پرونده آنچه برعکس می‌نماید

آشنایی با عکاسان معاصر

تومئو کول Tomeu coll

سایت تندیس: ترجمه امیر کوشامنش

«من کی هستم؟» این سوالی است که هر روز صبح از خودم می‌پرسم. البته وقتی بیدار می‌شوم پس از مدتی متوجه می‌شوم که من تومئو کول هستم و من یک عکاس هستم. فکرم این است که چقدر زندگی بدون شانس عکس گرفتن از چیزهایی که از آنها الهام می‌گیرم برای من می‌تواند سخت باشد. خواسته من یافتن حقیقت است، و اینکه یاد بگیرم و البته از طریق عکاسی تلاش کنم تا به هر کسی این فرصت را بدهم که از هر آنچه من می‌بینم و تجربه می‌کنم بهره ببرد.
این‌ها بخشی از صحبت‌های عکاس این هفته ما تومئو کول بود. وقتی دغدغه‌های او را با خودم یا دیگر عکاسان مقایسه می‌کنم، متوجه نقاط مشترک وسواس فکری عکاسان می‌شوم. ترس از دست دادن تصویر و عذاب وجدان ناشی از نگرفتن آن. زندگی و صحنه‌هایی از آن که هر روز از جلو چشم ما در گذر است و ما گاهی اوقات از کنار آنها می‌گذریم و گاهی اوقات اندکی مکث کرده و به فکر فرو می‌رویم. مسئولیت یک عکاس زیاد است. پرسش‌های او هم زیاد است. پرسش‌هایی که تومئو کول برای یافتن پاسخ آنها به انتهای دنیا سفر کرده است.
تومئو کول در سال ۱۹۸۱ به دنیا آمد. او بیشتر عمر خود را در شهرهای مارویکای اسپانیا و نیویورک گذارنده است. در سن ۱۷ سالگی به دنیای عکاسی وارد شد و در نهایت مدرک استادی خود را از دانشگاه آتونومای بارسلونا در رشته عکاسی به دست آورد. کارهای او در مجلات مختلف به چاپ رسیده و هم‌اکنون به عنوان عکاس آزاد مشغول فعالیت می‌باشد. او جوایز متعددی در عکاسی مستند دریافت کرده است. از آن جمله می‌توان به جایزه « Illes Balears Photojournalism » اشاره نمود که برای دو سال پیاپی موفق به دریافت آن گردید. او از سوی مجله اسمیتسونیان(مجله آمریکایی) به عنوان پدیده عکاسی برای پروژه‌ی «Badlands» شناخته شد. تومئو یک نمایش انفرادی در فستیوال زمستانی ساراژوو با هنربانی آلن جیمز برگزار کرد که این نمایشگاه در گالری ناسیونال ال ای نیویورک به نمایش درآمد. کارهای او عمدتاً بر مبنای مبارزات فراموش شده و یا مکان‌های فراموش شده هستند، اما او همیشه در زمانی که به نظر می‌رسد همه چیز تمام شده، در تلاش برای انعکاس زندگی باقی مانده است.
او در پاسخ به این سوال که پروژه‌های عکاسی‌اش چگونه شکل می‌گیرند اینگونه بیان داشته است که: «آنها (عکس‌ها) همیشه از احساس من سرچشمه می‌گیرند، از چیزی که توجه من را به سوی خود جلب ‌کند. حال این احساس می‌تواند در مورد کسی یا چیزی باشد که در احاطه‌ی حقیقت است یا خود حقیقتی است که نمی‌توانم آن را انکار کنم. سپس همه چیز به یک چیز غیر منتظره دیگری تبدیل می‌شود، چیزی که باعث می‌شود من به فکر فرو روم. این امر حتی عکاسی را جالب‌تر کرده و آن را دوباره به یک سوال تبدیل می‌کند.»
اگر با قطار ۴۰ ساعت از مسکو دور شوید و به سمت کمربند شمالی حرکت کنید به شهر ورکوتا می‌رسید. این شهر واقع در روسیه توسط زندانیان اردوگاه اجباری کار ساخته شده است، اما ساکنان آن کارگران معدن ذغال سنگ بودند. حالا دیگر خبری از معادن ذغال‌سنگ نیست و نیمی از شهر تبدیل به ویرانه‌ای دست نخورده شده است. تومئو کول در سال ۲۰۰۹ نمایشگاه «Nevermind in Sovietland» را (به گفته‌ی خودش) در تلاش برای ثبت زندگی کسانی برگزار کرده است، که زندگی در شهری که هیچ امیدی به پیشرفت آن نیست را پذیرفته‌اند.
او از یک دوربین لایکا M6 با دو لنز سامیلوکس ۳۵ میلیمتری و ۲۸ میلیمتری استفاده می‌کند و دلیل این استفاده را وابستگی به این نوع دوربین و عکاسان معروفی که دنیای عکاسی را برای او معرفی کرده‌اند بیان می‌دارد. او اعتقاد دارد بافتی که این نوع دوربین ها به تصویر می دهند با روح عکاسی آن عکاسان همخوانی دارد.
او در ارتباط با استفاده از عکس‌های سیاه و سفید اینگونه بیان داشته است که: « سیاه-سفید چگونه دیدن جهان نیست. منظورم این است که رنگ در زندگی هر روز ما وجود دارد… شما نمی‌توانید رنگ را نبینید. عکاسی سیاه-سفید این شانس را به من می‌دهد که چیزها را از یک پرسپکتیو دیگری ببینم، جایی که زمان ناپدید شده و جهان زیر سلطه یک جادو مشاهده می‌شود.»

شماره‌های قبل از پرونده آنچه برعکس می‌نماید را اینجا ببینید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

پرونده آنچه برعکس می‌نماید | تومئو کول عکاس مکان‌های فراموش شده

پرونده آنچه برعکس می‌نماید

آشنایی با عکاسان معاصر

تومئو کول Tomeu coll

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ