رونق بازار هنر و رونمایی از اولین آرت فر تهران
آرت فر تیر، تیرماه ۹۷ در میانه نهمین حراج تهران گشایش می‌یابد
همزمان با انتشار خبر زیر پوستی و خاموش نهمین حراج تهران که قرار است در تیرماه انجام شود. خبرهایی نیز به همان میزان نامطمئن از آغاز به کار اولین آرت فر تهران با نام تیر به گوش می‌رسد.
این آرت‌فر که بنیانگذاری آن را هرمز همتیان مدیر و موسس مجموعه گالری دستان بر عهده داشته و مریم مجد از گالری اثر به عنوان مدیربنیاد آن را تاسیس کرده‌اند قرار است در تاریخ ۵ تا ۹ تیرماه در مجتمع آوا سنتر اقدسیه تهران کار خود را آغاز کند.
در ابتدا صحبت از حضور ۱۱ گالری در این بازار بود اما در وبسایت آرت فر که هنوز به طور کامل راه اندازی نشده‌است اینک عدد ۱۰ برای گالری‌های شرکت کننده دیده می‌شود.
تمرکز بر هنر معاصر جزء موارد تاکید این آرت فر است و هرمز همتیان در گفتگویی اعلام داشته هدف این آرت فر «تلاش برای نشان دادن تصویری واقعی‌تر از هنر امروز ایران است» این رویکرد در انتخاب هنرمندان و گالری‌ها مشهود است، نگاه به هنرمندان مطرح هنرمعاصر به جای هنرمندان پیشکسوت و تثبیت شده نشان می‌دهد آرت‌فر تیر سعی کرده همزمان با جلب نظر بازارهای بیرونی هنرمندان نسل جدیدتر را نیز به بازار داخلی معرفی کند.
همچنین توجه به همه مدیوم‌های هنری مانند نقاشی، مجسمه و عکس نیز از جمله ویژگی‌های آرت فر تیر محسوب می‌گردد.
اثر نیوشا توکلیانمجید فتحی‌زاده، محمد غزالی، نیوشا توکلیان، تیمو ناصری به همراه کامران یوسف زاده(وای زد کامی) از گالری آب‌انبار، وحید چمانی، فرناز ربیعی‌جاه، محمد طباطبایی، سپهر بختیار،محسن فولادپور از گالری شیرین و گالری اُ با آثار امید مشکسار، امید بازماندگان، محمد خلیل و سلف‌پرتره‌ای از شیده تامی از جمله اسامی هستند که در این آرت فر شرکت خواهند نمود.
اثر محمد طباطباییآرت فر تیر دربرنامه‌های خود قول برگزاری نشست‌های تخصصی و سخنرانی‌های مرتبط را نیز داده‌است.
اثر محسن فولادپوربا بالا رفتن قیمت ارز و برهم خوردن قدرت شرکت گالری‌های ایرانی در آرت فرها و بازارهای بین‌المللی شاید این راه‌حلی منطقی و ابتکاری به نظر برسد اما باید دید نتیجه نهایی چه می‌شود و این آرت فر چگونه می‌تواند اهداف خود مبنی بر ایجاد رونق در بازار هنر معاصر ایران به معنی واقعی کلمه را که شامل هنرمندان تثبیت شده و در حال پیشرفت معاصر می‌شوند تامین کند. همچنین چگونه این آرت فر می‌تواند روند متفاوت و مبتکرانه‌ای را در برابر رویکردهای سابقه‌دارتری مانند هفت‌نگاه و انواع آرت اکسپوها در پیش بگیرد. سوال اینجاست که آیا «تیر» می‌تواند استانداردهای ارائه هنر در ایران را جابه‌جا کند؟
