نمایشگاه عکس حمید شمس

 شب‌نهه*
در میانه ی تاریکی‌، هر نوری خودنمایی می‌کند،
نوری که می تواند مشتاقانه و معتمدانه ما را به سمت خود بکشاند و یا با هیبتی آرام وجودمان را تهدید کند.
تجربه مواجهه با انوار و ظلمات در گوشه کنار شهر تجسد می‌یابد.‌‌
آن قدری زیبا که توجه ما را به خود معطوف کند و آنقدری فهم ناشدنی که ما را به آشوب دچار سازد.

*[صفت. قدیمی] [šabna(e)he] آنچه شبانه در زیرزمین پنهان کنند.

                                                                                          

Onearthed*
In the heart of darkness any light is favored.
The presence of a tranquil illumination; at times attractive and trustworthy, and at other times, threatening and disconcerting.
It is the intense experience of the complementing opposites in every corner of the city at night that seems to challenge our perception. Our perception of what could appear appealing or distressing, while both are incomplete.* It is a play of words with the actual word Unearth (meaning: to discover and find by excavating or searching the earth)