولوژی تمرکز داشت. در این مجموعه دوم و نهایی، هارتمن به شکل عمیق‌تری زندگی روزمره مردمی که در این گوشه جدا افتاده جهان زندگی می‌کنند را کاوش کرده است.او از یک دوربین ۳۶۰ درجه بهره می‌گیرد تا به بینندگان تصویر روشنی از حس زندگی کردن، برای روزهای متوالی، در این محیط را ارائه دهد. مخاطبان به این فکر خواهند کرد که آیا ساکنین پیونگ یانگ آموزش دیده‌اند تا همانند یک هنرپیشه در دکوری که اطرافشان ساخته شده حرکت کنند؛ نه تنها در رژه‌های بزرگ و موزونشان، بلکه همچنین در زندگی روزمره. فیلم‌های هارتمن از شب‌های پایتخت، میدان‌ها وخیابان‌های تقریبا خالی و خلوت را نمایش می‌دهد. اما در نیمه شب هنوز بلندگوها در حال پخش موسیقی یکی از اپراهای انقلابی هستند. هر چیزی که خارجی‌ها از کره شمالی می‌بینند به شدت دستکاری و تنظیم شده است و هارتمن عکس‌هایش را زیر نظر چشمان مراقب دو راهنمایش می‌گرفت. علیرغم این نظارت و محدودیت او بارها موفق شد بر جنبه‌هایی که مورد نظرش بود تمرکز کند. 
وی تصمیم گرفت از یک روش کار کُند استفاده نماید، با یک دوربین دیجیتال متوسط و یک سه پایه. این کار به هنرمند و مخاطبان اجازه می‌دهد سوژه‌ها را با جزییات زیاد مشاهده کنند. با در نظر گرفتن یک فاصله مشخص، هارتمن واقعا فضای بیشتری را ایجاد کرده است؛ فضا برای جزییات تا جای خود را در کلیت تصویر پیدا کنند، و فضا برای بینندگان تا تعابیر و برداشت خود را شکل دهند. جدیت مشاهدات هارتمن به ثبت دقیق، و تصاویر برانگیزاننده‌ای ختم شده که همزمان پر عظمت و خودمانی‌اند. برای هارتمن، یکی از مضامین اصلی، رابطه میان معماری پر ابهت و دولتی پیونگ یانگ و ساکنین آن است، که عموما ناشناس هستند و در ازدحام جمعیت بلعیده شده‌اند. در تصاویر سیستم متروی شهر، مسافران واقعا به شکل یک توده در هم ادغام شده‌اند؛ سرعت‌های نسبتا پایین شاتر، آنها را به شکل یک کل واحد پرتلالو درآورده است. در جدیدترین مجموعه‌اش اما هارتمن کوشیده افراد را از گروه و دکوراسیون شهر جدا کند. پرتره‌ها، ساکنین مرتب و منظمی را نشان می‌دهند که همیشه در فضای عمومی هستند و اغلب لباس کار به تن دارند. ادو هارتمن (متولد ۱۹۷۳، لاهه) در آکادمی سلطنتی هنر لاهه تحصیل کرده است. در سال ۲۰۱۲ او کتابی را به نام «اینجاست خانه من» منتشر کرد. این کتاب دربرگیرنده عکس‌هایی برگرفته از یک مجموعه تکان‌دهنده شخصی است که هارتمن از خانه پدری‌اش گرفته، بیش از بیست سال پس از آنکه به همراه مادر و برادرش از آن گریخته بودند. عکس‌های پیونگ یانگ همچنین در موزه هنر سئول کره جنوبی و خانه فرهنگ کولیمای پیونگ یانگ به نمایش درآمده و هارتمن را تبدیل به نخستین عکاس غربی می‌کند که پروژه مستقلش در کره شمالی نمایش داده شده است.
www.huismarseille.nl
نمایشگاه هنرمند خیابانی SWOON در چین
شانگهای، چین: گالری Danysz برای نخستین بار در آسیا نگاه انسانی و بشردوستانه هنرمند مشهور SWOON _ با نام اصلی کلدونیا کری_ را طی نمایشگاهی مورد توجه قرار می‌دهد. SWOON که این روزها به عنوان یکی از مهم‌ترین هنرمندان خیابانی شناخته می‌شود، اولین کارهایش را بر دیوارهای بروکلین می‌چسباند. از همان ابتدا اشکال و پیکره‌های بریده شده از کاغذ و پلی‌استر او برای ظرافت و جزییات زیادشان برجسته بودند. SWOON که در فلوریدا بزرگ شده است، در ۱۹ سالگی به نیویورک رفت تا در انستیتو پرت به تحصیل هنر بپردازد. او دیوارهای بروکلین را تسخیر کرد و هنرش به زودی در سراسر جهان دیده شد. وی جنبه ناپایدار و بداهه هنر خیابانی و آسیب‌پذیر بودن کار را دوست دارد که آن را بسیار شکننده و شاعرانه می‌کند. آثار او در موما، تیت و دیگر موزه‌های مهم جهان به نمایش درآمده‌اند. SWOON از منابع و فرهنگ‌های متعدد و مردم الهام می‌گیرد. همه این منابع، از تئاتر سایه اندونزی تا کاریکاتورهای قرن نوزدهمی دومیه و اینستالیشن‌های معاصر گوردون ماتا کلارک، آثار او را بسیار غنی می‌کنند. کار او از یک برخورد آغاز می‌شود. مردم و افراد الهام‌بخشی که به آنها برمی‌خورد، سوژه‌های مورد علاقه او می‌شوند. عکس‌های مردان، زنان و کودکان ناشناس که در طول سفر آنها را می‌بیند به شکل طراحی‌های دقیق در می‌آیند. آنها نمادی از لحظات زندگی هستند و در قالب پرتره‌های بزرگی ارائه می‌شوند که در جهان عادی غوطه‌ور شده و از آن خارج می‌شوند. همانند یک شعر، هر یک از آثار SWOON یک رابطه، یک داستان یا تجربه زیسته را بازگو می‌کند. هنرمند جنبش‌های انسان‌دوستانه بسیاری در سراسر جهان را مورد حمایت قرار داده است، که پیام صلح با اراده‌ای مستحکم برای ساختن جهانی بهتر را می‌رساند. او به قدرت کار گروهی برای بهتر کردن شرایط زندگی ایمان دارد، و از نظر او «کار در یک گروه روحیه دیگران را افزایش می‌دهد.» SWOON به مردم هاییتی پس از زلزله مخرب ۲۰۱۰ یاری رساند. او از سال ۲۰۰۶، با قایقی ساخته شده از اشیا بازیافتی دریاها را سیر کرده است. برای این نمایشگاه در چین مجموعه‌ای از کارهای روی کاغذ و پلی استر و یک کار ویژه فضای گالری به نمایش درآمده است.
http://magdagallery.com
دلقک‌های راندینون در گالری آرکن
کپنهاگ، دانمارک: دلقک‌هایی با کلاه‌های کج و لباس‌های شاد و درخشان؛ اینها ۴۵ مجسمه در اندازه طبیعی هستند که به عنوان بخشی از جدیدترین نمایشگاه انفرادی ستاره دنیای هنر، اوگو راندینون، به گالری آرکن منتقل خواهند شد. این هنرمند مشهور بین‌المللی سوییسی کارهای شاد و متفکرانه‌ای می‌آفریند که با قلب و ذهن ارتباط برقرار می‌کنند؛ پیام‌های نئونی با رنگ‌های رنگین‌کمانی، برج‌هایی از تخته سنگ‌های روی هم قرار گرفته در صحرای نوادا، و دلقک‌های سودازده. از ۱۶ دسامبر چیدمان جذاب راندینون با عنوان «واژگان تنهایی» محوطه ۱۵۰ متری فضای Art Axis را اشغال می‌کند. در چیدمان راندینون شما به یک منظره رویایی با رنگ‌های درخشان پا می‌گذارید که ۴۵ پیکره انسان در لباس کامل دلقک‌ها آن را اشغال کرده‌اند. این مجسمه‌ها از مدل‌های مرد و زن قالب‌گیری شده‌اند. معمولا دلقک‌ها شاد، پر انرژی و سرگرم کننده‌اند، اما اینجا آنها درست برعکس هستند؛ خسته و منفعل. «واژگان تنهایی» پرتره‌ای از یک شخص واحد در طول یک روز است که در قالب ۴۵ کنش نمایش داده شده است. هر دلقک جانشینی برای یکی از این کنش‌هاست و با یک فعل زمان حال نامگذاری شده است و در کنار هم یک چرخه ۲۴ ساعته بی‌پایان را شکل می‌دهند؛ عناوینی همچون نفس کشیدن، شنیدن، قدم زدن، خوردن، خواندن، عشق ورزیدن و غیره. نمایشگاه با همکاری تنگاتنگ هنرمند خلق شده و او با دقت هر اثر را در یک جریان سیال جای داده است که از بازدیدکننده دعوت می‌کند تا در میان این منظره رویاییِ سرزنده قدم بزند. در کنار «واژگان تنهایی» نمایشگاه شامل چندین کار بزرگ مهم دیگر هم می‌شود. از جمله اثری با عنوان wind moon(2011)؛ یک درخت آلومینیومی شش متری لعاب کاری شده که از یک درخت ۲۰۰۰ ساله زیتون قالب‌گیری شده است. اوگو راندینون در سال ۱۹۶۴ از والدینی ایتالیایی در شهر تفریحی برونن سوییس متولد شده است. او در ۱۹۸۳ به زوریخ رفت تا به عنوان دستیار هرمان نیچ فعالیت کند و از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۰ در دانشگاه هنرهای کاربردی وین تحصیل کرده است. از سال ۱۹۹۸ راندینون به نیویورک نقل مکان کرد و هم اکنون در همین شهر زندگی و کار می‌کند.
www.uk.arken.dk
نمایشگاه پرتره‌های کلندِریان در زوریخ
زوریخ، سوییس: گالری پیتر کیلکمن پنجمین نمایشگاه انفرادی هنرمند امریکایی، رافی کلندِریان را برگزار می‌کند. کلندریان در سال ۱۹۸۱ در لس‌انجلس به دنیا آمده است و این کلان شهر کالیفرنیا اکنون مرکز تولیدات هنری اوست. طراحی‌ها و نقاشی‌های کلندریان امکانات ژانر پرتره و گستره میان واقعیت و خیال شاعرانه را می‌کاوند. پرتره‌های کلندریان همانند پنجره‌ای به جهان کوچک شخصی او هستند. دوستان، اعضای خانواده و افرادی که شخصا با آنها ارتباط دارد و یا آشناهایی از دنیای هنر همانند نوازنده‌ها، نویسندهها و شاعران، بازیگران اصلی فضاهای داخلی کار او هستند. فضاهایی که در این مجموعه جدید بسیار ساده و بی‌پیرایه‌اند؛ یک صندلی ظریف، یک اتاق ساده خالی، ترکیبی که با سادگی‌اش کنجکاوی بیننده را به سمت مدلی که در مرکز قرار گرفته هدایت می‌کند. همزمان، اشتیاق وافر هنرمند به جزییات در هر گوشه و هر سطح تصویر قابل لمس است. در نقاشی‌های کلندریان رنگ‌های قدرتمند و تند و نقوش هندسی نامعمول همه جا دیده می‌شود؛ نقوشی که همدیگر را جذب و دفع می‌کنند. راه راه‌های شلوغ و چهارخانه‌های روی پارچه‌های نقاشی شده، به هنرمند ابزاری برای دستیابی به انتزاع و دگرگونی اشکال می‌دهد. در کار «شنتی»، این پوشش مرد جوان و تمرکز شدید روی آن است که موجب جدا شدنش از پس‌زمینه می‌شود. قرمز سیر پیراهن او با چهارخانه آبی، در تضاد با ساختار متلاطم بافت دیوار پشتی قرار می‌گیرد. کلندریان اغلب روی کارهای از پیش موجودش دوباره نقاشی می‌کند و سپس این لایه جدید رنگ را می‌خراشد تا قسمت‌های خاصی از تصویر دوباره ظاهر شوند. در نتیجه این کار، چنین به نظر می‌رسد که پیکره‌ها در بخش‌هایی با پس‌زمینه یکی می‌شوند و یا به شدت از آن بیرون می‌زنند. در این مجموعه علیرغم دریچه‌هایی که به فضای کارگاه هنرمند گشوده شده، چشم مخاطب مکررا به چهره سوژه باز می‌گردد، و سیما و حالات صورت او را مورد بررسی قرار می‌دهد که خیال‌اندیش، آرام و گاهی مبارزه طلبانه به سوی هنرمند می‌نگرد. کلندریان در دانشگاه یو‌سی‌ال‌اِی زیر نظر اساتیدی نظیر لورا اُوِنز و یوتاکا سون در رشته نقاشی تحصیل کرده است.
www.peterkilchmann.com
دنیاگردی شماره قبل را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
سنگینی تاریخ بر دوش هنرمندان امروز
دنیاگردی مجله تندیس شماره ۳۶۴ برگردان: سجاد عمادی واکنش مایلز الدریج به آثار دیگر هنرمندان در نمایشگاه «به سبکِ» لندن، انگلیس: گالری لیندزی اینگرام میزبانی نمایشگاهی از کارهای عکاس شهیر بریتانیایی، مایلز اُلدریج، را بر عهده دارد. این نمایشگاه با عنوان «به سبکِ» (after) واکنش الدریج به آثار هنرمندان، مائوریتزیو کاتلان، هارلند میلر و گیلبرت و جورج است. همراه نمایشگاه کاتالوگی با مقاله مایکل بِرِیسوِل هم منتشر خواهد شد. الدریج عکاسی است که برای صحنه‌آرایی‌های پیچیده‌اش شناخته می‌شود، که کیفیت […]
