بازار عکاسی حقیقتا چقدر پیشرفت کرده است؟
چهار نتیجهگیری بر مبنای دادههای به دست آمده از حراجهای عکس در فصل بهار | قسمت اول
سایت تندیس ترجمه معصومه شیخی
بازار عکاسی با توجه به نمودارهای فروش پس از به اوج رسیدن در سال ۲۰۱۳، مجددا به سال ۲۰۱۰ و سطح پایین فروش خود بازگشته است که این تازه آغاز بخشی از ماجراست.
فهرست اخیر حراج عکس بهارهی نیویورک همچنان قابل توجه است، اما دیده شدن آنها بیشتر مرهون در دسترس بودن آنها است تا مقدار سودی که ایجاد کردند. پس از رسیدن به اوج در سال ۲۰۱۳، فروش عکس دوباره پایین آمده است.
حامیان عکاسی ممکن است نتایج را منطقی تلقی کنند، پیش از اینکه به فضای گستردهای که برای رشد و ارزش عظیمی که همچنان باید توسط خریداران کشف شود اشاره کنند. منتقدان باید برای تمرکز کردن روی عملکرد این دستهبندی حتا نسبت به انتظارات حداقلی و کوتاهمدت توجیه شوند. زیرا با شکست تعدادی از آثاری که انتظار بالایی از آنها میرفت، اعتماد آنان کمرنگ شده است؛ مانند فرزندان کوزکو در پرو از اروینگ پن (۱۹۴۸)، که در ۶ آوریل در بونامز روی آن سرمایهگذاری شده بود. مثل همیشه، بسته به دیدگاه و انگیزههای افراد، در هر داستانی دو طرف وجود دارند.
به همین منظور جهت روشن کردن نتایج و وضعیت کنونی بازار عکاسی، ما دادههای تاریخی حراجهای عکاسی را در ماههای مارس و آوریل سالهای ۲۰۱۰ به بعد، بررسی کردیم و در نتیجه گرایشهای قابل توجهی برای مطالعهی گفتوگوهای بازار به دست آمدند.
پارامترهای درنظرگرفته شده:
- نمودارهای زیر نتایج مراکز مزایدهی کریستیز، ساتبیز، فیلیپس و بونامز را پوشش میدهند.
- دادهّها از تمام مراکز مزایده با کلمهی «عکاسی» در عنوان آنها به دست آمده و همچنین سه مرکز مزایدهی اضافی که در آنها اکثریت قریب به اتفاق آثار ارائه شده عکاسی بودند.
- تقریبا تمام مزایدهها در این مجموعه، داده فروشهای حضوری بودند که در نیویورک اتفاق افتادند. استثناها یا به صورت آنلاین یا خارج از کشور انجام شدند، اما همهی آنها در ماهّهای مارس و آوریل سال مذکور اتفاق افتادند.
- تمام دادهها فروشهای گزارش شده و نه لزوما پرداختهای نهایی پیشنهاد دهندههای برنده را نشان میدهند.
- تمام ارزش حراجیها به دلار آمریکا بیان شدهاند و شامل حق بیمهی خریدار میشود.
- تمام دادهها تا تاریخ ۱۳ آوریل ۲۰۱۸ بهروز شده و از طرف پایگاه دادهی قیمت آرتنت و گزارشهای تحلیلی آرتنت میباشد.
در این متن، به چهار نکتهی اصلی با توجه به این دادهها دست پیدا میکنیم.
- بازار عکاسی به سطح سال ۲۰۱۰ بازگشته است
عکسها در نه دورهی اخیر حراجیها تغییرات زیادی را تجربه کردهاند. پس از افزایشهای خوب در سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، عکاسی در سال ۲۰۱۳ به شکل عمودی بالا رفته و به دلیل پیشرفت سال به سال ۴۰ درصدی، به اوج ۳۰٫۶میلیون دلاری در کل حراجیها رسیده است.
بخشی از این افزایش ناگهانی ممکن است به تعدادی از فروشهای رکوردشکن نسبت داده شود. دو حراج بهارهی عکاسی کریستیز بهتنهایی مسبب تقریبا نیمی از این جهش در سال ۲۰۱۳ بوده است.
اولین حراج، از یک مجموعه عکس خصوصی از عکسهای مدرنیستی، بیش از ۷.۵میلیون دلار فروش داشته است که ۱.۲میلیون دلار آن بابت یک عکس رکوردشکن از من رِی بوده است. یک روز بعد، حراجی عکس عادی این مرکز ۷.۲ میلیون دلار به دست آورد، که بخشی از آن به خاطر یک رکورد جدید به ارزش تقریبا ۶۶۴هزار دلار برای رابرت فرنک بود.
اما شکوه سال ۲۰۱۳ کوتاه مدت بود. دو سال پس از آن شاهد از دست دادن بازار تمام عایدات سالهای ۲۰۱۰ به بعد بودیم و سپس در سال ۲۰۱۶ یک افت ۳۳درصدی شدید وجود داشت که به توقف موقت ۱۲میلیون دلاری انجامید.
از آن به بعد به معنای واقعی کلمه فراز و نشیب وجود داشته است. بازار عکس در سال ۲۰۱۷ خود را بازیافت، پیش از آنکه امسال مجددا به رقم ۱۵.۸میلیون دلار برسد. نتایج تجمعی نشان میدهد که ما کمابیش در همان نقطهای هستیم که هشت سال پیش بودیم.
از نظر رشد، میتوان گفت که اوضاع بدتر از چیزی است که در نمودار دیده میشود. یک هشدار جدی این است که بونامز برگزاری حراجی عکس را در مارس و آوریل ۲۰۱۳ را شروع نکرد. به طور میانگین در این دورهی نمونه، این مرکز جدید در این جمع، کمی بیش از ۵۰۰هزار دلار به طور سالانه به فروش کل اضافه کرده است.
شاید اگر بونامز وارد بازی نشده بود، نتایج یکسانی در کریستیز، ساتبیز و یا فیلیپس محقق میشد. قابل توجه است که طی همین دوره، برخی آثار کمیاب و پرطرفدار عکاسان که ممکن بود به این رقمهای کلی افزوده شوند – مانند نمونههایی از سیندی شرمن، ریچارد پرینس و حتا ویلیام اگلستن – به جای اینکه در مزایدههای تخصصی عکاسی باشند در مزایدههای هنرهای معاصر قرار داشتند.
اما همچنین ممکن است فروشهای کلی عکسها پیش از اوج فروش، بسیار کمتر از پس از آن بوده باشد، اگر فروش کل تنها، از سه مرکز با فروش بیشتر به دست میآمد. چیزی که ما هرگز نخواهیم دانست.