به بهانه جدیدترین آثار عکس و سریگرافی ابراهیم حقیقی در گالری گلستان
سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر
آن نسل هنرمندان ایران در عرصه‌های مختلف که اینک پس از بیش از نیم قرن تجربه هنوز با قدرت و جدیت به تولید و نمایش آثارش مشغولند را باید نسلی دانست که از دل ایده‌آل‌گرایی سال‌های اواخر دهه بیست ایران متولد شدند، نسلی که همه چیز را جدی گرفتند و بسیار کوشیدند و تا هستند انرژی پرشورشان فضای هنر و فرهنگ را سیراب میکند باید قدرشان را دانست.
ابراهیم حقیقی از زمره اساتیدی است که نامش بیشتر در حوزه طراحی گرافیک شنیده شده، هرچند او عکاس، فیلم‌ساز، تصویرگر و معمار نیز هست. او از سال‌های اواخر دهه ۴۰ به طراحی کتاب، مجله، لوگو به همراه طراحی صحنه برای فیلم‌ها و سریال‌های مختلف، ساخت تیتراژ، ساخت فیلم کوتاه و …مشغول بوده‌است، علاوه بر اینکه او جزء هیئت موسسین انجمن صنفی طراحان گرافیک است و مدرس دانشگاه که تا کنون خیل عظیمی هنرمند و طراح تربیت کرده‌است.
در چندسال اخیر شاهد برگزاری نمایشگاه‌های عکس او بوده‌ایم، و دو تا نمایشگاه در این مجموعه از همه شاخص‌ترند، اولی نمایشگاهی که در آن حقیقی تصاویر تخت و گرافیکی را در کنار شاهکارهای معماری اسلامی به چالشی عکاسانه دعوت نمود و در آن در مرز میان گرافیک و عکاسی راه پیمود. و دیگری مجموعه اخیر در گالری گلستان که مشتمل بر ۳۰ قطعه اثر در دو تکنیک عکس و سریگرافی یا همان چاپ سیلک هستند.
این نمایشگاه با عنوان « خانه ابری» به شعری از نیما یوشیج اشاره میکند. و تمام آثار که شامل ۲۳ عکس و ۱۷ اثر چاپ سیلک اسکرین یا سریگرافی است نیز با حال و هوای اشعار نیما کار شده‌اند. فضای سبز و مه‌آلود جنگل‌های شمال، سبزی و در هم تنیدگی خیال‌گونه آثار حقیقی را به اشعار نیما یوشیج پیوند می‌زند.
روی تصاویر نیز بخش‌هایی از اشعار نیما و یا نوشته‌هایی شعرگونه، دیده می‌شوند که در نوشتار آن از فونت دست نویسی ابداعی خود او بهره گرفته شده. نوشتارهایی با منحنی‌های بسیار و رها که بر گوشه‌ای از تصاویر قرار گرفته‌اند و بر رابطه این فضای ابری ساده با شعر تاکید می‌ورزند.
حقیقی همه آثار از جمله عکس و سریرافی را با لحنی نقاشانه ارائه می‌دهد به نحوی که تصاویر منظره به نقاشی آبرنگ نزدیک شوند استفاده از حواشی با رد قلم‌مو و چاپ روی مقوا به عکس‌ها ظاهری مات شده و دستی می‌دهد، به نحوی که گویی با یک تکنیک چاپ دستی مانند گام بیکرومات رنگی کار شده باشند، که البته چنین نیست، اما توجه به این زیبایی‌شناسی کلاسیک و نقاشانه هم به آثار جنبه‌ای رومانتیک و شاعرانه و هم جنبه نوستالژیک داده‌است.
رد حرکت قلم‌مویی که با حرکت رنگ‌ها در خاکستری و موی یال اسب در سبز چرک همخوانی دارد.
حقیقی در این مجموعه به طور اخص نوعی دلتنگی طبیعت و جهان رازآلود بدوی را از خود بروز می‌دهد، از این رو نیز هست که در هیچ یک از تصاویرانسان دیده نمی‌شود بلکه انسان مانند روحی سرکش در کالبد اسب‌هایی وحشی و رها نمودار شده که در تصویر در حال دویدن هستند.
وجه تمایز آثار سریگرافی با عکس‌ها نیز در برهم نمایی رنگ‌ها و غلظت و فام آن است، زیرا با شدت بخشیدن به رنگ‌ها، در آثار چاپ، از فضای خاکستری باقی آثارفاصله گرفته و به تصاویر انتزاعی نزدیک شده‌است.
ابراهیم حقیقی در پس ۳۰ سال تجربه با عکاسی و خط‌نگاره، این بار این دو عنصر را با یکدیگر ترکیب نموده‌است. به عبارتی نیز می‌توان گفت که این پروژه در امتداد پروژه‌های دیگر او در کار با شاعران ادب پارسی است، پیش از این او مجموعه اشعار حافظ را بر بوم نهاده بود و اینک آثار نیما یوشیج که البته در کنار نوشتار، عکس نیز به آن اضافه شده‌است.
حقیقی در عکس‌ها به دنبال القای حس مستقل عکاسانه نیست بلکه بیشتر درهم آمیختن هارمونیک و هماهنگ احساسات شاعرانه نوشتاری و تصویری را به تماشا می‌گذارد. او در این کارنما بیشتر از آن که دغدغه را از تصویر بگیرد، از شعر می‌آورد و همین امر نیز به آثار او لحنی آرام و درون‌گرایانه داده‌اند و تصاویرش را معطوف به برانگیختن قدرتمند حواس مخاطب می‌گرداند که در عین انتظار برای باران در هوای غمگین و مه‌آلود طبیعت فرو می‌رود. به نحوی که گویی شاعر آن را احساس کرده‌است و یا توسط مخاطب از دل این مناظر زنده شده و دورباره سروده می‌شوند، که استفاده به جا از متریال و تکنیک قدیمی‌نما و نقاشی گونه به تقویت این حس کمک شایانی نموده است. آثار او در این نمایشگاه، یادآور حس ژرف و رنگ سبز تیره جنگل‌های شمال هستند، گویی این جنگل‌ها همان ژرفای درون هنرمندند که جزئی از آن را برای چشمان ما تصویر کرده‌است.
نقد نمایشگاه های دیگر به قلم مریم روشن فکر را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
چهره لُمپنیزم معاصر | گفتگو با هنگامه عابدین
نگاهی به مجموعه «جدی نگیر» در گفتگویی با هنگامه عابدین سایت تندیس: مریم روشن‌فکر چهره لُمپنیزم معاصر در پس ترافیک یک روز شلوغ کاری، پس از گذشتن از خیابان‌هایی که روزی سرسبزترین باغ‌های شهر تهران را در خود جای داده بودند، به دیدن نمایشگاه هنگامه عابدین می‌روم، مجموعه‌ای با عنوان «جدی‌نگیر» که در گالری گلستان به تماشا گذاشته شده‌است. عابدین نقاشی است با سابقه‌ای طولانی شامل چهار نمایشگاه انفرادی و چندین نمایشگاه گروهی و همکاری پیوسته و مستمر با انجمن […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
سعیده افروخته | معنای درونی یک شهر
سعیده افروخته | معنای درونی یک شهر نقدی بر نمایشگاه شهر: باززایی، در گالری هپتا سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر شهرها بیش از اینکه صرفا جایی برای زندگی باشند یک مفهوم کلی هستند، مفهومی عمومی با لایه‌های بسیار، هر شهری از تعداد بیشماری از نمادها و نشانه‌های فرهنگی به اضافه رنگ‌ها، بوها و حس‌ها تشکیل شده‌است. معنایی که ما از شهر داریم اغلب به همین خاطره‌های ثبت شده توسط حواس پنجگانه و تعداد بیشتری احساسات برانگیخته ذهنی مربوط […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
حمید هادی نژاد با حفره‌های چهارگوش فراموشی
حفره های چهارگوش فراموشی نقدی بر نمایشگاه سیاه چاله های زمینه حمید هادی نژاد نگارخانه ثالث سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر گالری ثالث در نمایشگاهی که گذشت، میزبان آثاری از حمید هادی‌نژاد بود. هادی‌نژاد مجموعه‌ای از سیاه‌چاله‌های خود را به گالری آورده و بر دیوارها چیده‌است. هنگام مواجهه با آثارش اولین چیزی که دیده می‌شود، استحکامی ساختاری است که مخاطب را در برابر گریز یا بی‌توجهیی فلج میکند. آثار او به معنای واقعی کلمه «چشم-گیر» هستند، خاصه اینکه […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
یحیی دهقانپور نگاه تیزبین و عکاسانه موبایلی
یحیی دهقانپور نگاه تیزبین و عکاسانه موبایلی نگاهی به نمایشگاه عکاسی یحیی دهقانپور در گالری آران سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر یحیی دهقانپور معلم محبوب عکاسی سه نسل از عکاسان ایران امروز است. استادی از نسل عکاسان خیابانی که لحن عکاسانی مانند لی فریدلندر، رابرت فرانک و وینو گرند را دارد و اوست که این اسطوره‌ها را به عکاسان ایرانی معرفی کرده‌است. دهقانپور در معیت احمد عالی از زمره افرادی بودند که از ابتدا عکاسی را با دید هنری […]
