هرمز همتیان از تاثیر مجله تندیس بر جامعه تجسمی چه می‌گوید؟
گفتگوی اختصاصی سایت تندیس با اهالی هنر در اهمیت مجله تندیس
وب‌سایت تندیس در راستای اهمیتِ مجله‌ی تندیسی که از ابتدای سال ۹۷ هنوز منتشر نشده‌است و جایگاه آن در جامعه تجسمی ایران در بیش از یک دهه گذشته گفتگوهایی با هنرمندان و صاحب‌نظران این حوزه ترتیب داده است تا از خلالِ آن، هم نقش این مجله در طول سال‌های انتشارش مورد نقد و بررسی قرار گیرد و همچنین شاید مسیری برای خروج از این بن‌بست پیش پایِ دست‌اندرکاران این مجله گشوده شود.
این روزها مجلات تلاش دارند تا در کنار انتشار مجله، در فضای مجازی نیز فعال باشند. به نظر می‌رسد راه‌اندازی کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرامی عملی گریز ناپذیر است چرا که جذب مخاطب، دیگر مثل گذشته از راه‌های معمول امکان‌پذیر نیست.
فضای مجازی سایه‌‌ی خود را بر سر رسانه‌های قدیمی چون مجلات کاغذی انداخته و حتی به مرور آن‌ها را از میدان به در کرده است. حال راهکار تندیس چیست؟ آیا تمرکز تام و تمام بر فضای مجازی می‌تواند همان کارکردی را داشته باشد که مجله کاغذی تندیس داشت و مخاطبان حوزه‌ی تجسمی، تنها وب‌سایت این مجله را به عنوان جایگزینی برای مجله و یک مرجع رسمی هنرها دنبال کنند؟
این سؤال‌ها را با هرمز همتیان – مدیر گالری دستان- در میان گذاشتیم. او نظرش را در رابطه با این موضوع این‌گونه بیان می‌کند: مخاطب، مطلب خوب را هر جایی که باشد جست‌وجو می‌کند و می‌خواند؛ چه در مجله و چه در وب‌سایت. با این حال، خوب بود که نشریه‌ی کاغذی تندیس، کماکان منتشر می‌شد. مجله‌ی کاغذی برای همه‌ی ما یک حس نوستالژیک دارد. تندیس طی سال‌های فعالیتش، تأثیر خود را گذاشته و اطلاعات خوبی در آن چاپ شده است. امیدوارم که این روند ادامه داشته باشد و حداقل اگر چاپ کاغذی آن ادامه نیافت، مطالب آن به شکل دیگری در اختیار علاقه‌مندان قرار گیرد.
او قعطیِ انتشار مجله را فرصت خوبی می‌داند که باید به دید یک تولد دوباره به آن نگاه کرد و می‌افزاید: در حال حاضر دوهفته‌نامه‌ای به جز تندیس وجود ندارد و درصورتِ نبود تندیس، این خلا حس خواهد شد. مسلماً به دلیل پاره‌ای از مشکلات این مجله دیگر منتشر نمی‌شود ولی حالا که این اتفاق افتاده، می‌شود به عنوان یک فرصت به آن نگاه کرد. دنیا عوض شده و مردم همه از گوشی‌های همراه‌شان برای انتقال اطلاعات و خواندن مطالب استفاده میکنند. لزوماً این یک اتفاق بد نیست. می‌شود در آن فرصتی را دید. فکر می‌کنم بهتر است به این مسئله، به شکل یک تولد دوباره نگاه کرد. دست‌اندرکاران مجله سیاست‌گذاری خوبی دارند و هر تصمیمی که در این باره بگیرند، همه به آن احترام می‌گذاریم. به شخصه خوشحالم که مجله به صورت آنلاین دارد ادامه پیدا می‌کند.
همتیان جذب مخاطب بیشتر را در استفاده از تکنولوژی‌های جدید می‌داند و می‌گوید: بسیاری از مجلات به سمت اینترنتی شدن پیش رفته‌اند. بسیاری سعی میکنند کارهای جدیدی انجام دهند و تجربه‌های تازه‌تری کسب کنند. آن‌ها برای جذب بیشتر مخاطب در بخش سوشیال مدیا بیشتر کار میکنند. برخی از کارها را می‌توان روی صفحات مجازی انجام داد که در مجله‌ی کاغذی امکانی برای آن وجود ندارد.
این گالری‌دار با بیان اینکه فضای مجازی به تنهایی می‌تواند جای خالی مجله‌ی کاغذی را پُر کند، توضیح می‌دهد: در صفحات مجازی قابلیت جستجوگریِ بیشتری وجود دارد. فکر می‌کنم وب‌سایت مجله، و در کنار آن رسانه‌های جدیدی چون تلگرام و اَپ‌های مختلف می‌توانند به تنهایی جای خالی مجله کاغذی را پُر کنند. ما در یک دوره‌ی گذار به سر می‌بریم و هر روز شاهد آن هستیم که چگونه تأثیر این تکنولوژی‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود. من نمی‌توانم آینده را پیش‌بینی کنم ولی فکر می‌کنم اگر مجله تمرکزش را روی این مسئله بیشتر کند به احتمال زیاد می‌تواند موفق‌آمیز باشد.
او در پایان خاطرنشان می‌کند: همیشه بخشی از مجله مختصّ ریویوی نمایشگاه‌های مختلفی بود که برگزار می‌شدند. این قبیل نوشتن‌ها هنوز هم باید اتفاق بیفتد. اما مجله تندیس فقط به روزمرگی‌های حوزه تجسمی نمی‌پردازد و صرفاً گزارشگر رخدادهای روز نیست، بلکه به عنوان یک مرجعِ تحقیقی مورد استفاده پژوهشگران نیز قرار می‌گیرد. برای نمونه، مقالات بسیار خوبی منتشر می‌شد که در واقع پلتفرمی برای یک سری از جُستارهای تحقیقی خوب بودند. به نظر من یک سری از مقالاتی که مربوط به تاریخِ گالری‌ها بود، یکی از تأثیرگذارترین مطالبی بود که در مجله چاپ شد و از جالب‌ترین پروژه‌ها به شمار می‌رفت. امیدوارم در آینده این قبیل مطالب را بیشتر در تندیس بخوانیم.
گفتگوهای پیشین را در هیمن زمینه اینجا بخوانید:
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- معصومه مظفری از تاثیر مجله تندیس بر جامعه تجسمی چه می‌گوید؟
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- سعید شهلاپور از تاثیر مجله تندیس بر جامعه تجسمی چه می‌گوید؟
