مجموعه هنر معاصر ، آثار هنرمندان شناخته شده ایرانی ساکن امریکا
فردگرایی فراتر از ملیت
سایت تندیس ترجمه نرگس بهروزیان
مجموعه هنر معاصر نمایشگاهی دوقسمتی به هنربانی شهرام کریمی در گالری مانا نیویورک بود که به هنر معاصر ایران و هنرمندانی پرداخت که آثارشان از نظر فرهنگی صریح و بیپرده نباشد، اما مضامین متقابل فرهنگی را مطرح کنند.
هنر قوی ترین شکل فردگرایی ست که جهان شناخته است. (اسکار وایلد)
اگر هنر نبود حقیقت ما را نابود میکرد. فردریش نیچه
منظور نیچه از حقیقت، منطق نیشدار زندگی روزمره است. جهانی پیش و پا افتاده از کار و رنج. جهان موجودات زنده، طبق گفتهی نیچه، جهانی پر از ترس و وحشت است. هنر، در مقابل پناهگاهیست که میتواند زندگی را با زیباییاش، رهایی بخشد.
شهرام کریمی هنرمند نقاش میگوید: «در تمایز بین حقیقت زندگی و هنر زیستن، نیچه، زیبایی شناسی یا دیدگاه هنری را به عنوان جایگزینی برای منطق مطرح میکند. به بیان دیگر آنچه که زندگی را – با همهی رنج هایش – قابل تحمل میکند، توانایی تفسیر آن به شکلی هنریست. بنابراین زیبایی که این گونه تصور بشود، خارج از قوای صرفا عقلانی قرار میگیرد.»
در طول دههی گذشته یا بیشتر، ما شاهد توجه جدی به هنرمندان ایرانی و آثارشان بودیم. در انبوه نمایشگاه ها و ارائه های بین المللی، هنر ایرانی جایگاه مستحکم و روشنی در جهان هنری به دست آورده است. بنابراین ما باید از خودمان بپرسیم هنر معاصر ایران در رابطه با میراث فرهنگی باستانی و فراوان خویش چگونه ویژگیهای متمایزی را ارائه میکند و اینکه هنرمندان ایرانی خارج از کشور چگونه در این امر مشارکت میکنند. به منظور رسیدن به پاسخی معتبر، باید تلاش کنیم از کلیشههای آشنا فاصله بگیریم و درک روشنی از چشم انداز هنر ایرانی پیدا کنیم.
هویت هنری ملی، حتی هویت اجتماعی-فرهنگی، محصول مجموع خلاقیتهای فردیست. هنرمندان، ریشهها و میراثشان را با تاثیرات گرفته شده از بسترهای خاص کنونی خود ترکیب میکنند.
نشانههای کلی در فرهنگ سنتی دیگر، هویت هنر مدرن را بازنمایی نمیکند.
بخشی از وظیفه ی هنرمند ترکیب نمادهای تاریخی با نشانههاییست که میتواند از طریق ذره بین نقادانه امروزی مورد خوانش قرار بگیرد. هنرمندان ایرانی در این نمایشگاه برای ارائه هنر و جامعهی ایرانی مدرن انتخاب شدهاند.
این مجموعه شامل آثاریست که در آن رویکرد شخصی هر هنرمندی آشکار است . جایی که هر اثر، سرنخهایی را برای فهم جوهر هنرمند را نمایان میکند. با وجود تنوع در فُرم و محتوا، هم زمان، ایده های اصیل و ژستهای منحصر به فرد به آثار وحدت میبخشد.
هر هنرمند حسی از خودانگیختگی، آزادی و اراده ارائه میکند که نمایانگر شخصیت خالق هستند، که مسائل فرهنگی و اجتماعی را در بافتهای معاصر تاریخی بزرگتری جست وجو میکنند.
مجموعهی دو قسمتی نمایشگاهها، در اولین ارائه، در بین آثاری از هنرمندان شناخته شدهی ایرانی ساکن امریکا را شامل میشود که فرهنگ میزبان خود را بازتاب میکنند. وقتی که پای هنر درمیان باشد، فردگرایی بالاتر از ملیت است. هدف نمایشگاه برانگیختن گفت وگو ، خلاقیت الهام بخش و همچنین ایجاد درکی از هنر معاصر در بافت جامعهی امروزی هردو کشور است.
در نمایشگاه دوم، هنر از ایران،با عنوان “در میانه” به نمایش گذاشته شد و تعریف جدیدی از هنر و جامعهی معاصر ایران عرضه کرد. این نمایشگاه بر ویدئو آرت و آثاری از هنرمندان زن ایرانی که امکان ارائه آثارشان در ایران مشکل بود تاکید بیشتری داشت.
در همین ارتباط اینجا بخوانید:
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- نمایشگاه ویدئو آرت شش زن هنرمند ایرانی در گالری مانا نیویورک