سازه‌های جف کونز بر روی نقاشی‌های کلاسیک
نگاهی به نمایشگاه اخیر “جف کونز” از سری “گوی خیره کننده” در گالری گاگوسیان
سایت تندیس ترجمه نرگس بهروزیان
«من فکر میکنم هنر به ما یاد میدهد چه طور حس کنیم و محدودیت‌هایمان چه چیزی خواهد بود و باعث می‌شود بیشتر به سمت زندگی کشیده شویم.» جف کونز
کونز با استفاده از ساختارهای مفهمومی شامل باستانی، روزمره و حیرت انگیز، نشانه‌هایی لوکس و تابلوهایی دقیق خلق کرده که در پس فضای بیرونی خیره کننده‌شان، بیننده را با گفتگویی ماورایی با فرهنگ درگیر می‌کنند.
کونز با مجموعه‌ی توپ‌های خیره‌کننده، توجه مخاطب را به سمت پیوستگی تصاویر در گذر زمان جلب کرد. در هر اثر، گوی خیره کننده‌ی شیشه‌ای دست ساز-آیینی ازطراحی باغ‌های قرن هجدهم- به کپی نقاشی یا مجسمه‌های مشهور اضافه شده و لایه‌ای از تجربه‌ی حسی به شاهکارهای آشنا اضافه می‌کند. گوی خیره کننده با گذاشته شدن در این نقاط عطف تاریخ هنری، بازتابی از اطراف خود بوده وهنرهای نقاشی، مجسمه سازی و معماری را به هم پیوند می‌زند.
در این نمایشگاه هفت نقاشی توپ خیره کننده، از صحنه‌های اساطیری و شبانی ژاکوب لویس داوید تا هنریک گلتزیوس، نیکلاس پوسن و تینتورتو گرفته تا پرتره‌های شخصی رامبراند و تصویر عریان روباه مرده در برف اثر گوستاو کوربه را شامل می‌شوند.
کونز تغییرات هنرمندان در سبک، تکنیک و موضوع را ترسیم می‌کند، نگاهی گذرا به گذشته می‌کند، همزمان گوی‌های درخشان مخاطب را بلافاصله در زمان حال قرار میدهد. در حالی که در تنها مجسمه توپ خیره کننده موجود در حراج، کره آبی در بالای کپی “بطری بزرگ” اثر مارسل دوشان گذاشته شده که پرسش‌های زیادی را درباره ی تعریف هنر حاضرآماده و هم چنین ارتباظ آن با اثر مطرح کرد.
دیگر اخبار هنر جهان را اینجا دنبال کنید.
