خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت هفدهم: رمانتیسم در اوج

بخش دوم فصل چهارم گستره دنیای رمانتیک

تألیف روئین پاکباز | انتشارات نگاه

سایت تندیس تلخیص دینا صنیعی

جان کانستابل خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو رمانتیسم

جان کانستبل (۱۷۷۶-۱۸۳۸) در روستایی در انگلستان متولد شد، او درباره محل تولد خود گفته است”جنگل‌ها، الوار کهنه و پوسیده، دیرکهای لجن گرفته، چینه‌های آجری، من عاشق اینها هستم. اینها بودند که مرا نقاش کردند و من سپاسشان میگذارم” زمانی که منظره سازی بر اساس قوانین دست و پاگیر به بن بست رسیده بود، اعتقاد راسخ کانستبل به باز نمایی شاعرانه‌ی واقعیت طبیعی به اوچهره یک پیشتاز سنت شکن داد و تمایزش از دیگران فقط این نبود که کیفیت‌های متغیر طبیعت را با احساسی غنی دریافت می‌کرد بلکه وی برای دستیابی به وحدت نهایی در کارش همواره براساس روند گسترش و پالایش و سازماندهی کار خود را پیش میبرد.

پرده‌های بزرگ کانستبل از طراوت و تازگی کم‌نظیری برخوردارند؛ از حیث روانی اسلوب کار و صرافت طبع نقاش، پیش طرح‌های کوچک او ممتازند. کانستبل پرده گاری علوفه را در ۱۸۱۲ به پایان رساند که نه فقط انقلابی در طبیعت گرایی، بلکه منعکس کننده اوج خوشبینی او بود. واپسین کارهای او حاکی از چیرگی مالیخولیایی رمانتیسم بر روح او است.

ویلهلم تیشباین (۱۷۵۱-۱۸۲۹) تمایل به گرایش‌های التقاطی نقاشی در آن زمان داشت؛ پرده گوته در کامپانیا مثال خوبی است او تحت تاثیر افکار شلینگ(۱۷۷۵-۱۸۵۴)بود. شلینگ معتقد بود که هنرمند در عمل خلاقه‌ی زیبایی شناختی خود با قدرت خلاقه طبیعت یگانه می‌شود و بدین‌سان تناقض‌های دنیای درون و بیرون را حل می‌کند. کار منظره‌ساز تفسیر نشانه‌ها و نمادهای روح در چیزهای مادی است که او می‌بیند. فیلیپ اتو رونگه (۱۷۱۷-۱۸۱۰) هنری را راستین می‌شمارد که وسیله‌ای برای ژرفترین تجربه‌های عارفانه مذهبی باشد. او در مشهورترین پرده هایش تحت عنوان اوقات (روز توصیفی) تمثیلی از طبیعت ارائه می‌کند.

داوید فردریش(۱۷۷۴-۱۸۴۰) در کارش تجربه دنیای فوق طبیعی را از انتقال صور مذهبی سنتی به طبیعت بدست می آورد؛در یکی از معروفترین آثارش به نام (در هم شکستگی کشتی امید) با مایه گرفتن از رویدادهای دور وبرش، بیانی نمادین از رابطه انسان و طبیعت دارد. در آثارش تعادلی را بین تجربه های درونی و برونی باز می یابیم تعادلی که در آثار ترنر هم دیدیم .

تئودور ژریکو(۱۷۹۱-۱۸۲۴) در محیط پر حادثه فرانسه دوره ناپلئون، زندگی کرد. نخستین پرده مهم خود را به نام (افسر سوار گارد امپراطوری) در ۱۸۱۲ کشید که بعد ها به عنوان مظهر نقاشی پیکر دار رمانتیک شناخته شد در اینجا ژریکو راکب و مرکوبش را به چرخشی اغراق آمیز درمی‌آورد او مانند بسیاری از هنرمندان معاصرش، تاثیر حالات روانی بر چهره آدمی را مطالعه می‌کرد و معتقد بود چهره آدم راز درونیش را بیان می‌کند. مخصوصا دیوانگی و لحظه مرگ یکی از آثارش زن دیوانه است که یکی از انبوه نقاشی های رمانتیک هاست که جنبه رئالیستی قویتری دارند.

اوژن دلاکروا (۱۷۹۸-۱۸۶۳) برجسته‌ترین نماینده رمانتیک و در عین حال یکی از مخالفان رمانتیسم، او هیچگاه خود را هنرمند رمانتیک و استاد این مکتب ندانست. خود را ادامه دهنده سنت به شمار می‌آورد اما با دیدی شخصی به سنت می‌نگریست. او در ابتدا پوسن را خیلی می‌ستود ولی بعد پیرو رافائل شد، او همواره از فرهیختگی و بزرگمنشی روبنس سرمشق می گرفت.

دلاکروا یک استاد رنگشناس بود، تحول شیوه نقاشانه که در فرانسه با واتو آغاز و با کلاسیسیسم سده ۱۸ قطع شد؛ توسط او از سر گرفته شد.

روبنس برای دومین بار نقاشی فرانسه را دگرگون می‌کند و حسگرایی غیر عقلانی و ضد کلاسیک از او سرچشمه می گیرد؛ این گفته دلاکروا که تصویر باید بیش از هر چیز جشنی برای دیدگان باشد؛ پیام واتو نیز بوده و تا پایان امپرسیونیسم به منزله کلام مقدس نقاشی باقی می‌ماند.

دلاکروا عشقی پرشور به موسیقی داشت، و این هنر برای او زیباترین هنر به خاطر رجوع بی‌واسطه‌اش به عواطف بود، اما اوهمچون سایر رمانتیک‌ها به گرایش‌های مالیخولیایی کشش داشت موضوعاتی که از ادبیات می‌آمد و شاید شخصیت و تنهاییش را بیواسطه منعکس می‌کرد.

پرده مرگ سارداناپالوس آنچنان با فکر و رای محافل رسمی بیگانه بود که او می‌بایست به کلی طرد می‌شد یا دستکم از نقاشی کردن موضوع‌های حماسی باز داشته می‌شد. با اینحال، این پرده یک اثر هنری تبلیغاتی است؛ اما نه همچون داوید، دلاکروا برخلاف داوید به سده نوزده تعلق دارد و اینک مرزبندی نیروهای اجتماعی تا حدی روشنتر شده است؛ موفقترین کار او پرده ورود سربازان صلیبی به قسطنتنیه است که تقریبا آخرین کلام وی درباره تاریخ است.

شماره‌های پیشین خلاصه کتاب درجستجوی زبان نو را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت هفدهم: رمانتیسم در اوج

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت هفدهم: رمانتیسم در اوج

بخش دوم فصل چهارم گستره دنیای رمانتیک

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ