آتش‌سوزی دانشکده‌ی هنر گلسگو، نمادی شوم از تاریخ مکینتاش
آتش گیری کتابخانه‌ی دانشکده‌ی هنر گلسگو برای دومین بار
سایت تندیس ترجمه معصومه شیخی
دانشکده هنر گلسکو یکی از مهمترین بناهای معماری در اسکاتلند محسوب می‌شد و بر اساس طرحی از معمار معروف اسکاتلندی چارلز رنی مکینتاش ساخته شده بود.چارلز رنی مکینتاش متولد ژوئن ۱۸۶۸ در گلسگو، یکی مهمترین طراحی بود که بین هنر معاصر و معماری ارتباطی برقرار کرد که در حال حاضر نادیده گرفته می‌شود.
او ارتباط نزدیکی با زادگاهش دارد. گرچه، همواره این گونه نیست، و از بین رفتن بزرگترین اثر او – کتابخانه‌ی دانشکده‌ی هنر گلسگو – برای دومین بار، در یک حادثه‌ی آتش‌سوزی فاجعه‌آمیز می‌تواند به عنوان نشانه‌ای نه چندان خوب از رابطه‌ی گاها ناراحت و پراضطراب او با یک شهر در نظر گرفته شود که نهایتا در سال ۱۹۱۵ به دلیل نبودن شغل، آن را به مقصد لندن ترک کرد.
«Toshie» این طراح پیشگامِ ساختمان‌ها، مبلمان و منسوجات که خودش نیز در دهه‌ی ۱۸۸۰ در دانشکده‌ی هنر تحصیل کرد، طی سال‌هایی که بیشترین بهره‌وری را داشت، یعنی بین سال‌های ۱۸۹۶ و ۱۹۱۶، تاثیر بزرگی روی جنبش مدرن گذاشت.
فعالیت او در کنار سه هنرمند همکارش، همسرش، مارگارت مک‌دونالد، خواهرش، فرانسس و همسر فرانسس، هربرت مک‌نِر، به این شکل بود که این چهار نفر اغلب به شکل یک نیروی هنری دیده می‌شدند، که توسط مکینتاش رهبری می‌شد و با نام «چهار تنِ» گلسگو یا دانشکده‌ی ارواح شناخته می‌شدند.
او پس از پایان تحصیلاتش در دانشکده‌ی هنر، به عنوان یک نقشه‌کش، به شرکت معماریِ گلسکو به نام هانی‌مَن و کِپی پیوست و در آنجا تا درجه‌ی شریک شدن، رشد کرد، و سلیقه‌ی او در طراحی در بسیاری از ساختمان‌های این شرکت دیده می‌شود.
مکینتاش تعدادی چایخانه‌ی تحسین‌برانگیز به سبک مدرنیست ساخت که روی یک ظاهر کلی متمرکز بود که در آنها، معماری داخلی، مبلمان و نورپردازی و حتا لباس پیش‌خدمت‌ها را نیز طراحی کرده بود.
ویندی‌هیل، خانه‌ای که در سال ۱۹۰۱ درست بیرون از گلسگو ساخته شد و چهار سال پیش به حراج گذاشته شد، گواهی از طراحی بی‌نقص او است. همچنین هیل‌هاوس در هلِنزبورگ که در سال ۱۹۰۲ ساخته شد، دست‌نخورده و بدون تغییر باقی مانده است و بازدید عموم از آن آزاد است.
بازآفرینی خانه‌ی شخصی مکینتاش نیز در گالری هنر هانترین در دانشگاه گلسگو به نمایش گذاشته شده است.
با این حال، این طراح در اواسط قرن گذشته نادیده گرفته شده بود و اکثر آثار اصلی او که عمدتا در گلسگو یا اطراف آن ساخته شده بودند، از بین رفته‌اند.
هرچند، در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰، شهرت او به دلیل نوآوری‌ها و استعداد هنری‌اش، در سطح بین‌المللی افزایش یافت. میزتحریری که او در سال ۱۹۰۱ برای خودش طراحی کرده بود، در سال ۱۹۷۹، در مزایده‌ای، به ارزش ۸۹۲۰۰ پوند فروخته شد که قیمت آن رکوردی جهانی برای وسیله‌ای مدرن به حساب می‌آمد.
هر اتفاقی که برای این کتابخانه رخ دهد، همچنان می‌توان به طور گسترده از استعدادهای مکینتاش لذت برد. گرچه طرح او برای کلیسای جامع لیورپول پذیرفته نشد، اما اتاق‌ها و مبلمان متمایز او یا کپی‌های آنها به طور منظم روی صحنه نمایش مورد استفاده قرار می‌گیرند، برای نمونه در فیلم‌های اینسپشن و بلید رانر.
مکینتاش در سال ۱۹۲۸ به دلیل ابتلا به سرطان، در لندن از دنیا رفت.
