یادبودی برای کامیار شاپور، هنرمندی در خلوت و تنهایی
تهران آرت اسپیس، باغ کتاب تهران
زمان برگزاری: جمعه ۲ شهریور از ساعت ۱۸ تا ۲۰
کامیار شاپور متولد ۲۹ خرداد ۱۳۳۱ نقاش، هنرمند و فرزند فروغ فرخزاد شاعر و پرویز شاپور طنزپرداز و تنها فرزند این خانواده بود پسری که هم شاپور در نوشته هایش از ” کامی” به نام مستعار خود استفاده کرد و هم فروغ در شعرهایش از او نام برد…
در سایه راهی که پدر و مادرش در ادبیات معاصر ایران بر دیگران گشودند، نداشتن روزگاری بسان کودکان دیگر و روزهایی معمول چون دیگر هم سالانش را متحمل شد، میراثی که در طالع و تقدیرش رقم خورده بود… این همه ویژگی کنار یکدیگر دست به دست هم دادند تا زندگی کامیار و تجربه ی منحصر به فردش از زندگی، گاه در قالب کلمات و اشعارش و گاهی هم در رنگها و طرح هایش جریان یابد.
کامیار شاپور سال‌ها در خلوت تنهایی خود نقاشی کشید، شعر گفت و گیتار نواخت اما کمتر کسی از فعالیت‌های او آگاه بود. او در انگلستان به تحصیل رشته نقاشی پرداخت و پس از بازگشت به ایران چند نمایشگاه نیز برگزار کرد. اما چون کسب درآمد از هنر با روحیات او سازگار نبود، فعالیت حرفه‌ای در این زمینه را کنار گذاشت.
کامیار با وجود شهرت پدر و مادرش و روابط آنها با افراد سرشناس، هیچ رابطه‌ای با دوستان و اقوام نداشت و سال‌های آخر عمر را در عزلت گذراند. او علاقه زیادی به اجرای موسیقی خیابانی داشت و مدت‌ها به این کار می‌پرداخت.
«از همان دوران نوجوانی با دوستان پدرم احمد شاملو و اردشیر محصص و بعدها عمران صلاحی همنشین و معاشر بودم در همان دوره ها بود که به همراه پدر برای سوژه دادن طرح های کاریکاتورشان به دیدن اردشییر خان می رفتم و در دبیرستان هم (که دوره ی اوج گروه موسیقی “بیتل ها” بود) در دفترهایم پر بود از طرح های ذهنی از آن گروه»
از کامیار شاپور دو کتاب با نام “اولین تپش‌های عاشقانه قلبم” با موضوع نامه‌های فروغ فرخزاد به پرویز شاپور و “خودنویسم را از آفتاب پر میکنم” حاوی نامه‌های پرویز شاپور به فرزندش کامیار منتشر شده است.
کامیار شاپور در روز دوشنبه ۲۵ تیرماه در ۶۶ سالگی به علت سکته قلبی در تهران درگذشت.
