خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت نوزدهم: جاذبه واقعیت حال

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | جاذبه واقعیت حال

قسمت نوزدهم

بخش سوم: فصل اول: درآمد

تألیف روئین پاکباز | انتشارات نگاه

سایت تندیس تلخیص دینا صنیعی

«خصلت عمده قرن ما، شعور تاریخی آن است. از اینرو است که خودمان را به گزارش امور واقع محدود می کنیم.» گوستاو فلوبر

غالبا سده نوزدهم را از لحاظ سبکهای هنری به دو نیمه متمایز می‌کنند: در نیمه اول کلاسیسیسم و رمانتیسم برتری دارند؛ و در نیمه دوم ناتورالیسم و رئالیسم غلبه می‌یابند.

اما این تقسیم بندی زمانی مفهومی مشخص خواهد داشت که در آن تقابل ارزش‌های کهنه و نو و برخورد آرمانجویی و واقعنگری را بازشناسیم. پس از شکست انقلاب ۱۸۴۸ با طرح ریزی و نظارت ژرژ اوژن هوسمان مهندس شهرساز فرانسوی، در پاریس خیابانها و میدانهای وسیع و بناهای جدید ساخته می شود و بورژوا متکبرتر می‌شود.

در این شرایط انگر و دلاکروا هنوز فعال و موفق‌اند، گرو برخی از آثارش را با سلیقه سالن وقف می دهد، کوربه راه خاص خود را پیش می برد، مهارت انگر و احترامی که به سنت می گذارد، ابداعهای دلاکروا در زمینه رنگ، حذف جهان آرمانی توسط کوربه و طرز برخورد او با دنیای اطراف؛ همه اینها برای جوانانی که بعد ها امپرسیونیست نام خواهند گرفت، آموزنده و برانگیزنده است. اینان خود را آماده می کنند تا دژ هنر آکادمیک را در هم شکنند، پیکار علیه اصول آکادمیک نبردی سهمگین است؛ اما هنر نوین سرانجام، پیش از اتمام قرن به پیروزی میرسد و این به معنای ضربه ای بر پیکر فرهنگ بورژوایی وارد می شود. اما ادبیات و هنر این دوره، دچار نوعی غم غربت رمانتیک است.

تامس کارلایل (۱۷۹۵-۱۸۵۱) اندیشمندی حساس و اخلاقگراست؛ فاصله فاحش بین فقر و ثروت را محکوم می کند. راسکین که هنر ترنر را در مقابل کانستبل می ستاید سخنگوی موج جدید جنبش هواخاهان پیش از رافائل می شود. این نقاشان در پرداخت تابلوهایشان اغراق می کنند و کارهایشان به اندازه نقاشی‌های آکادمیک شسته رفته و چشم نواز است.

برای مثال، اگوست کنت فلسفه خود را چنین تعریف کرد: اساس فلسفه تحقیقی آن است که تمامی پدیده‌ها به عنوان تابع قوانین ثابت طبیعی منظور شوند؛ و هدف این فلسفه اکتشاف دقیق جمع بندی قوانین مذبوراست.

امیل زولا(۱۸۴۰-۱۹۰۲)منتقد فرانسوی و نظریه پرداز از کاربرد تجربه گرایی علوم طبیعی در هنر دفاع می کند و می گوید «اکنون علم وارد قلمرو ما می شود؛ ما رمان نویسان در این مرحله از کارمان تشریح کنندگان وضع فردی و اجتماعی بشریم.»

ژول شامفلوری (۱۸۲۱-۱۸۸۹) نویسنده و منتقد فرانسوی در ۱۸۴۳ نام و نخستین اصول رئالیسم را طرح کرد. کوربه در۱۸۴۸ مبارزه پیگیر را برای رئالیسم مطرح کرد و هدف هنرش را «تفسیر منش‌ها» آداب و رسوم، انگاره ها تعریف کرده بود.

۲- هوای آزاد

ریچارد پارکس بانینگتن منظره ساز مقیم فرانسه و دوست دلاکروا، منظره هایی طرح‌وار با رنگ های روشن و ترکیبهای اتفاقی می کشید او از آن دسته جوانانی بود که با انگیزه مقابله با سنت به خاطر مواجهه بی واسطه با طبیعت به باربیزن در اطراف پاریس رفتند و این چنین نقاشان باربیزن شکل گرفت؛ اما هیچگاه بطور رسمی جنبشی را سازمان ندادند.

منظره سازان باربیزن در مقام ناتورالیست برخوردی بی واسطه با طبیعت داشتند. از میان اینان تئودور روسو (۱۸۱۲-۱۸۶۷) و شارل فرانسوا دوبینی (۱۸۱۷-۱۸۷۹) معتبرترند. از نظر روسو دگرگون یا پنهان کردن هر جزء موجب تضعیف معجزه طبیعت می شود.پرداخت دقیق جزئیات طبیعت گرایی، روسو را به واقعیت نمایی نزدیک می کند بویژه آنکه می کوشد برداشتهای عینی خود را در ترکیب بندی عرضه کند. دوبینی نخستین هنرمندی بود که آثارش به عنوان اولین امپرسیون های آزاد در نظر گرفته شدند.

ژان باتیست کامی کرو (۱۷۹۶-۱۸۷۵) ایتالیایی در مقام منظره ساز، سنت کلاسیک را با جنبش هنر جدید پیوند داد. او ضمن وفاداری به سنت پوسن، توجهش را بیشتر به ظاهر عادی اشیاء معطوف کرد او به رغم ساختارگراییش برای برداشت شخصی از چشم انداز اهمیتی زیاد قایل بود، چنانچه به شاگردانش می گفت: نخستین برداشت را هرگز نباید از دست داد.

کرو فقط منظره ساز نبود؛ حدود سیصد تابلویی که از پیکره و چهره کشید در تمامی عمرش ناشناخته ماندند. این آثار ذهنیت وی را باز می تابند و تماشاگر را به دنیایی آرام فرا می خوانند، پرده زنی با مروارید سرشار از صمیمیت و ملایمتی است که در بهترین منظره هایش دیده می شود.

اوژن لویی بودن (۱۸۲۴-۱۸۹۷) فرزند یک ناخدا که گاه منظره های رویایی می کشید، او یکی از نخستین منظره سازان فرانسوی بود که در طبیعت نقاشی می کرد او با جانبداری از نقاشی”هوای آزاد” و بیش از همه، با انتقال دانش خود از طریق منه به امپرسیونسیت ها، جای ویژه ای را در نقاشی سده نوزده فرانسه دارد او یکی از سی نقاش شرکت کننده در نخستین نمایشگاه گروهی امپرسیونیست هاست.

شماره‌های پیشین خلاصه کتاب درجستجوی زبان نو را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | قسمت نوزدهم: جاذبه واقعیت حال

خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو | جاذبه واقعیت حال

قسمت نوزدهم

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ