خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت شانزدهم: رمانتیسم در اوج

بخش دوم فصل چهارم گستره دنیای رمانتیک

تألیف روئین پاکباز| انتشارات نگاه

سایت تندیس تلخیص دینا صنیعی

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو رمانتیسم در اوج

روبنس توانایی شگرفی در بازنمایی مظاهر طبیعت داشت؛ اما نقاش طبیعت‌گرای صرف نبود، زیرا شیوه باروک شکوهمندش را در تفسیر طبیعت نیز اعمال می‌کرد. کلود تیبرت (۱۶۰۰-۱۶۸۰) فرانسوی که همزمان با پوسن در رم به سر می‌برد در صدد آرمانی کردن منظره نبود بلکه می‌کوشید جنبه‌های شاعرانه و روستایی و غمگین را مجسم کند؛ او آنچه را که از یک چشم انداز کشف می‌کرد با احساسی شاعرانه از هماهنگی انسان و طبیعت می‌آمیخت.

در سده هفدهم، آنهایی توانستند در منظره به موفقیت دست یابند که مسئله نور و سایه را از طریق مشاهده عینی حل کردند. آکادمیسم سده هجدهم رشد طبیعی منظره‌سازی را مانع شد حتی نقاش معتبری چون گینزبارو هم به چهره‌نگاری کشانده شد، اما از مهمترین رویدادهای سده نوزده اعتلای منظره‌سازی بود آنگاه که کانستبل و ترنر به ضرورت درخشش و پویایی نور و رنگ در منظره‌سازی پاسخ گفتند؛ در اینجا عامترین برداشت آدمی از طبیعت و گونه صمیمیت با آن، آدمی را به سوی خواست‌هایش پیش می‌برد.

در نیمه دوم سده نوزده منظره‌سازی نه فقط با کم بها دادن و یا حذف پیکره آدمی، موجب ناانسانی کردن هنر نشد، بلکه دریچه درک هنر را به روی بینندگان بیشمار گشود. ساموئل پلمر (۱۸۰۵-۱۸۸۱) به نوبه خود بر منظره سازان سرزمینش اثری معنوی گذارد او طبیعت را به کیفیتی روحانی آراست و در این راه کمتر از وردزورث به پیش نرفت. پیش از این ریچارد ویلسن (۱۷۱۳-۱۷۸۲) و تامس گینز بارو با تجربیات منظره‌سازی خود مقدماتی برای تحول فراهم کرده‌بودند. البته ویلسن هیچگاه نتوانست طرز برخورد پویای هلندیان را با نور به خوبی هضم کند و به نتایج تازه‌ای برسد.

نقاشان آبرنگ چون تامس گرتین (۱۷۷۵-۱۸۰۲) و جان کاتمن (۱۷۸۲-۱۸۴۲) نه فقط جلوه‌هایی واقعی‌تر از سرزمین انگلستان را نشان دادند، بلکه در تجربه‌های نور به نتایج بهتری رسیدند. در کار این آبرنگ کاران انگلیسی”سادگی خالص طبیعت” مورد تایید قرار می‌گیرد.

جوزف مالورد ویلیام ترنر (۱۷۷۵-۱۸۵۱) فرزند با استعداد زودرس یک آرایشگر اهل لندن بود در بیست هفت سالگی به عضویت کامل آکادمی شاهی پذیرفته شد، او همواره در جهت نوآوری و تکامل هنرش محتاطانه گام برمی‌داشت. پرده‌هایی بزرگ و تیره و تصنعی نقاشی میکرد و در این آثار هیچ ردی از آن کاشف آینده رنگ‌ها و روشنی‌ها به چشم نمی‌آید. او از سال ۱۸۳۰ تا زمان مرگش مضمون‌های طبیعت را نقش زد و پرده کولاک برف کشتی بخار دور از دهانه لنگر‌گاه را آفرید؛ این پرده را می‌توان ثبت عینی یک صحنه به شمار آورد، چندان عجیب نیست که معاصران، کار ترنر را نمی‌فهمیدند، کار او از حیث مقصود با فوتوریسم قرابت دارد، ترنر تحول رنگشناسیش را مدیون کار با آبرنگ بود او در جریان کار با آبرنگ، چیزی را کشف کرد که میتوان عنوان استقلال رنگ به آن داد. او پی میبرد که رنگ‌ها را می‌شود بصورت یک مجموعه هماهنگ و مستقل از طبیعت درآورد. او نخستین نقاشی بود که وقتی یکی از کارهایش را وارونه به دیوار می‌آویختند گفت؛ مهم نیست اینطور بهتر به نظر می‌آید!

کانستبل اما به مشاهده دقیق طبیعت می‌نشست و جلوه‌های متنوع و متغیر آن را باز می‌نمود. از این رو است او در مقابل ترنر یک نقاش طبیعت‌گرا محسوب می‌شود؛ او می‌گوید: کار یک نقاش طبیعت گرا رقابت با طبیعت نیست، بلکه آن است که چیزی را از هیچ کشف کند و تلاش وی در این راه باید تقریبا از نیازی شاعرانه برخوردار باشد “او در پی کشف واقعیت هنر است نه واقعیت طبیعت” دید کانستبل به طبیعت با فلسفه علوم طبیعی نزدیک است خود او می‌گوید: نقاشی یک علم است و باید به شکل پژوهشی در قوانین طبیعت دنبال شود در جمله مشهور دیگری به مشابهت وظیفه نقاش و دانشمند تاکید می‌ورزد: حرفه ما حرفه‌ای است قابل تدریس منظم؛ هم علمی است هم شاعرانه و قدرت تخیل هرگز نتوانسته است و نمی‌تواند آثاری را بیافریند که قابل مقایسه با واقعیات باشند. بینش کانستبل و وردزورث بسیار با هم غرابت داشتند وردزورث می‌گفت: همه چیز سرشار از شکوفایی است؛ در هر گامی که بر‌میدارم و بر هر شی که مینگرم، گویی کلام والای کتاب مقدس (من رستاخیز و زندگیم) در کنارم ادا می‌شود. کانستبل می‌گفت در عمرم هرگز چیز زشتی ندیده‌ام.

شماره‌های پیشین خلاصه کتاب درجستجوی زبان نو را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت شانزدهم: رمانتیسم در اوج

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت شانزدهم: رمانتیسم در اوج

بخش دوم فصل چهارم گستره دنیای رمانتیک

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ