چرخه بی پایان مبارزه

نگاهی به مجموعه «نظام آباد» آنا ذرشین در گالری زمان هنر

گروه هنربانی آوام: مریم روشن‌فکر

زندگی روزمره ما سرشار از جدال برای رسیدن است. رسیدن به مکان‌ها، زمان‌ها و آرزوها. میدانی که در آن برنده و بازنده وجود ندارند و شرکت کنندگان، جملگی مانند یک تن منسجم رو به سوی افقی نا معلوم دارند.
آنا ذرشین در مجموعه تازه‌اش کشتی‌گیرانی را به تصویر کشیده که در میانه جدالی ابدی و ازلی گرفتار مانده‌اند و زندگی در پیرامونشان با سرعتی سرسام آور در حال عبور است.

در علم فیزیک تغییر مکان جسم در ارتباط با «زمان» را «حرکت» می‌گویند. و حرکت چهارچوب زیستی ما در کره زمین است. مفهوم «سرعت» نیز در همین تعریف بر میزان جابه‌جایی متحرک در زمان اتلاق می‌شود. ذرشین نیزسه مفهوم «زمان»، «حرکت» و «سرعت» را با برهم نمایی دو جهان ساکن و متحرک نشان داده‌است.
او از مفهوم چرخش و تکرار به سمت حرکت رفته است. چرخشی که در آثار پیشین او در ترکیب‌بندی و عناصر سمبلیکی مانند چرخ و جنین دیده شده و در این مجموعه به تناقض میان حرکت و سکون رسیده‌است. وجود کشتی‌گیران منجمد شده که به هم درآویخته‌اند در پیش‌زمینه و جهان آشفته و مغلق پس زمینه، که مملو از عناصری روزمره مانند مترو، خیابان، تونل، ترافیک و غیره است. عناصر پس زمینه در آثار ذرشین دارای مرزهای مشخص نیستند و مانند یک سرگیجه بصری در هم ادغام شده‌اند و مرزی ندارند، گویی جهان مانند فیلمی که تند شده‌ باشد در حال گذر است در حالی که دو کشتی‌گیر به مثابه نمادی برای من و شما در حالت ایستا قرار گرفته‌اند، ایستاده در میانه نبردی بی‌زمان بدون شکست یا پیروزی، معلق در میانه.
زندگی شهری در حالی در آثار ذرشین حضور پیدا می‌کند که دو عنصر مشخص در فرم آن یادآور اخبار تلویزیونی و به طور کلی تصاویر خبری هستند. اولی قطعه قطعه بودن و دومی زاویه دید عکاسانه – یا بهتر بگوییم از ورای لنز- آن است. مانند زوایای دید از پایین، زاویه دید باز (لنز واید)، عمق میدان وضوح متغیر و غیره. تصاویر ذرشین نیز در همان سبک و سیاق اخبار، بی مهابا در پس زمینه ریخته شده‌اند و از گوشه و کنار تابلو مانند جرقه‌هایی بیرون می‌زنند و زود خاموش می‌شوند.
ذرشین حتی در نحوه رنگ‌گذاری نیز این قطعه‌قطعه بودن را وارد کرده و با انواع مختلفی از پرداخت نقاشانه، تابلوهای خود را به فرجام می‌رساند. در جایی به ساخت و ساز روی می‌آورد و در جایی رنگ‌ها را ریخته و سپس رهایشان می‌کند. استفاده از کارماده آکریلیک نیز او را در تحرک میان رنگ‌های جسمی و روحی یاری کرده‌است. او همچنین با حذف کردن و مخدوش کردن خط افق آثار را در خود بسته و محصور نگه می‌دارد و این امر سرعت و حرکت را در کار او تشدید می‌کند.
شاید بتوان گفت آنا ذرشین نقاشی است با دستی قوی در فن و ذهنی پر از سوال است، اما اولین نمایشگاه انفرادی او که در گالری زمان هنر برپا خواهد شد به ما می‌گوید که ذرشین در عین حال هنوز در پرورش معانی انتقادی که در ذهن دارد نیازمند کوشش بیشتری است. او نیاز دارد قطعات تیز و برنده گشتاور زندگی شهری و سرعت بی‌امان زیستن را همانند برخی از آثار گذشته خود از سطح به عمق بیاورد و برای بازی ذهن مخاطب فضای بیشتری ایجاد کند، جایی برای کشف مانند فضای خالی میان کلمات یک شعر. ذرشین توان تکنیکی خود را در ابعاد میانه و بزرگ (از یک تا ۳ متر) به اثبات رسانده ولی برای بازتر کردن فضای آثارش نیازمند همان ایهامی است که در مجموعه‌های پیشین در جهت ایجاد شاعرانگی حضور پیدا میکرد و اینجا ابزار خوبی خواهند بود برای بیان‌گری و انتقاد. به عبارتی تکرار، سرعت و حرکت به سمت هیچ‌کجا، که در چرخه زمان مستهلک می‌شود مضمون آثار اوست، اما تکرار در استفاده از کادر عمودی و الگوی دو مرد در حال کشتی‌گرفتن شاعرانگی شخصی او را کم‌رنگ کرده و بین هنرمند و اثرش فاصله انداخته‌است.
آنا ذرشین ۱۲ سال سابقه تدریس نقاشی دارد، آثار او تا کنون در نقاط مختلف دنیا از جمله موزه سنت آگوستین ایالت فلوریدا، لینکس ایتالیا و LICC انگلستان برگزیده شده و به نمایش درآمده‌است و مجموعه «نظام آباد» نتیجه ۹ ماه کار پیوسته در دوره‌ی پیشبرد و ارائه آموزشگاه سکو زیر نظر عیسی جباری و زروان روح‌بخشان است و هنربانی این نمایشگاه را عیسی جباری به عهده داشته‌است.

لازم به ذکر است نمایشگاه انفرادی آنا ذرشین با عنوان «نظام آباد» در گالری هنر زمان جمعه ۲۰ مهر گشایش خواهد یافت و تا ۲۷ مهر ادامه دارد.

نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم مریم روشن فکر را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

چرخه بی پایان مبارزه | نگاهی به آثار آنا ذرشین

نگاهی به مجموعه «نظام آباد» آنا ذرشین در گالری زمان هنر

چرخه بی پایان مبارزه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ